ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ
Δεν υπάρχει λόγος πειστικός, γιατί απλούστατα κανείς δεν μπορεί να πείσει κανέναν, ούτε πολύ περισσότερο ενδιαφέρεται να τον πείσει. Και γιατί να τον πείσει άλλωστε, αφού σκοπός είναι μόνο η δημιουργία εντυπώσεων και η αυτοϊκανοποίηση της ανάδειξης. Ιδιαίτερα οι πολιτικοί δεν πάνε για να συζητήσουν, αλλά για να πουν τα προκάτ συνθήματα των κομμάτων τους. Κωφεύουν παντελώς σε ό,τι λέει ο συνομιλητής τους και φυσικά μιλούν σχεδόν πάντοτε όλοι μαζί, για να εντυπωσιάσουν τον τηλεθεατή. Το γεγονός είναι ότι όλοι τους, με τις πράξεις και τα λόγια τους, αποδείχθηκαν αναξιόπιστοι.
Μου είναι δύσκολο να σας παρουσιάσω το ποικίλο πλήθος των παραληρημάτων του νεοελληνικού βίου, μπορώ όμως να σας δώσω μια εικόνα, η οποία, αν και τις περισσότερες φορές είναι εξαιρετικά αστεία, εν τούτοις περιγράφει εύγλωττα την τραγικότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής και την ακόμη πιο τραγική θέση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία.
Το πρώτο και κυρίαρχο είναι το παραλήρημα μεγαλείου που διακατέχει διαχρονικά τα μέλη της οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί από την ώρα της ορκωμοσίας τους, υπουργοί και υφυπουργοί απογειώνονται. Δεν θέλουν να βλέπουν κανέναν, πιστεύουν ότι όλοι οι προηγούμενοι ήταν ανίκανοι, διακατέχονται από έναν απαράδεκτο μεσιανισμό, περπατούν διαφορετικά, παίρνουν ύφος χιλίων καρδιναλίων και γίνονται απρόσιτοι. Δεν δέχονται κουβέντα, έχουν το αλάθητο, το άπταιστο και το αποκλειστικό. Το πιο αστείο είναι να τους βλέπεις μέσα στις πολυτελείς μερσεντές, με την κουστωδία κομματικών παρατρεχάμενων και έξυπνων λουφαδόρων αστυνομικών, που η πείρα τούς έχει διδάξει ότι πρέπει να προσποιούνται τους φοβισμένους και ψαρωμένους επί τη θέα του υπουργού. Ξέρουν αυτοί πώς να ικανοποιούν το παραλήρημα μεγαλείου του αφεντικού, για να μείνουν στη θέση τους.
Εκεί λοιπόν που μας έχουν ξεγελάσει ότι τα σοβαρά προβλήματα έχουν πλακώσει τον κάθε υπουργό και δεν μπορεί ούτε να αναπνεύσει, διαρρέουν κάτι απίθανα που μας προσγειώνουν.
«Το ΥΠΕΧΩΔΕ επί υπουργίας μου δεν έχει καμιά σχέση με τη διαφθορά», δήλωσε ο υπουργός. «Δεν ξέρω τι γινότανε πριν».
Το ωραίο ήρθε μετά, σε στιγμή που δεν ήξερε ότι καταγράφονται τα όσα λέει:
«Ξέρετε, ήμουνα και επί τριάμισι χρόνια υπουργός Παιδείας, και εγώ έκανα μια πραγματική μεταρρύθμιση. Τις πρώτες μέρες (πόσες ήταν;) έκοβα βόλτες περά-δώθε μέσα στο γραφείο μου, γιατί δεν είχα δουλειά να κάνω. Για να σπάσω την ανία μου, πέταγα την τραγιάσκα μου σε μια άδεια θέση στο ράφι της βιβλιοθήκης. Κάποτε ήρθε να με δει ο πρύτανης, και όπως μπήκε, πέταξα την τραγιάσκα από δέκα μέτρα και, τσουπ πήγε ακριβώς στη θέση της στη βιβλιοθήκη. Ο πρύτανης έμεινε έκπληκτος».
Τώρα μπορεί να καταλάβει ο οποιοσδήποτε γιατί όλες οι διαδοχικές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία είχαν τέτοια τεράστια επιτυχία και έλυσαν όλα τα προβλήματά της. Tabula rasa λοιπόν η Παιδεία, αφού οι εκάστοτε υπουργοί ασχολούνται με τις τραγιάσκες ή κάτι συναφές. Εσχάτως μάλιστα εμφανίστηκε και το παραλήρημα του ανωτέρου. Οι δυο καθηγητάδες ξεκατινιάστηκαν για το ποιος έχει το πάνω χέρι. Τα προβλήματα της Παιδείας θα λύσουμε, ή πρέπει να τροφοδοτήσουμε την οίηση των δήθεν πνευματικών ταγών;
Πάντα βέβαια πρέπει στη μαγιά του κάθε υπουργείου να υπάρχει και κάποιος καθηγητής, για να ρίξει το καράβι στην ξέρα. Όλοι αυτοί δε συνολικά πάσχουν από το παραλήρημα του save money. Άκουσα προχθές μια εξαιρετική κριτική για τα συγγράμματα που δίδονται στους φοιτητές μας. Είναι, λέει, ογκωδέστατα σαν τσιμεντόλιθοι, γιατί οι καθηγητές πληρώνονται με τη σελίδα, πέραν βεβαίως των αντιγραφών και αερολογιών. Όταν μπορείς να πεις κάτι με 1.500 σελίδες, γιατί να το πεις με 150; Κατά τα άλλα, οι πρόγονοί μας λέγανε «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν». Αλήθεια, ο κύριος καθηγητής που είχε το υπουργείο Οικονομίας και μας είχε κάνει υπερήφανους που μας απάλλαξε από την επιτήρηση, τι έγινε; Υπάρχει άραγε λογοδοσία σ’ αυτόν τον τόπο; Πήγε το χρέος στα ύψη, έβαλε τεκμήρια και φόρους περιουσίας που ο διάδοχός του τα έκρινε γελοία και τα απέσυρε την πρώτη μέρα που ανέλαβε και έφυγε σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Πήγε στη μαμά του, την οποία ενίοτε ενίσχυε ως έλεγε, για να δείχνει σε όλους μας πώς πρέπει να κρατιούνται ζωντανοί οι συνταξιούχοι.
Ξέρετε, το παραλήρημα των εκάστοτε υπουργών Οικονομίας είναι η ψευτιά, με εξαίρεση φυσικά τον προϋπολογισμό… Τους το απένειμε αυτήν την εβδομάδα ο Αλμούνια, ο οποίος δυσκολεύεται πολύ να πιστέψει τα στοιχεία που του προσκομίζει ο έλληνας υπουργός. Τα ακατάσχετα ψεύδη στην οικονομία τα έχει νιώσει στην πλάτη του ο ελληνικός λαός. Το περίεργο είναι ότι μερικοί από τους πρώην υπουργούς Οικονομίας ξεδιάντροπα βγαίνουν στο γυαλί για να δώσουν και συμβουλές, μέχρι και αυτός του χρηματιστηρίου.
Δυστυχώς, οι ντομάτες είναι ακριβές.
Ίσως, από την άλλη, δεν έχετε συνειδητοποιήσει τα παραληρήματα της αντιπολίτευσης, γιατί δυστυχώς δεν είναι μόνο ένα. Το πρώτο είναι το παραλήρημα των τεράστιων παροχών. Οι άνθρωποι αυτοί δεν διστάζουν να μας κάνουν όλους πλούσιους. Τόσα για την Παιδεία, τόσα για την Υγεία, αγορές του αιώνα, βγάζουν τη φτωχολογιά από τη μιζέρια, έργα υποδομής ατελείωτα (επί τη ευκαιρία, η Εγνατία ακόμα να τελειώσει), ένας παράδεισος υποσχέσεων για τους φουκαράδες. Ποιοι τους κατάντησαν όμως φουκαράδες και φτωχότερους στην Ευρώπη; Μα αυτοί, και οι μεν και οι δε, που διοικούν απατεωνίστικα τριάντα πέντε χρόνια τώρα.
Το παραλήρημα της παρθενογένεσης είναι επίσης της αντιπολίτευσης. Αυτοί δεν ξέρουν πότε και πώς ξεφύτρωσαν τα δεινά του λαού και ποιος τα δημιούργησε.
Δεν ξεχνάμε φυσικά το παραλήρημα ραγιαδισμού της εξωτερικής μας πολιτικής. Οι Τούρκοι έφτασαν μέχρι τη Ραφήνα, γιατί δεν υπάρχει ούτε λεκτική αντίσταση. Ο Ολγκάτς ομολόγησε τα εγκλήματά του και ο Ταγματάρχης επίσης. Ε, λοιπόν, δεν κουνήθηκε ούτε φύλλο! Απίστευτο για έναν λαό που κάνει μαραθώνιους για τους Παλαιστίνιους, τους Σαντινίστας, τους Αφγανούς και δεν λέει κουβέντα για τα παιδιά μας που σκοτώθηκαν στην Κύπρο. Το παραλήρημα ασυνέπειας της Άμυνας συνεχίζεται αδιάπτωτο. Στα λόγια πάντα νικητές, εγγυητές, αδάμαστοι, και στα έργα ολιγωρούντες. Φτιάχνουν κέντρα εκπαίδευσης, φτιάχνουν μονάδες, με κομματικά κίνητρα πάντα, και σε λίγο τα ακυρώνουν. Φτιάξανε στρατολογικό νόμο που ευνόησε τους ανυπότακτους. Όσοι από αυτούς ήρθαν να υπηρετήσουν, τους την έστησαν, και από 90 ευρώ τον μήνα, τους βάζουν να πληρώσουν χίλια και κάτι. Ας μην έρχονταν να υπηρετήσουν… Η συμμετοχή της Ελλάδος στο Αφγανιστάν είναι δημοφιλής, ανέκραξε ο υφυπουργός.
Παραλήρημα ειρωνείας από τα golden boys. Βγήκανε και είπανε ότι μειώνουν με δική τους πρωτοβουλία τους υπέρογκους μισθούς τους, γιατί μας λυπηθήκανε. Σκέψου ότι είμαστε η μόνη χώρα που δεν έκανε περικοπές στους υπέρογκους μισθούς των ημετέρων. Στη Βρετανία τους βάλανε από τηλεοράσεως να ζητήσουν συγγνώμη από τον λαό. Για να μη μιλήσουμε για το απίστευτο καραμανλικό παραλήρημα μεταξύ κυρίων Γιακουμάτου και Μανώλη.
Τι να σας κάνω που χρειάζονται εκατοντάδες σελίδες για να εξιστορήσω τα βάσανά μας (παραληρήματα). Μην πτοείσθε όμως, γιατί το νέο πρόγραμμα λιτότητας θα είναι μόνο για δύο χρόνια. Αυτήν τη φορά δεν χωρούν ψέματα, όλα θα πάνε καλά. Μας το εγγυώνται οι άλλοι, από τους ίδιους.