ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
Αυτό σημαίνει πως η περίοδος που διανοίγεται ενώπιόν μας στη Μέση Ανατολή, μετά την πολλαπλά καταστροφική επέλαση των ισραηλινών δυνάμεων στη Γάζα, θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για την αναζήτηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή.
Είναι πλέον γενική η πεποίθηση πως μόνον οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να συμβάλουν καθοριστικά, στην ειρήνη μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, για να μην πούμε να την επιβάλουν. Όμως, ακόμα και σήμερα, θα λέγαμε ιδιαιτέρως σήμερα, η υπόθεση της ασφάλειας για το Ισραήλ και τους κατοίκους του είναι κυρίαρχο σύνδρομο που συνδέεται με τον φόβο, ο οποίος διαχέεται παντού, προκαλεί ανασφάλεια και αφορά όχι μόνο τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, αλλά κυρίως το Ιράν, το οποίο οι Ισραηλινοί θεωρούν ως τη μήτρα παραγωγής φόβου, τρόμου και ανασφάλειας. Η Γάζα ήταν και παραμένει το πεδίο πολυεπίπεδων πειραματισμών για τη ρύθμιση ή την επίλυση ενός από τα ιστορικότερα και τραγικότερα προβλήματα του μεταπολεμικού κόσμου. Έτσι, ενώ η απόσυρση το 2005 ισραηλινών δυνάμεων και εποίκων από τη Γάζα θεωρήθηκε από πολλούς στο Ισραήλ ως πλήρης αποτυχία, η τωρινή, η πρόσφατη δηλαδή, επέμβαση, με όλες τις δραματικές της συνέπειες, όχι μόνο δεν βοήθησε στην επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος και στην επιστροφή στο μοντέλο δύο κρατών, κατʼ αναλογίαν της από πολλούς σήμερα νοσταλγούμενης συμφωνίας του Όσλο του 1993, αλλά εμπέδωσε τους όρους και τις προϋποθέσεις διαιώνισης του προβλήματος.
Υπάρχει ένα βαθύτατο αίσθημα δυσπιστίας των Ισραηλινών απέναντι σε συμφωνίες οι οποίες συνάπτονται και συνήθως δεν τηρούνται ή υπονομεύονται και μεταβάλλονται καθʼ οδόν ως προς το περιεχόμενό τους, όπως επίσης αποτελεί για τους Ισραηλινούς εκ των υστέρων μέγα λάθος η απόδοση της αστυνομικής εξουσίας για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια στους Παλαιστίνιους και στις αρχές αυτονομίας. Το τελευταίο, σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, οδήγησε στην ανεξέλεγκτη διοχέτευση όπλων και υλικού που χρησιμοποιείται για τη διευκόλυνση και τον εξοπλισμό των μαχητών της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και άλλων, τρομοκρατικών όπως τις αποκαλούν, ομάδων των Παλαιστινίων εναντίον του Ισραήλ. Φόβος και δυσπιστία λοιπόν διατρέχει το Ισραήλ και τις πολιτικές του δυνάμεις, σε μεγάλο βαθμό και σʼ ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, απέναντι στο μέλλον και τις δυνατότητες συνεργασίας με τον διεθνή παράγοντα, κυρίως όμως με τους Παλαιστίνιους, για την εξεύρεση λύσης ειρήνης και συνύπαρξης. Το Ισραήλ αισθάνεται την απειλή κυρίως από το Ιράν σε δύο επίπεδα: Το πρώτο επίπεδο είναι ο εξοπλισμός και η χρηματοδότηση της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, οργανώσεων που είναι σε θέση να πλήττουν ανά πάσα στιγμή το έδαφος και τον πληθυσμό του Ισραήλ, και το δεύτερο είναι η διακηρυγμένη θέληση της ηγεσίας του Ιράν να εξαλείψει το σιωνιστικό, όπως το αποκαλεί, κράτος από προσώπου γης. Για το δεύτερο το Ισραήλ αισθάνεται την απειλή από τη θρυλούμενη ή επαπειλούμενη κατασκευή πυρηνικής βόμβας και απόκτησης πυρηνικών όπλων, οπλικών συστημάτων μαζικής καταστροφής που, κατά το Ισραήλ, στρέφονται κυρίως εναντίον του. Έτσι, θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα πράγματα τόσο για τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ όσο και για τη νέα πολιτική ηγεσία του Ισραήλ, όποια και όποτε αναδειχθεί από τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται, είναι εξαιρετικά δύσκολα αναφορικά με μια συμφωνία ειρήνης με τους Παλαιστίνιους, πολύ πιο δύσκολα από ό,τι ήταν στο παρελθόν.
Σημειώνουμε, εν προκειμένω, πως το Ισραήλ είναι έτοιμο, ανεξαρτήτως της πορείας της ειρήνης και των διαπραγματεύσεων με τους Παλαιστίνιους, να πλήξει με προληπτικό χτύπημα το Ιράν, ώστε να καταστρέψει τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις και να απαλείψει το ενδεχόμενο πυρηνικού πλήγματος εκ μέρους του. Το Ισραήλ μπορεί να προχωρήσει σε αυτό το βήμα χωρίς να ρωτήσει τους Αμερικανούς, αφού, όπως και οι ίδιοι οι ισραηλινοί πολιτικοί επανειλημμένως έχουν δηλώσει, «στο τέλος είμαστε υποχρεωμένοι να βασιζόμαστε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις προκειμένου να διασφαλίσουμε την ύπαρξη του κράτους και τη ζωή των πολιτών μας». Αυτή η αντίληψη αποτελεί raison dʼetre του κράτους του Ισραήλ. Δεδομένου μάλιστα ότι και οι Παλαιστίνιοι, έχοντας στην ηγεσία πλέον τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, δεν είναι διατεθειμένοι, τουλάχιστον προς το παρόν, να αναγνωρίσουν στο Ισραήλ το δικαίωμα ύπαρξής του και δείχνουν αποφασισμένοι να συνεχίζουν τον ανορθόδοξο πόλεμο των τυφλών, αιματηρών, καταστροφικών, εν πολλοίς, πληγμάτων από τη γη της Παλαιστίνης στο Ισραήλ, το σκηνικό της περιοχής δεν εμφανίζεται καθόλου ενθαρρυντικό, αντιθέτως μάλιστα επιβεβαιώνει εφιαλτικές για το μέλλον διαστάσεις, τόσο σε περιφερειακό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.