επικαιρότητα
1Το Ιράν γιόρτασε προ ημερών την 30ή επέτειο από την ανατροπή και την εκθρόνιση του Σάχη το 1979. Για να γιορταστεί μάλιστα με περισσότερη λαμπρότητα το γεγονός, η κυβέρνηση του Ιράν έθεσε σε τροχιά τον πρώτο 100%
ιρανικό δορυφόρο, την «Ελπίδα». Με την ευκαιρία των εορτασμών, ο Πρόεδρος του Ιράν Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ, μιλώντας σε ογκώδη συγκέντρωση στην Τεχεράνη εμφανίστηκε πρόθυμος για διάλογο με τις ΗΠΑ σε «πνεύμα ισοτιμίας», ανταποκρινόμενος στο άνοιγμα του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Η εξομάλυνση των σχέσεων ΗΠΑ – Ιράν, εφόσον καταστεί πραγματικότητα, θα αποτελέσει ασφαλώς σημαντικό βήμα στην προσπάθεια για ειρήνευση στην ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής, στην πυρπολημένη, από τον Μπους, περιοχή με τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου. Ευχή και κατάρα το πετρέλαιο για την περιοχή αυτή, και ειδικά για το Ιράν και το Ιράκ που διαθέτουν πλούσια αποθέματα «μαύρου χρυσού». Η εκτόξευση του ιρανικού δορυφόρου ικανοποίησε δύο οράματα του λαού αυτής της χώρας. Τα οράματα για εθνική ανεξαρτησία (πολιτική – στρατιωτική – οικονομική) και για τεχνολογική πρόοδο, έτσι ώστε το Ιράν να κατακτήσει τη θέση που του ανήκει στη διεθνή κοινότητα. Και δεν είναι χωρίς σημασία η αποστροφή από την ομιλία του Αχμεντινετζάντ κατά τον εορτασμό, ότι «το σκοτεινό σύννεφο της στρατιωτικής απειλής έχει πια απομακρυνθεί από τη χώρα μας». Ασφαλώς εννοούσε την επιδίωξη του Μπους να υποτάξει πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά το Ιράν. Επανάληψη των όσων δεινών προκάλεσε παλαιότερα στο Ιράκ, που συνεχίζονται ακόμη. Το Ισραήλ και οι πετρελαϊκές επιχειρήσεις των ΗΠΑ λυσσωδώς προσπάθησαν να παρασύρουν τις ΗΠΑ σε πόλεμο εναντίον του Ιράν. Οι έξυπνοι ελιγμοί της πολιτικής ηγεσίας του Ιράν, η απροθυμία των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να υποστηρίξουν επίθεση εναντίον του Ιράν και το γεγονός ότι από τις αρχές του 2007 άρχισε στις ΗΠΑ η προεκλογική περίοδος, έγιναν αφορμή να ναυαγήσουν τα σχέδια του Μπους, των φίλων του του εβραϊκού λόμπι και των πετρελαιάδων. Η νίκη του Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές έδιωξε το «σκοτεινό σύννεφο» από τον ορίζοντα του Ιράν και προσωπικά θεωρούμε απίθανο ο Πρόεδρος Ομπάμα να το επαναφέρει. Εκτός και αν βραχυκυκλωθεί από τα «γεράκια». Έτσι, ο λαός του Ιράν θα βαδίσει τον δρόμο της προόδου, της ευημερίας κι της ειρηνικής συμβίωσης με τους λαούς αυτής της περιοχής.
2Ο λαός του Ιράν, δικαιολογημένα, συμμετέχει στον εορτασμό για τα 50 χρόνια από την επανάσταση. Μια επανάσταση, ή έστω βίαιη ανατροπή, ενός κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού συστήματος καταξιώνεται όχι από τους κατά παραγγελίαν εορτασμούς, αλλά από τα μέτρα που έλαβε για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού και τη βελτίωση της καθημερινότητας. Χάρη στην
επανάσταση του 1979 ο λαός του Ιράν απέκτησε πολιτική ισχύ και βελτίωσε το επίπεδο διαβίωσής του. Ιδιαίτερα από την κοινωνική πολιτική ωφελήθηκαν τα πιο φτωχά στρώματα του λαού. Μερικά από τα μέτρα που έλαβαν οι κυβερνήσεις των 15 τελευταίων ετών και κυρίως ο τωρινός Πρόεδρος Αχμεντινετζάντ, ήταν: ενίσχυση και περαιτέρω ανάπτυξη του εθνικού συστήματος Υγείας, σημαντικές αγροτικές μεταρρυθμίσεις και μέτρα για τη βελτίωση του εισοδήματος των αγροτών, πληθώρα έργων υποδομής, πρόωρη συνταξιοδότηση με ευνοϊκούς όρους για την αντιμετώπιση της ανεργίας, πάγωμα των τιμών των ειδών λαϊκής κατανάλωσης κ.λπ. Παρά την ευρεία στήριξη του νυν Προέδρου της χώρας από τα λαϊκά στρώματα, υπάρχουν και οι «πληγέντες» τέως προνομιούχοι του προεπαναστατικού καθεστώτος του Σάχη, όπως π.χ. οι παλαιοί μεγάλοι γαιοκτήμονες, οι μεγαλογιατροί και κυρίως οι λεγόμενοι «μπααζάρις» που ελέγχουν το εμπόριο (οι «νονοί» της αγοράς), που αντιδρούν σφόδρα στα κυβερνητικά μέτρα ελέγχου των τιμών. Αυτοί ξεσήκωσαν τους φοιτητές και προκάλεσαν ταραχές. Αλλά και στο Κοινοβούλιο όμως η ιρανική κυβέρνηση αντιμετωπίζει δυσκολίες από τους αντιπολιτευόμενους βουλευτές, συντηρητικούς οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού που εμφανίζονται ως τάχα μεταρρυθμιστές, που ζητούν απελευθέρωση των τιμών και απελευθέρωση των αγορών και γενικά μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση της επιβολής και στο Ιράν του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου. Αυτοί προσπαθούν να δημιουργήσουν ταραχές και λαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στην κυβέρνηση, αλλά δεν βρίσκουν απήχηση στον λαό.
Έξυπνοι οι Ιρανοί και όχι όπως οι Ευρωπαίοι που παραπλανήθηκαν από την «Κίρκη του νεοφιλελευθερισμού».