Στρατιωτικές υποχρεώσεις

Κύριε Διευθυντά,
Κατά διαστήματα επανέρχεται στην επικαιρότητα το θέμα των στρατιωτικών υποχρεώσεων των ελλήνων πολιτών και οι εκάστοτε κρατούντες ανταγωνίζονται ως προς τη μείωση της στρατιωτικής θητείας. Αξίζει συνεπώς να θυμηθούμε τι ίσχυε στην Αρχαία Ελλάδα κατά την Κλασική Εποχή. Η κατά ξηράν και θάλασσα στρατιωτική ισχύς ήταν πάντοτε υψίστης σημασίας κυρίως για λόγους πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας των ελληνικών πόλεων. Κάθε πόλη-κράτος, αποβλέποντας σε απόλυτη αυτονομία και ελευθερία, ήταν αναγκασμένη να μάχεται εναντίον άλλων ελληνικών πόλεων ή εξωτερικών εχθρών. Η Αθήνα, για παράδειγμα, κάθε τριετία βρισκόταν σε πόλεμο τουλάχιστον τα δύο έτη.
Ο Αθηναίος ήταν υποχρεωμένος να υπηρετήσει την πόλη του από τα 18 μέχρι τα 60 του χρόνια. Στην ηλικία των 18 έπρεπε ως έφηβος να κάνει τη θητεία του. Από τα 20 μέχρι τα 50 του χρόνια, γραφόταν στην εφεδρεία και έπρεπε να είναι έτοιμος να παρουσιαστεί, καθώς μπορούσε να κληθεί οποιαδήποτε στιγμή. Από τα 50 έως τα 60 του χρόνια ήταν βετεράνος και μαζί με τους εφήβους και τους μετοίκους σχημάτιζαν σώμα τοπικού χαρακτήρα για τη φύλαξη των συνόρων της Αττικής. Έτσι ο Αθηναίος είχε συνολικά 42 χρόνια στρατιωτικών υποχρεώσεων. Κατ’ αρχάς, οι στρατιωτικές υποχρεώσεις αφορούσαν κυρίως τους αθηναίους πολίτες, όμως στρατολογούνταν εξίσου και μέτοικοι. Η Αθήνα ωστόσο δεν είχε μόνιμους επαγγελματίες στρατιώτες. Σε περίπτωση πολέμου, κάθε πολίτης ήταν υποχρεωμένος να στρατευθεί. Οι πολίτες των τριών πρώτων τιμοκρατικών τάξεων υπηρετούσαν στον Στρατό Ξηράς, ενώ εκείνοι της τέταρτης τάξης στο Ναυτικό.

Σωτήριος Γεωργιάδης
Απόστρατος αξιωματικός
Πολεμικού Ναυτικού