Για το «πανεπιστημιακό άσυλο»

Κύριε Διευθυντά,
Ο έγκριτος αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Κωνσταντίνος Χρ. Τράκας, γράφοντας για το «πανεπιστημιακό άσυλο», ορθότατα επισημαίνει ότι το άρθρο 16 του Συντάγματος αναγνωρίζει και κατοχυρώνει πλήρως την ακαδημαϊκή ελευθερία και η διακίνηση των ιδεών είναι αυταπόδεικτο δικαίωμα των μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ. Ποιος εμποδίζει τον πανεπιστημιακό δάσκαλο να εκφράσει τη γνώμη του για οτιδήποτε και οποτεδήποτε, ακόμα και κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του; Κανένας και με κανέναν τρόπο. Εγώ δίδαξα επί 40 χρόνια μαθήματα Βιοχημείας και Τοξικολογίας στο ΑΠΘ, αλλά ως εναρκτήριο μάθημα κάθε χρονιά είχα τη «γένεση των ιατροφυσικών επιστημών από τους έλληνες προσωκρατικούς φιλοσόφους» δηλαδή θέμα άσχετο με το μάθημά μου, αλλά επειδή ήθελα να ξέρουν οι φοιτητές μου πότε, πού και από ποιους γεννήθηκαν οι επιστήμες και η φιλοσοφία τους, τους έκανα αυτό το εναρκτήριο μάθημα. Μέσα δε σε αυτό τους ανάφερα και τον Κάρολο Μαρξ ως μέγα γνώστη της αρχαιοελληνικής γραμματείας και θαυμαστή των αρχαίων φιλοσόφων που έλεγε (όπως και ο Νίτσε) ότι «συνεχώς γινόμαστε και πιο Έλληνες». Κανένας δεν με παρατήρησε ή με εμπόδισε να αναγνωρίσω τον Μαρξ ως μέγα θαυμαστή της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας. Δεν χρειαζόμουνα το άσυλο για να πω αυτά που ήθελα και αν δεν υπήρχε το σχετικό άρθρο στο άρθρο 2 του Ν. 1268/1982, εγώ πάλι θα έλεγα και κανένας δεν θα με πείραζε ή παρατηρούσε, διότι θα με προστάτευε το άρθρο 16 του Συντάγματος. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταργήσουμε το πανεπιστημιακό άσυλο ως άχρηστο, όχι γιατί χρειάζεται και μας προφυλάσσει, αλλά γιατί αν το καταργήσουμε θα κινηθούν τα μολότοφ και θα έχουμε πυρκαγιές και τραυματισμούς από τις προοδευτικές δυνάμεις, που υπερασπίζονται δήθεν το άσυλο! Από εκεί όμως και πέρα, θα πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι σε κάθε περίπτωση.
Αναστάσιος Β. Κοβάτσης,
καθηγητής πανεπιστημίου (ΑΠΘ)