Επιμένουμε… ελληνικά

ΜΕ καροτσάκια. Στο ταμείο, συνωστισμός. Ποιος (υπερ)κερδίζει απ’ τον σιωπηρό ανταγωνισμό (υπερ)καταναλωτικών κρετίνων της καθημερινότητας; Μην περιμένεις κάτι ν’ αλλάξει από νοοτροπία. Στην Ευρώπη ζούμε, δεν γίναμε Ευρωπαίοι και παραμένουμε «περήφανοι» Έλληνες, απείθαρχοι, ασυντόνιστοι. Καθένας με την κουλτούρα, τη γραμμή, τις συνήθειες και το… ταμπεραμέντο του.
ΓΙΑΤΙ ν’ αλλάξουν ρότα οι δυνάστες μας; Τι να τους ταρακουνήσει και να κατεβάσουν «στροφές» στις μασέλες τους, να μειώσουν την ευκινησία της κάτω σιαγόνας; Λύκοι αυτοί κι απέναντι εμείς, ποίμνιο αμνών επί σφαγή. Ποντάραμε στην «κυβέρνηση», προσδοκώντας τιμές ανθρώπινες στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά. Στη «συμφωνία κυρίων» και κυρίους δεν είδαμε. Μόνο την αλητεία των «κυρίων» βλέπουμε απλωμένη στα ράφια. Αναρτημένη στα βενζινάδικα, συμπυκνωμένη στα ακίνητα των εχόντων και στο ρευστό (και τα ακίνητα) των «golden boys».
ΑΥΤΟΙ, λοιπόν, οι κουτόφραγκοι, που για μας τρώνε… χόρτο, δεν μας… μοιάζουν. Στέκονται απειλητικά απέναντι στον δυνάστη τους. Οργανωμένοι, συντονισμένοι, αποφασιστικοί, ψύχραιμοι. Προσκρούει στο τείχος τους η πλεονεξία των αισχροκερδών και ανακλάται. Το ξέρει ο βιομήχανος πως τα (υπερτιμημένα) θα του μείνουν. Πως η πολιτεία τού την έχει στημένη με ελέγχους, πρόστιμα (πραγματικά) ή κλείσιμο και πως ο καταναλωτής αντέχει και χωρίς κρέας για μία βδομάδα, χωρίς τυρί για ένα μήνα, χωρίς γάλα για 2-3 μέρες.
ΔΕΝ πρόκειται να μας δουν οργανωμένους απέναντί τους και το ξέρουν. Έπεσε ο τζίρος, χωρίς να διαρραγεί το καρτέλ που τους κρατάει ζωντανούς και δυνατούς. Μας απειλούν με τη μέθοδο των επικείμενων απολύσεων, τα βρίσκουν μεταξύ τους, η «κυβέρνηση» τους κλείνει το μάτι κι αυτοί παραμένουν αχόρταγοι. Εμείς; Επιμένουμε… ελληνικά.
Θανάσης Νικολαΐδης
[email protected]