Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμαλώτους…
«Η Αϊσέ μπορεί να πάει διακοπές». Αυτό το λακωνικό μήνυμα έφευγε από τα στρατιωτικά επιτελεία της Άγκυρας στις 13 Αυγούστου του 1974, με εντολή του «δημοκράτη» πρωθυπουργού της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ. Η Τουρκία καθυστερούσε τις συνομιλίες στη Γενεύη, προκειμένου να προετοιμασθεί όσο γίνεται καλύτερα για τη δεύτερη φάση της εισβολής. Την ίδια ώρα, στην Αθήνα δεν είχαν κοπάσει ακόμα οι πανηγυρισμοί.
Oι αυτοεξόριστοι επανέρχονταν και μεθυσμένοι με το γλυκό νέκταρ της εξουσίας αποποιούνταν κάθε ευθύνη. Η δικαιολογία τους απλή. Για όλα φταίνε οι δικτάτορες. Δεν υπήρχε η κατάλληλη στρατιωτική προετοιμασία, μας είπαν.
Δυστυχώς γι’ αυτούς όμως, τους διαψεύδουν τα ίδια τα γεγονότα. Τους διαψεύδουν ακόμα οι μαρτυρίες τούρκων βετεράνων της εισβολής. Να τι δηλώνει ο Μαχμούτ Ρένας, αυτόπτης μάρτυρας και επικεφαλής ομάδας καταδρομέων στην πρώτη γραμμή του μετώπου, κατά την τουρκική εισβολή: «Η πρώτη φάση της εισβολής στην Κύπρο τελείωσε με φιάσκο. Οι επικεφαλής της επιχείρησης έκαναν φοβερά σφάλματα τακτικής, τα οποία δεν απαντώνται σε κανέναν στρατό του κόσμου.
Αν τότε η Ελλάδα είχε επιχειρήσει να απαντήσει με στρατιωτική επέμβαση, πιστέψτε με, όχι μόνο δεν θα είχε καταλάβει ο τουρκικός στρατός το μισό νησί, αλλά επιπλέον θα είχε τεράστιες απώλειες. Η «επιτυχία» τους στηρίζεται στο ότι δεν υπήρχε οργανωμένη αντίσταση από την πλευρά των Ελλήνων». Αυτά ως μια μικρή εισαγωγή απάντηση σ’ εκείνους που ξεδιάντροπα επιμένουν να ισχυρίζονται πως δεν μπορούσαμε να τους ρίξουμε στη θάλασσα. Σ’ εκείνους που εξακολουθούν να συντηρούν το πιο μεγάλο ψέμα, που μας κρατούν στην αμάθεια και μας παραπληροφορούν.
Καθώς λοιπόν η κλεψύδρα του χρόνου μετρά σχεδόν 35 δίσεκτα χρόνια από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή, μία, μία ανοίγουν οι αιματοβαμμένες σελίδες της κτηνωδίας, για να ματώσουν και πάλι οι ανοιχτές πληγές από την τουρκική θηριωδία. Τραγικότερες των περιπτώσεων εκείνες των αγνοούμενων της Άσσιας και της Αφάνειας. Η Άσσια καταμετρά 83 αγνοούμενους και η Αφάνεια 15. Σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια μετά, μαρτυρίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων καταδεικνύουν ότι οι 70 αγνοούμενοι της Άσσιας εκτελέστηκαν εν ψυχρώ τον Αύγουστο του 1974. Δυστυχώς, για τους περισσότερους η μνήμη γυρνά πίσω σ’ εκείνα τραγικά γεγονότα μόνο και μόνο επειδή μίλησε ο Ατίλα Ολγκάτς. Αν είναι δυνατόν! Ένα έθνος που έβαλε υπό μάλης τα όπλα και στη ναφθαλίνη όλα του τα όνειρα….
Αξίζει λοιπόν τον κόπο να θυμηθούμε μαζί και πολλές άλλες τέτοιες, πολύ πιο συγκλονιστικές δηλώσεις που πέρασαν περίπου απαρατήρητες: «Μη δείχνετε έλεος, κάψτε, καταστρέψτε. Χωρίς να σας χτυπήσουν, χτυπήστε, χωρίς να σας απειλήσουν, σκοτώστε». Εντολές του λοχαγού της εισβολής Τουφάν Ανλί, από μαρτυρία του Χασάν Κοφέν, επικεφαλής ομάδας βαρέων όπλων κατά την τουρκική εισβολή.
Ιδού και οι αποδείξεις από τη φρικιαστική μαρτυρία του Μουσταφά Ονγκάν, ομαδάρχη, αυτόπτου μάρτυρα της σφαγής: «Στο χωριό Μόρα, κοντά στη Λευκωσία, εκτελέσθηκαν ομαδικά, δηλαδή δολοφονήθηκαν, 100 περίπου Ελληνοκύπριοι… Μεταξύ αυτών που σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τις εξόδους του χωριού υπήρχαν ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Μετά την ανθρώπινη σφαγή τα πτώματα έμειναν άταφα για περίπου μία εβδομάδα…».
Και οι εν ψυχρώ δολοφονίες δεν έχουν τελειωμό. Περιγράφει ο επίσης αυτόπτης μάρτυρας, υπολοχαγός τότε, μετέπειτα καθηγητής, Γιαλτίσν Κιουτσούκ: «Όσοι γλίτωναν τον θάνατο πιάνονταν αιχμάλωτοι. Οι μέθοδοι δολοφονίας ποίκιλλαν: Άλλους τους πυροβολούσαν εν ψυχρώ μόλις τους έβλεπαν, άλλους τους έλεγαν να τρέξουν και με σαδιστική ικανοποίηση τους χτυπούσαν στην πλάτη. Άλλους τους έστηναν στον τοίχο κατά ομάδες και τους γάζωναν με αυτόματα…
Ελάχιστοι ήταν οι σωστοί και τίμιοι αξιωματικοί που υπηρέτησαν στην Κύπρο. Οι περισσότεροι, αιμοβόροι και βάρβαροι, πρωταγωνιστούσαν στο πλιάτσικο και στις λεηλασίες… Οι μεγαλύτερες κτηνωδίες έγιναν στο χωριό Τύμπου… Ήταν σχεδόν άδειο…
Ξαφνικά ακούσθηκαν ριπές και αμέσως μετά μια φωνή: «Σκότωσα, διοικητά μου, σκότωσα»… Είχαν αδειάσει δυο γεμιστήρες στη μήτρα μιας νεαρής γυναίκας που τα χέρια της ήταν δεμένα πισθάγκωνα και τα πόδια ανοιχτά. Ήταν ένα κορίτσι με ειδικές ανάγκες…
Είδα πολλές δολοφονίες στην Κύπρο, αλλά αυτή με συγκλόνισε…».
Όλα τα παραπάνω και άλλα αμέτρητα συγκλονιστικά γεγονότα περιγράφονται στο βιβλίο του Ρόνι Αλάσορ «Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμάλωτους!». Με την αφιέρωση του συγγραφέα: «Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στον πραγματικό φίλο Θεόφιλο Γεωργιάδη, που αφιέρωσε τη ζωή του στην ιδέα της ανεξαρτησίας της Κύπρου, που, όπως ο ίδιος είχε πει, περνάει από τα βουνά του ελεύθερου Κουρδιστάν. Τα συγγραφικά δικαιώματα του βιβλίου αυτού τα παραχωρώ στη χήρα του Θεόφιλου, την Ελένη Γεωργιάδη, και στα παιδιά του Χαράλαμπο, Χρήστο κα Θεόδωρο».
Τον Θεόφιλο τον εκτέλεσαν οι πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και ο Ελληνισμός δεν έκανε απολύτως τίποτε για να οδηγηθούν οι ένοχοι ενώπιον του δικαστηρίου. Αλλά μήπως κάναμε το παραμικρό, έστω, για τις εν ψυχρώ εκτελέσεις των Ισαάκ και Σολωμού, κυρίες και κύριοι;
Κάναμε, κάναμε! Στρώσαμε και στρώνουμε με ροδοπέταλα τον ευρωπαϊκό δρόμο της παλαιόθεν γενοκτόνου Τουρκίας!
Υ.Γ: Αγοράστε αυτό το βιβλίο. Και διαβάστε το. Όχι δεν χρειάζονται φανατισμοί και ακρότητες. Να μάθουμε πρέπει την πραγματική ιστορία, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.