Βυζάντιον

Συνήθως λέμε ότι από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Νομίζω πως μπορείς να πάρεις το ίδιο μάθημα και από κάτι πιο ασήμαντο, ας πούμε έναν ιό. Δεν χρειάζονται υπερπαραγωγές όπως εκείνη που σκάρωσε ο Ντίκενς με τα πνεύματα που επισκέφθηκαν τον Σκρουτζ. Ένας ιός φτάνει. Εσύ έχεις ανοίξει το στόμα σου για να χασμουρηθείς ή να ουρλιάξεις (δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση πλέον). Ο ιός θα πηδήξει μέσα στο σώμα σου. Θα διατρέξει τις οξειδωμένες από το τσιγάρο και τη χοληστερίνη αρτηρίες σου, θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχουν αντισώματα και θ’ αρχίσει να σου διδάσκει πως το πνεύμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φούσκα που σκάει θεαματικά όταν πέσει πάνω της ένας σωρός από σάρκα και κόκαλα.
•••
Μετά εσύ σέρνεσαι μέχρι το μπάνιο και βλέπεις το πρόσωπό σου στον καθρέφτη. Εκεί καταλαβαίνεις ότι η αντανάκλαση, αυτό που με τρόμο παρατηρείς, είναι το ατομικό σου πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι. Μπορεί, βλακωδώς, να πιστεύεις ότι το πνεύμα σου παραμένει νέο, πλην όμως, όπως και στον Ντόριαν της ιστορίας, ο εκμαυλισμός του αποτυπώνεται στο πρόσωπό σου. Μισό λεπτό, μη φεύγετε, και κυρίως μην τρέχετε στο μπάνιο για να βρείτε ξυράφι. Ξέρω ότι ξεκίνησα καταθλιπτικά, ως συνήθως, αλλά και οι περισσότεροι αναγνώστες αυτής της εφημερίδας τι νομίζετε ότι έχουν κάνει σήμερα το πρωί; Έχουν πάει στην εκκλησία. Έχετε ρίξει μια ματιά να δείτε τι λέει η θεία λειτουργία; Αν είναι αλήθεια όσα λέει ο ιερέας κάθε Κυριακή πρωί, τότε από την οροφή του ναού θα πρέπει να πέφτουν θηλιές, όπως οι μάσκες στα αεροπλάνα, να κρεμαστεί ο πιστός, να πάει να συναντήσει μια ώρα αρχύτερα τον Δημιουργό του.
•••
«Κάνεις λάθος, Προκόπιε, όταν εκτιμάς ότι οι αναγνώστες μας είναι μιας κάποιας ηλικίας. Μας διαβάζουν και πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι», μου λέει ο εκδότης στο τηλέφωνο. Ναι, νεολαίοι της ΕΠΟΝ, των Λαμπράκηδων, κάτι τέτοιο φαντάζομαι θα εννοεί. Σκέφτηκα να τον ρωτήσω σχετικά κατά τη διάρκεια της κοπής της πίτας μας, αλλά εκτίμησα ότι αρκετό ρίσκο είχα πάρει με το να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο μαζί του, ενώ εκείνος κρατούσε ένα μεγάλο μαχαίρι. Ε, μετά ξεχαστήκαμε, άρχισα να μετράω τα κομμάτια που έκοβε, δικό του, της εφημερίδας, της Κεφαλονιάς, του Άγιου Γεράσιμου, του λοχαγού Κορέλι, του μακαριστού, του Τάσσου, του Παύλου Μελά. Είμαστε η μοναδική εφημερίδα που κόβει κομμάτια και για τα κάδρα των ηρώων. Μην πολυλογώ, το φλουρί έπεσε στον Μέγα Αλέξανδρο.
•••
Ομολογώ ότι ζηλεύω όσους δεν θεωρούν γελοία τη χθεσινή μέρα, όσους άνετοι και καμαρωτοί ψωνίζουν λουλούδια και καρδούλες, σοκολατάκια και εσώρουχα. Εμένα όλα αυτά μου φαίνονται απίστευτα γελοία, όπως και οι Απόκριες. Ίσως επειδή η πραγματικότητα είναι αρκετά γελοία για να έχει ανταγωνισμό. Τι πιο γελοίο από ένα καλό δελτίο ειδήσεων; Και τι πιο χυδαίο συγχρόνως; Ανακατεύομαι… Όπως καταλαβαίνετε, επειδή τόση ώρα προσπαθώ να σας το πω με κομψό τρόπο, γράφω μετά από μια μικρή ασθένεια, η οποία ενίσχυσε τον αυτισμό που με διακρίνει. Βλέπω υπολογιστή και αισθάνομαι ίλιγγο – γράφω με δραμαμίνη τώρα. Ακούω σήμα δελτίου ειδήσεων και κάνω σαν τη Σελήνη της «Λάμψης», χωρίς μάλιστα να έχω ελπίδα υπουργικού χαρτοφυλακίου. Τις τελευταίες μέρες αρνούμαι να διαβάσω εφημερίδα, και εδώ και καιρό έχω αποκτήσει αλλεργία στα blogs. Αφού τις προάλλες επιβεβαιώθηκα σε κάτι που είχα γράψει, αλλά ήδη το ξέχασα, οπότε δεν μπορώ να το βάλω και σήμερα για να εισπράξω την αναγνώριση του αναγνώστη. Μη έχοντας λοιπόν κάτι καλύτερο να κάνω, τηλεφώνησα στην πηγή μου για τα οικονομικά. Όχι τόσο για τα της επιτήρησης που όλοι πιπιλίζουν, αλλά για τίποτα πιο ενδιαφέρον, πιο πιπεράτο, κάτι σε Πετρούλα τέλος πάντων.
•••
«Άκου, Προκόπιε, να γελάσεις πως βγήκε το θέμα με τις λίστες για τα ρουσφέτια των εφοριακών. Αυτά τα μάζευε στο κόμμα ο Ζαγορίτης. Τα χώρεσε σε μια λίστα και τα έστειλε στο γραφείο του Παπαθανασίου προς υλοποίηση. Αυτός τα προώθησε υπηρεσιακά, πρώτα σε γραφείο υφυπουργύ και μετά στην αρμόδια υπηρεσία. Εκεί, όμως, τους είχε μείνει κάποιος ξεχασμένος του Αλογοσκούφη, που τα έσπρωξε προς τα έξω. Αρκετοί από μας στο υπουργείο σκάσαμε στα γέλια με το περιστατικό, αλλά μετά επιστρέψαμε πάλι στη δουλειά. Μη νομίζεις ότι ασχολούμαστε με την επιτήρηση, αυτό είναι θέμα πολιτικής ή προσευχής, δεν έχει να κάνει με άμεσους χειρισμούς. Το ενδιαφέρον θέμα των ημερών, που δεν το έχετε καταλάβει εσείς στις εφημερίδες, είναι οι εξελίξεις για τα καζίνο».
•••
Αυτό ήταν. Καθώς πρόκειται για θέμα που παρακολουθώ στενά, έγειρα το πιασμένο κορμί στον καναπέ, έβαλα το τηλέφωνο σε ανοιχτή ακρόαση, ένα ουίσκι, άναψα τσιγάρο και άρχισα να κρατάω σημειώσεις όπως ο Μίκι Ρουρκ ως ντετέκτιβ στον «Δαιμονισμένο Άγγελο». Εντάξει, δεν έπαιζε τζαζ, Μακρόπουλο άκουγα, αλλά η ατμόσφαιρα είχε φτιαχτεί καταλλήλως.
•••
Όπως σας είχα ενημερώσει προ μηνών, η εταιρεία που διαχειρίζεται το καζίνο της Πάρνηθας επιδιώκει να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της επιχείρησης, περιορίζοντας το Ελληνικό Δημόσιο στον ρόλο της μειοψηφίας. Σημειώνω πως η Hyatt Regency και η Ελλάκτωρ (Μπόμπολας, έτσι;) ελέγχουν το 49% της εταιρείας και είχαν θέσει πιεστικά το αίτημα προς τον Αλογοσκούφη για απόκτηση του επιπλέον ποσοστού που θα τους καθιστούσε κυρίαρχους. Ο Αλογοσκούφης δεν ενέδωσε. Όχι επειδή πέρασε κρίση πατριωτισμού, αλλά επειδή τρέχουν και διάφορα άλλα σχέδια και προτάσεις για τη δημιουργία καζίνο στην όμορφη πατρίδα μας. Έπρεπε πρώτα να ξεκαθαρίσει το τοπίο, αφού η τελική εικόνα θα έδινε και την τελική τιμή για την απόκτηση του ποσοστού που θα διέθετε το Δημόσιο. Ήταν και το άλλο: Η κοινοπραξία που ελέγχει την Πάρνηθα έχει δεσμευθεί για την εκτέλεση έργων (μέχρι και οδικές παρεμβάσεις υποτίθεται ότι θα έκαναν), αλλά τελικώς ελάχιστα πραγματοποιήθηκαν. Το κυριότερο: Μαθαίνω ότι η προσφορά προς το υπουργείο Οικονομικών δεν κρίνεται ικανοποιητική. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως αν ακούσετε ότι το Δημόσιο, αναζητώντας κεφάλαια, πούλησε το 2% σε τιμή κάτω των 10 εκατ. ευρώ, τότε θα πρέπει και εσείς να ξύσετε τα αυτάκια σας για να βγουν οι ψύλλοι που θα έχουν μπει…
•••
Μία άλλη ωραία ιστορία που τρέχει είναι αυτή με την απελευθέρωση του στοιχήματος. Αλλά θέλω ολοκληρωμένη εικόνα για να σας τη διηγηθώ. Ίσως μαζέψω εσάς, τους λίγους αναγνώστες μου, σ’ ένα τραπέζι στον Μπαϊρακτάρη, καλύτερα σ’ εκείνον που είχε ακουστεί η ατάκα περί νταβατζήδων, προκειμένου να σας τη διηγηθώ σε όλο της το μεγαλείο. Έτσι, για να ξέρουμε και ποιοι πολιτικοί αρχηγοί έχουν λειτουργήσει σαν κανονικοί πράκτορες στοιχήματος – δεν αναφέρομαι στον πρωθυπουργό. Αλλά θέλω λίγο χρόνο για να έχω τα πλήρη στοιχεία στη διάθεσή μου. Αυτό που θεωρώ βέβαιο είναι ότι σε μερικές μέρες το Συμβούλιο της Επικρατείας θα θεωρήσει νόμιμη την προσφυγή των ξένων εταιρειών κατά της ελληνικής νομοθεσίας και από εκεί και πέρα ο ΟΠΑΠ θα έχει περίπου έναν χρόνο στη διάθεσή του μέχρι να δει τα πρακτορεία ν’ ανοίγουν στις γειτονιές. Ως παίκτης του στοιχήματος γουστάρω, ως φορολογούμενος δεν μου αρέσει καθόλου…
•••
Γελάω τώρα. Διαβάζω στο δίκτυο ένα ερώτημα για την κομματική οργάνωση στην οποία ανήκει ο Ευάγγελος Αντώναρος. Χαριτωμένο. Διότι δεν υπάρχει απάντηση, αφού ο Αντώναρος δεν ανήκει σε καμία κομματική οργάνωση, δεν είναι καν μέλος της Νέας Δημοκρατίας. Και αν πει ότι είναι μέλος, τότε θα έχει γραφτεί αυτήν την εβδομάδα. Περισσότερο γελάω, επειδή ξέρω την πραγματική πηγή της ερώτησης, από πού ξεκίνησε δηλαδή μέχρι να φτάσει στο blog. Όχι, δεν θέλω να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Δεν λέω ότι οι άλλοι θα είναι καλύτεροι, αλλά μέχρι να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο του θεάματος θα χρειαστούν χρόνο. Και εμείς βέβαια θα θέλουμε τον χρόνο μας. Μέχρι, ας πούμε, να μάθουμε τι καπνό φουμάρει αυτή η Βάσω Παπανδρέου που είναι με τον Γιώργο, ένας Πάγκαλος, κάποιος Χρυσοχοΐδης, όλοι τους νέα πρόσωπα, θα χρειαστούμε ένα εύλογο διάστημα.
•••
Ναι, να κάνετε κι εσείς τη λοβοτομή που έκανα κι εγώ. Έμεινα πολύ ευχαριστημένος, μπορώ να σας συστήσω τον γιατρό.

Προκόπιος