Η ΚΑΘΕΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
Δεν περιμέναμε βεβαίως τη δραπέτευση Παλαιοκώστα για να επιβεβαιώσουμε τον πλήρη εξευτελισμό αυτού του κράτους. Αυτό το είχαμε εδώ και πολλά χρόνια επισημάνει με πόνο ψυχής, γιατί δυστυχώς αδυνατούμε να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα μιας υποβαθμισμένης Ελλάδος, με ορατό μέλλον μίας ή το πολύ δύο δεκαετιών. Θέλω όμως να διακηρύξω, για τη στήριξη όλων όσοι πιστεύουν στα ιδανικά μας, ότι αντιστεκόμαστε και θα αντισταθούμε με σθένος σ’ αυτούς που βάλανε την πατρίδα στον κατήφορο της διάλυσης.
O Παλαιοκώστας λοιπόν διέσυρε και γελοιοποίησε ολόκληρο το σύστημα ασφάλειας, σωφρονισμού και δικαιοσύνης της χώρας και επιβεβαίωσε την προϊούσα σήψη των θεσμών αλλά και της κοινωνίας αυτής της διεφθαρμένης Πολιτείας. Σίγουρα πια μιλάμε για καθετοποίηση της διαφθοράς, η οποία ξεκίνησε από την κορυφή και έφτασε ως τη βάση της ελληνικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα την αντιστροφή των κανόνων ηθικής και την κατάργηση των αναστολών σε όλα τα επίπεδα.
Μου φαίνεται ακατανόητο ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης να μην έχει εγκύψει στο καθήκον του, που είναι να στρωθεί στη δουλειά και βεβαίως να επιθεωρήσει όλα τα υπό τη δικαιοδοσία του δημόσια καταστήματα και πάσης μορφής υπηρεσίες. Στο κάτω κάτω ας μην πήγαινε στα Γιάννενα. Με αυτό δεν θέλω να του προσάψω άμεση ευθύνη για τη δραπέτευση, γιατί εν τέλει δεν ήταν και στα μπουζούκια όπως ο συνάδελφός του. Βέβαια, αυτό το υπουργείο χρόνια πολλά ταλαιπωρείται από ανθρώπους φαφλατάδες και ιδιαίτερα αναποτελεσματικούς, και από τα δύο διοικούντα εναλλάξ τη χώρα κόμματα. Η παρόμοια δραπέτευση του 2006 είχε αναδείξει ένα υπουργό με αργόσυρτες έως ράθυμες δηλώσεις χαμηλών νοημάτων, που όπως κατατέθηκε στη δίκη δεν είχε λάβει κανένα μέτρο για να μη επαναληφθεί πανομοιότυπα η ίδια ακριβώς απόδραση με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Απλώς ήταν και αυτός γόνος πολιτικής οικογένειας που έπρεπε οπωσδήποτε να υπουργοποιηθεί. Το πρόβλημα λοιπόν της νέας από αέρος δραπέτευσης, ακόμα και τώρα, αντί να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα, μεταφέρθηκε όπως πάντα στα παράθυρα των καναλιών και εκεί άπαντες αδιακρίτως λένε τις μεγάλες ή μικρές τους μπούρδες.
Ξαφνιάζεσαι όταν βλέπεις υπουργούς, βουλευτές, ανθρώπους με υψηλές θέσεις, ανάκατα με γελωτοποιούς, ακόμα δε και με καταδίκους, στα παράθυρα, να συζητούν ομού και επί τα αυτά, πλήρως ισοπεδωμένοι. Απορώ μ’ αυτούς τους υπουργούς όταν τους προσβάλλουν στα πρωινάδικα και δεν ενοχλούνται. Το τι λέγεται αυτές τις μέρες στις τηλεοράσεις είναι ανεκδιήγητο, αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνο, διότι μερικοί ρηχοί δημοσιογράφοι, με τον αριβισμό της τηλεθέασης, υποδεικνύουν σειρά παρανόμων πράξεων για τους υποψήφιους δράστες.
Είναι ανεξήγητη η τόση μωρία και δεν μπορεί να αντιληφθεί ένας λογικός άνθρωπος πώς δεν επεμβαίνει κάποιος αρμόδιος φορέας, να βάλει φραγμό σε όσα αποκαλύπτονται και βλάπτουν σοβαρά το δημόσιο συμφέρον. Άραγε δεν υπάρχει κάτι απόρρητο, που δεν πρέπει να δημοσιοποιηθεί διά των τηλεοράσεων;
Αυτή η θλιβερή εικόνα των συνδικαλιστών των αστυνομικών υπαλλήλων, που δεν αφήνουν τίποτε το υπηρεσιακό που να μη το βγάζουν στη φόρα, δεν μπορεί να σταματήσει; Ουρές κάθε μέρα από δαύτους στις τηλεοράσεις. Σε τελευταία ανάλυση ο μέσος Έλληνας διερωτάται πόσοι, τέλος πάντων, είναι οι πρόεδροι, οι αντιπρόεδροι και οι γραμματείς των συνδικαλιστικών ενώσεων των αστυνομικών. Τώρα με τον Κορυδαλλό ξεφύτρωσαν και νέα φιντάνια. Τους βλέπεις με τα υπηρεσιακά έγγραφα στα χέρια να επιτίθενται κατά πάντων, γελοιοποιώντας το Σώμα, την ηγεσία και τις αρχές που υπηρετούν. Δεν υπάρχει όριο σ’ αυτούς; Οι ίδιοι αποκαλύπτονται πόσο άσχετοι, απειθάρχητοι και απαράδεκτοι είναι. Αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, περί εκπαιδεύσεως, εξοπλισμού, χαμηλού μισθού, ενεργειών που πρέπει να γίνουν και άλλα τετριμμένα και εκστασιάζονται επί τη θέα του φακού. Από αυτούς και τους διευθυντές τους ακούμε εμβρόντητοι ότι στις φυλακές κυκλοφορούν κινητά, ναρκωτικά, όπλα και φυσικά πολύ παράνομο χρήμα. Ανενδοίαστα ομολογούν ότι σε όλα αυτά εμπλέκονται σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Ένας μάλιστα, για να γίνει πιο παραστατικός, είπε ότι μπορεί να μπαίνουν τα παράνομα με τις πατάτες τις οποίες δεν ελέγχουν καθόλου, γιατί η υπηρεσία δεν τους έχει δώσει μηχάνημα.
Στην ουσία, έχει εγκατασταθεί στην Αστυνομία μια διαρχία επιβλαβέστατη για την αποστολή της, που βόλεψε όμως, προϊόντος του χρόνου, τους πάντες. Είναι από τη μια η συνδικαλιστική ηγεσία, που λόγω ψήφων τη χαϊδεύει η πολιτική εξουσία, και είναι και η φυσική ηγεσία, που όταν χρειάζεται καλύπτεται πίσω από τη συνδικαλιστική. Στην Αστυνομία, η πυραμίδα της ιεραρχίας στήθηκε ανάποδα, με την κορυφή κάτω και τον πάτο επάνω, γι’ αυτό όλοι είναι διοικητές, φωνάζουν, διατάζουν και ανευθυνολογούν. Το αλισβερίσι αυτό δεν έχει αρχή και τέλος και εξελίσσεται σε κομματική διαπάλη στις ετήσιες κρίσεις του Σώματος. «Αυτοί θα προαχθούν γιατί είναι δικοί μας. Οι άλλοι είναι από τους άλλους». Και οι συνδικαλιστές τα ξέρουν καλά αυτά.
Σιγά σιγά αυτή η απαράδεκτη συναλλαγή έγινε κατάσταση και εξέλιπε η έννοια ο καθήκοντος. Αυτό είναι το μεγάλο έλλειμμα της σημερινής Αστυνομίας και κανείς δεν τολμά να το κάνει γνωστό στην ελληνική κοινωνία. Όπως είπε ο Ομπάμα, δεν έχουν συναίσθηση του «υπηρετείν». Ο κατ’ επίφαση δημοκρατισμός εισέδυσε σε χώρους όπου απαιτείται σοβαρότης, πειθαρχία, ιεραρχική δομή, σαφέστατη κατανομή ευθυνών. Σήμερα όλοι είναι ίδιοι και μπροστά στις μεγάλες τους ευθύνες αλληλοκοιτάζονται με νόημα, ότι δηλαδή «δεν φταίω εγώ, αλλά αυτός». Έτσι μόνο εξηγούνται τα τόσα ανεξήγητα της υπόθεσης Παλαιοκώστα.
Και ο πιο ανίδεος περί τα αστυνομικά διερωτάται: Θέλει εκπαίδευση για να καταλάβει καείς ότι Παλαιοκώστας και Ριτζάι, αφού δραπέτευσαν την πρώτη φορά, δεν πρέπει να κρατούνται και μάλιστα να προαυλίζονται μαζί; Κανείς, από τον απλό σωφρονιστικό υπάλληλο μέχρι τον υπουργό, δεν είχε το απλό μυαλό να τους βάλει χωριστά; Μόνο ΕΔΕ ξέρουν να διατάζουν; Είναι θέμα εκπαίδευσης να μην κάνεις τα στραβά μάτια στον Ριτζάι που έχει στην κατοχή του τηλέφωνο; Θέλει γνώσεις για να λάβεις μέτρα όταν σου έρχεται η πληροφορία ότι επίκειται απόδραση των δύο; Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι δύο επικίνδυνοι κακοποιοί βάζουν κρίκους-δέστρες στο προαύλιο για να στηρίξουν την ανεμόσκαλα; Πού βρήκαν οι κατάδικοι τον ιμάντα για να δέσουν την πόρτα;
Είπαν ότι δεν θα χτυπούσαν το ελικόπτερο για να μη σκοτώσουν τον πιλότο. Μα το ελικόπτερο είναι το πιο ευπαθές μέσο. Αν κάποιος ακόμα και κακός σκοπευτής χτυπήσει τα στροφεία, και ιδιαίτερα το πίσω, που είναι σαν όρθιος μεγάλος στόχος, το σκάφος ακινητοποιείται όπως ακριβώς ένα ψάρι χωρίς ουρά. Σκεφθείτε να χτυπιότανε το στροφείο και να έμενε το ελικόπτερο με όλους τους κακοποιούς στην ταράτσα. Αυτά είναι παντελώς άγνωστα στους διευθυντές. Γιατί διευθυντές γίνονται οι περιβόητοι μάναντζερ και κάτι κομματικοί ανίκανοι που δεν έχουν ιδέα από επιτελική σχεδίαση ασφαλείας. Ιδού τι είπε ο πρώην διευθυντής των φυλακών Κορυδαλλού: «Και τώρα να ξανάρθουν, πάλι θα δραπετεύσουν ανενόχλητοι». Δοξάστε τους.
Ο κ. πρωθυπουργός δήλωσε: «Είμαστε εκτεθειμένοι. Πρόκειται περί βαθιάς διαφοράς». Και ο κ. Παπανδρέου στηλιτεύει παρόμοια τη διαφθορά. Η υποκρισία στο απόγειό της, γιατί αυτά τα δύο κόμματα όχι μόνο φέρανε τη διαφθορά, αλλά και την καθετοποίησαν σε βάθος στην κοινωνία μας, για την εξουσία και το χρήμα. Το καίριο ερώτημα είναι γιατί τους ψηφίζουμε όταν ρεζιλεύουν τη χώρα.