ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μια πολιτική είναι καλή μόνο όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κυρίαρχου λαού.
Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ ορκίστηκε ήδη και όλη η υφήλιος περιμένει μεταστροφή της αρπακτικής, αποικιοκρατικής, αυταρχικής, εχθρικής και εν γένει κακής πολιτικής της Αμερικής. Το ίδιο και εμείς.
Εμείς λοιπόν οι Έλληνες, ως παλιοί φίλοι και σύμμαχοι των Αμερικανών, που πολεμήσαμε πολλές φορές μαζί, δίπλα δίπλα σε δύο παγκόσμιους πολέμους, περιμένουμε από τον νέο πρόεδρο και αντιπρόεδρο, που μέχρι σήμερα μας υποστήριξαν στην αμερικανική γερουσία, να μας στηρίξουν στα εθνικά μας θέματα.
Όμως θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως οι σχέσεις των κρατών στηρίζονται στην αμοιβαιότητα, που υπερασπίζεται τα συμφέροντα και των δύο χωρών.
Ως εκ τούτου ο νέος αμερικανός πρόεδρος δεν πρόκειται να λειτουργήσει συναισθηματικά, γιατί μας συμπαθεί, επειδή τον συνεχάρη τηλεφωνικά ο κ. Καραμανλής και θα τον επισκεφθεί για μισή ώρα ή γιατί η κ. Μπακογιάννη θα συναντηθεί με τη Χίλαρι. Η θέση του προέδρου επιβάλλει στον Ομπάμα να υποστηρίξει τα συμφέροντα της πατρίδας του. Αλλά το ερώτημα είναι γιατί οι Αμερικανοί μας έχουν γυρίσει την πλάτη. Οι λόγοι είναι δύο:
(α) Η πρώτη παγκόσμια μεγάλη δύναμη έχει αναγάγει σε ύψιστο αξίωμα τον όρο πως «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Έτσι, οι Αμερικανοί έχουν κατατάξει τις διάφορες χώρες της υφηλίου σε τρεις κατηγορίες: φίλες, εχθρικές και γκρίζας ζώνης. Στην τρίτη κατηγορία εντάσσονται εκείνες οι χώρες όπου επικρατεί άκρατος αντιαμερικανισμός. Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την αξιολόγηση οι Αμερικανοί ασκούν την πολιτική τους. Ως εκ τούτου τα Σκόπια ανήκουν στις φίλες χώρες και η Ελλάδα στην γκρίζα ζώνη.
(β) Η Αμερική ασκεί για τους δικούς της λόγους μια συγκεκριμένη πολιτική στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου. Για την άσκηση αυτής της πολιτικής χρειάζεται κάποιες βάσεις, που τις παρεχώρησαν τα Σκόπια. Γι’ αυτό οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τη FYROM, γιατί διαφυλάττουν τα δικά τους συμφέροντα.
Μήπως κατά την περίοδο της ύπαρξης του ανατολικού μπλοκ η Ελλάδα δεν είχε παραχωρήσει στις ΗΠΑ βάσεις και ευκολίες; Από πού να αρχίσει κανείς; Από τον Άραξο, όπου στάθμευαν τα αμερικανικά αεροπλάνα με τις ατομικές βόμβες; Τον ραδιοφωνικό σταθμό της Voice of America, τη βάση τηλεπικοινωνιών της Νέας Μάκρης, τη βάση των πυραύλων του Κιλκίς ή της Σούδας; Και πάει λέγοντας. Οι βάσεις αυτές λειτούργησαν στο πλαίσιο του αμοιβαίου συμφέροντος.
Αυτόν τον καιρό αντιμετωπίζουμε άμεσα το πρόβλημα των Σκοπίων, που διεκδικούν τη μισή βόρειο Ελλάδα, έχουμε μόνιμα στην πλάτη μας την Τουρκία να θέλει να έχει λόγο στα νησιά του Αιγαίου και στη Θράκη και την Αλβανία να ζητά τη μισή, αν όχι όλη την Ήπειρο. Το δε θέμα της Κύπρου σέρνεται και παραμένει άλυτο. Το ερώτημα είναι πώς θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας, όταν η Ε.Ε. είναι απλώς μια χρηματοοικονομική αγορά και πολιτικά ανίσχυρη.
Πέραν τούτων τα διάφορα think tanks της Αμερικής προτείνουν στον Ομπάμα να μετατρέψει την Τουρκία σε «πυλώνα – κλειδί», προκειμένου να ενισχυθούν τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Κάτι που θα αποβεί μοιραία σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ποιος ο αντιαμερικανισμός;
Κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει πού υπάρχει αντιαμερικανισμός, όταν ο Κ. Καραμανλής είχε δηλώσει ότι εμείς «ανήκομεν στη Δύση», που ποτέ, από καμιά κυβέρνηση, δεν αμφισβητήθηκε. Πράγματι αυτή είναι η κατάσταση, αλλά ως φαίνεται οι Αμερικανοί αλλιώς την ερμηνεύουν, γιατί σε κάθε ευκαιρία διοργανώνουμε αντιαμερικανικές εκδηλώσεις. Το μανιφέστο των 15 σημείων του ΣΥΝ είναι τρανή απόδειξη.
Θα πει κανείς ότι οι Έλληνες, ως ελεύθερος λαός, έχει το δικαίωμα να στιγματίζει όσους κατά καιρούς επιβουλεύτηκαν τις ελευθερίες του και τα δικαιώματά του. Καμιά αντίρρηση. Όμως εδώ ερχόμαστε σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντά μας.
Αλλαγή πλεύσης;
Και εδώ τίθεται ένα νέο ερώτημα: Πόσο καιρό θα καταφέρνουμε να αντιμετωπίζουμε μόνοι μας τις αρπαχτικές ορέξεις των γειτόνων μας; Καλή η μαγκιά, αλλά αν δεν μπορείς να την υπερασπισθείς με τις δικές σου δυνάμεις, καταντάς ψευτονταής και βγάζεις μόνος τα μάτια σου.
Όλες οι χώρες που επιθυμούν καλές σχέσεις με την Αμερική θέλουν συνεργασία, αλλά όχι υποταγή. Ο ελληνικός λαός είναι ένας υπέροχος και υπερήφανος λαός, που έχυσε ποταμούς αίματος για την ελευθερία, ώστε η έννοια της ελευθερίας να ταυτίζεται με τους Έλληνες. Κατά συνέπεια η σχέση μας με τη σύμμαχο Αμερική μπορεί να οικοδομηθεί μόνο στο πλαίσιο του αμοιβαίου σεβασμού και απαλλαγμένη οποιασδήποτε παρέμβασης.
Ο πολίτης, ως άτομο, μπορεί να εκφράζει ελεύθερα τα συναισθήματά του, αλλά τα κόμματα, που κατευθύνουν τις τύχες του λαού, θα ήταν ίσως καλό, να αφήσουν κατά μέρος τόσο το πολιτικό κόστος όσο και τα μικροκομματικά συμφέροντα και να δουν το ευρύτερο πρόβλημα με θάρρος και πατριωτική υπευθυνότητα για αλλαγή πλεύσης, που θα μπορούσε να μας βγάλει από τους τόσους σκοπέλους, που απειλούν να μας βουλιάξουν. Επιτέλους ας πουν για μια φορά οι σύγχρονοι πολιτικοί μας, το γνωστό: «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο».