Προηγείται η δαπάνη του κράτους έναντι ελλείμματος και χρέους
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρά την επελαύνουσα ύφεση, εμμένει παθολογικά στο κύριο δόγμα του «Συμφώνου Σταθερότητας» για αδιάκοπη μείωση των ελλειμμάτων. Στην περίπτωση της Ελλάδος μάλιστα επιβάλλει επώδυνα δημοσιονομικά μέτρα εδώ και τώρα, ενώ για τη Γαλλία και την Ισπανία, για τις οποίες επίσης κίνησε τη «διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος» (= επιτήρησης) αναβάλλει τα μέτρα για το 2010.
Το επιχείρημα του κ. Αλμούνια είναι ότι η Ελλάδα είναι καλύτερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, γι’ αυτό οι «πιέσεις της αγοράς» είναι ισχυρότερες.
Ποια είναι όμως η «αγορά» και γιατί οι «πιέσεις» της αφήνουν στο απυρόβλητο τις πάσχουσες μεγαλοοικονομίες Γαλλίας και Ισπανίας και πυροβολούν τη δική μας;
Μιλούν για αγορά όταν αυτή και οι νόμοι της αυτορρύθμισής της έχουν χρεοκοπήσει διεθνώς μετά πατάγου. Και η ίδια, για να σωθεί, κατέφυγε ικέτης στο κατασυκοφαντούμενο κράτος. Σηκώνει ξανά κεφάλι για να υπαγορεύσει με τις μανιχαϊκές θεωρίες της «διορθωτικές» κινήσεις, ώστε να επιπλεύσει αυτή και να βουλιάξουν οι κοινωνίες. Αυτό δεν πρέπει να γίνει.
Αλλά οι επιταγές Αλμούνια γίνονται άνευ αντιρρήσεως δεκτές στην Αθήνα. Έπρεπε να διεκδικήσουμε την ίση μεταχείριση με τους Γαλλοϊσπανούς.
Ένας από τους ολίγιστους οικονομολόγους που προέβλεψαν την παρούσα κρίση, ο Michel Aglietta, στο εξόχως ενδιαφέρον διαλογικό του δοκίμιο «Οικονομική κρίση» (Εκδόσεις Πόλις) κάνει φύλλο και φτερό το δόγμα της καταπολέμησης των ελλειμμάτων. Επισημαίνει ότι «σε καταστάσεις όπως η σημερινή μόνον τα κράτη μπορούν να δαπανούν. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη μια συντονισμένη αύξηση των δαπανών του προϋπολογισμού». Ο Αλιετά δεν φοβάται να πει τη δυσάρεστη για τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών αλήθεια ότι «δαπάνη του κράτους σημαίνει θεαματική αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος και αύξηση του δημόσιου χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ» (ένθ’ αν. σ. 108).
Η Ευρώπη έχει αυτήν την ώρα ανάγκη από ένα σενάριο τύπου «νιου ντιλ» του Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Οι μίζερες ντιρεκτίβες των Βρυξελλών θα βουλιάξουν την οικονομία στην ύφεση. Οι χώρες υπερβολικού ελλείμματος στην ΕΕ είναι σήμερα τουλάχιστον έξι. Ανένδοτη στις κατευθύνσεις των Βρυξελλών είναι η Γαλλία. Αυτή μπορεί να αποβεί ο πολιορκητικός κριός για την αναθεώρηση της ευρωενωσιακής πολιτικής. Αλλά ευένδοτη η Ελλάδα, ανακοίνωσε τη συμμόρφωσή της πριν καν ο κ. Αλμούνια ολοκληρώσει την παρουσίαση του ιδεολογήματός του.
Προς απόδειξη της υπακοής της, περικόπτει 10% τις κρατικές δαπάνες. Το μέτρο είναι φονικό. Ήδη ο τζίρος της βιομηχανίας έχει πτώση 16,9% και οι νέες παραγγελίες 8%, όταν το 2008 είχαν αύξηση +10,4% και +1,2% αντίστοιχα. Πρώτα θύματα 5.000 συμβασιούχοι έργου.
Η κρίση θέτει σε οξεία δοκιμασία την ούτως ή άλλως αμφιλεγόμενη κοινοτική αλληλεγγύη, η οποία πάντως, αν δεν εκδηλωθεί προς τις περισσότερον οδυνώμενες οικονομίες, θα δημιουργήσει υπαρκτικό δίλημμα για την ίδια την υπόσταση της Ένωσης.
Η Ελλάδα οφείλει να συμπράξει με τις ομοιοπαθείς χώρες και να επιβάλουν στην ΕΕ την αποτελεσματική στήριξη πολιτικών που θα ενισχύουν τη ρευστότητα κατ’ εξοχήν των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, γιατί όπως επεσήμανε προχθές ο επικεφαλής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, αυτές δημιουργούν το 50% της απασχόλησης στις ανεπτυγμένες χώρες. Σε μας το 80%.
Αλλά την ίδια ώρα εδώ συμβαίνουν σημεία και τέρατα. Τα εγχώρια golden boys ενθυλάκωσαν την τελευταία πενταετία 550 εκατ. ευρώ, εξ ων τα 200 αφορολόγητα! Αφερίμ εφέντη θα ʼλεγαν οι εξ’ ανατολών κακότροποι γείτονες, οι οποίοι κλιμακώνουν και πάλι τις διχοτομικές τους προκλήσεις στο Αιγαίο. Ετοιμάζουν άσκηση που προσβάλλει βάναυσα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και έχουν καλέσει όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ εκτός από μας.
Οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές προς τους συμμάχους μας ότι ενδεχόμενη συμμετοχή τους συνιστά εχθρική ενέργεια απέναντί μας. Στο μεταξύ αναδειχθήκαμε για το 2008 πρωταθλητές της διαφθοράς. Δώσαμε για λαδώματα 748 εκατ. ευρώ, ήτοι 109 εκατ. περισσότερα από το 2007!
Εξάλλου, σχεδιάζουν την επαναφορά σε ισχύ της ρύθμισης Σημίτη υπέρ των εκδοτών, νομοθετώντας εκ νέου το περιβόητο 2% «μαύρων εσόδων».
Έστω, προς γνώσιν πάντων και πασών, ότι δεν πρόκειται υπό τις παρούσες συνθήκες οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με τους πριν την κρίση όρους –προϋπόθεση αποτελεσματικότητας του μέτρου– αν η πολιτεία δεν σπεύσει σε κρατικοποίηση της ναυαρχίδας των τραπεζών, της Εθνικής Τράπεζας.
Τέλος, για να ηρεμήσει στοιχειωδώς το εσωτερικό τοπίο, ας θέσει τελεία και παύλα στο σίριαλ της εκλογολογίας ο Καραμανλής. Είναι ο μόνος που μπορεί και οφείλει να το κάνει. Σε καμία άλλη χώρα δεν γίνεται αυτό το ρεζιλίκι, να ορίζουν την πολιτική οι «παραθυράκηδες».