Πόλεμος μέχρις εσχάτων στο Αφγανιστάν
Η απόφασή του προμηνύει τα χειρότερα, δηλαδή κλιμάκωση του πολέμου, ρήγματα στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη που αρνείται να στείλει κι άλλους στρατιώτες και ποτάμια αίματος που δεν θα περιοριστούν φυσικά μόνο στις δύο εμπλεκόμενες χώρες, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν.
Η ανακοίνωση του Μπαράκ Ομπάμα διαλύει βίαια την εικόνα του μετριοπαθούς ηγέτη που με μεθοδικότητα καλλιεργεί όλο αυτό το διάστημα, καθώς μια σειρά από πολύ πρόσφατα γεγονότα επιβεβαιώνουν την παταγώδη αποτυχία της εισβολής στο Αφγανιστάν πείθοντας ότι και οι Αμερικάνοι με τους συμμάχους τους, αργά ή γρήγορα, θα έχουν την τύχη που είχαν οι Άγγλοι και πιο πρόσφατα, οι Σοβιετικοί. Το βεβαιώνει, για παράδειγμα, η ευθεία σύγκρουση του αφγανού προέδρου Χαμίντ Καρζάι, χαϊδεμένου παιδιού της Ουάσινγκτον μέχρι πρόσφατα με την αμερικανική ηγεσία. Η διάσταση πήρε επίσημο χαρακτήρα τον Σεπτέμβρη του 2008 όταν, σύμφωνα με το περιοδικό «Σπίγκελ», η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις δήλωσε από το τηλέφωνο στον αφγανό Πρόεδρο πως «αν συνεχίσεις να επικρίνεις την Αμερική δεν θα συνεργαζόμαστε πλέον μαζί σου». Σαφής απειλή που αφορούσε τη στήριξη που θα προσφέρουν οι ΗΠΑ κατά τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου. Ο Καρζάι παρ’ όλα αυτά εμφανίστηκε απτόητος σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, εκφράζοντας έτσι την οργή των Αφγανών για τις εκατόμβες θυμάτων από τους τυφλούς αμερικανικούς βομβαρδισμούς εις βάρος αμάχων. Η διάσταση απόψεων μεταξύ Ουάσινγκτον και Καμπούλ επιβεβαιώθηκε και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του (γνωστού μας από τον βρόμικο ρόλο που έπαιξε στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας) Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ στην Καμπούλ. Ο ειδικός απεσταλμένος του Ομπάμα στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν επιτέθηκε δημόσια στην κυβέρνηση κατηγορώντας την ότι ανέχεται τους εμπόρους ναρκωτικών κι επί της ουσίας ότι δεν προχωράει σε πόλεμο μέχρις εσχάτων με τους Ταλιμπάν. Η αδυναμία του Καρζάι ωστόσο φαίνεται να είναι αποτέλεσμα ρεαλισμού και καλύτερης γνώσης της πραγματικότητας, δηλαδή της σημαντικής επιρροής που ασκούν οι Ταλιμπάν σε όλη την περιοχή και των οργανικών δεσμών που έχουν με τον κόσμο, όχι μόνο στο Αφγανιστάν αλλά και στο γειτονικό Πακιστάν. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το Ισλαμαμπάντ, παρά την ανοιχτή διαφωνία των Αμερικανών, αναγκάστηκε να αποδεχτεί την επιβολή του νόμου της σαρίας σε μεγάλη περιοχή εντός του Πακιστάν, που στο παρελθόν, μέχρι το 2007 συγκεκριμένα, οπότε ξεκίνησαν οι συγκρούσεις, αποτελούσε χειμερινό θέρετρο. Αντί λοιπόν ο νέος αμερικανός Πρόεδρος να βγάλει τα δέοντα συμπεράσματα απ’ το ότι επτά χρόνια πολέμου το μόνο που κατάφεραν ήταν να συνεχίζουν οι Ταλιμπάν να είναι ανίκητοι, να έχει διαιρεθεί το Πακιστάν και να επιβληθεί ο νόμος της σαρίας σε ένα κοσμοπολίτικο μέχρι πρόσφατα θέρετρο του, επιλέγει να συνεχίσει τον δρόμο του Μπους…
Λ. Β.