Νεοφιλελευθερισμός και επιτήρηση
Η επιτήρηση δεν είναι κάτι καινούργιο για τη χώρα. Από τη σύνδεση της ισοτιμίας της δραχμής με το ευρώ (πριν ακόμη ενταχθούμε στη ζώνη της ΟΝΕ και του ευρώ) η οικονομία της χώρας, ουσιαστικά, βρίσκεται υπό καθεστώς «επιτήρησης».
Ο νεοφιλελεύθερος κύκλος που άνοιξε το 1989 και οδήγησε σε δραματική συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης μετατρέποντας τη χώρα σε «χώρο εισαγωγών» και παρασιτισμού και σε παράδεισο υπερπλουτισμού για το μεγάλο κεφάλαιο, εδραιώθηκε με την υπαγωγή της οικονομίας της στη ζώνη της ΟΝΕ και του ευρώ και στις εντολές του διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι και η ουσία της «επιτήρησης».
Η διαφορά βρίσκεται στο ότι η επιτήρηση παίρνει τώρα έναν τυπικό, επίσημο χαρακτήρα, έτσι ώστε να διασφαλισθεί καλύτερα –εν μέσω της οικονομικής κρίσης– η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού που επιβάλλουν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η ελληνική οικονομική ελίτ, η οποία διαχειρίζεται τοπικό μέρισμα της παγκοσμιοποίησης και εμφανίζει κέρδη τα οποία μόνο με αυτά των καθεστώτων που προέκυψαν στις ανατολικές χώρες μετά το ʼ90 μπορούν να συγκριθούν. Η προηγούμενη πολιτική δεν έχει φυσικά καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες και τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Αντίθετα, ενισχύει τις αιτίες που οδήγησαν στην εγγενή κρίση της ελληνικής οικονομίας, η οποία τώρα συνδυάζεται με τη διεθνή κρίση και δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα.
Αρκεί να ανατρέξει κανείς στα κέρδη των τραπεζών και των καρτέλ που ελέγχουν τα είδη πλατιάς κατανάλωσης (κέρδη τα οποία είναι τα υψηλότερα σε αυτούς τους τομείς πανευρωπαϊκά) και θα αντιληφθεί το τι συμβαίνει στην ελληνική οικονομία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι τα συνολικά συσσωρευμένα κεφάλαια στην Ελλάδα υπολογίζονται σήμερα στο εικοσαπλάσιο του ΑΕΠ! Ο νεοφιλελευθερισμός οδήγησε και οδηγεί σε μια γιγαντιαία συσσώρευση κεφαλαίων και ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος σε βάρος της πραγματικής οικονομίας και της παραγωγής, με θύματα τη μικρομεσαία επιχείρηση και τα λαϊκά στρώματα. Εδώ βρίσκεται η αιτία για τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας και από εδώ τροφοδοτούνται και οξύνονται όλα τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
Η επιτήρηση έρχεται για να διαφυλάξει τον νεοφιλελευθερισμό και τα συμφέροντα της ελληνικής οικονομικής ελίτ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και όχι να μας βγάλει από την κρίση. Έρχεται για να ολοκληρώσει μια πορεία τύπου Αργεντινής. Άλλωστε τα ποσά που διαθέτει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση για τις χώρες που αποτελούν «αδύναμους κρίκους» της Ένωσης αποδεικνύουν πως θα κινηθεί απέναντι στην κρίση με τη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθείτω» και καθιστούν αβέβαιη τη μελλοντική διατήρηση της σημερινής μορφής της.
Η ανατροπή των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού και της ΟΝΕ και των νεοφιλελεύθερων κομμάτων από την εξουσία αποτελεί όρο για την υπεράσπιση του επιπέδου διαβίωσης του λαού κατά τη διάρκεια της κρίσης και την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας.