Αγοράζουμε F-16 και χάνουμε την υποστήριξη του Σαρκοζί!

Βαρύ θα είναι όμως το τίμημα που όπως όλα δείχνουν θα κληθεί να πληρώσει η χώρα μας για τη στάση της κυβέρνησης στα ζητήματα αυτά. Και μάλιστα η Ελλάδα θα το πληρώσει σε πολλούς τομείς, αν η κυβέρνηση δεν αναθεωρήσει τη στάση της. Το πρόβλημα που έχει ανακύψει τελευταία είναι η διαγραφόμενη ρήξη στην οποία οδηγεί η κυβέρνηση Καραμανλή τις σχέσεις της με τη μοναδική μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα που μέχρι τώρα τηρούσε φιλική στάση απέναντι στην Ελλάδα στα κρίσιμα εθνικά μας θέματα, τη Γαλλία!

Το 2008 ο πρωθυπουργός κέρδισε την ανεπιφύλακτη υποστήριξη της ολότητας σχεδόν του ελληνικού λαού με ποσοστά επιδοκιμασίας άνω του 90% σε δύο θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής: Το βέτο κατά της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ (παράλληλα με την απειλή προβολής ανάλογου βέτο και στο πλαίσιο της ΕΕ) και την επιλογή συμμετοχής της Ελλάδας στην κατασκευή και στη διέλευση από το έδαφος της χώρας μας ρωσικών αγωγών φυσικού αερίου προς την Ιταλία και την υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη.

Η Αθήνα γέλασε το Παρίσι

Και στα δύο αυτά θέματα, στα οποία ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ήρθε προσωπικά και μόνο αυτός σε σύγκρουση με τους Αμερικανούς, σε διεθνές επίπεδο είχε τη θερμή υποστήριξη του γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Ιδίως στο θέμα των Σκοπίων οι θέσεις που δημόσια υιοθέτησε ο Σαρκοζί προκάλεσαν εντύπωση, ενώ βεβαίως η διακηρυγμένη σφοδρή αντίθεση του γάλλου Προέδρου στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ αποτελεί τη βάση για σοβαρότατη δυνατότητα ενίσχυσης των ελληνικών και κυπριακών θέσεων στην αντιπαράθεσή τους με την Άγκυρα, αν ποτέ οι κυβερνήσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας αποφασίσουν να την αξιοποιήσουν (πράγμα για το οποίο ομολογούμε ότι αμφιβάλλουμε εντονότατα).

Από πέρυσι είχαμε υπογραμμίσει ότι αυτή η στάση μαχητικής συμπαράταξης με την Ελλάδα εκ μέρους του Σαρκοζί δεν ήταν φυσικά ανιδιοτελής. Είχαμε τονίσει ότι συνδεόταν με τις υποσχέσεις που είχαν δώσει ο πρωθυπουργός και η ελληνική κυβέρνηση στον γάλλο Πρόεδρο ότι στο πλαίσιο του νέου γύρου εξοπλισμών της, η Αθήνα θα αγόραζε πέραν των άλλων γαλλικές φρεγάτες και -κυρίως- καμιά δεκαπενταριά πολεμικά γαλλικά αεροπλάνα Ραφάλ.

Το μαχητικό αυτό αεροσκάφος είναι ο διάδοχος του Μιράζ που είχε προμηθευτεί η Ελλάδα επί Ανδρέα Παπανδρέου και το Παρίσι αποδίδει τεράστια σημασία στην πώλησή του, καθώς η χώρα μας θα ήταν η πρώτη που θα αγόραζε Ραφάλ!

Η κυβέρνηση όμως αθέτησε τις υποσχέσεις της, προκαλώντας την οργή των Γάλλων και του Σαρκοζί προσωπικά.

Άλλαξε το κλίμα αρνητικά

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι Αμερικανοί ασκούν κτηνώδεις πιέσεις όταν πρόκειται για θέματα εξοπλισμών, ενώ παράλληλα διαθέτουν μηχανισμό πρακτόρων των συμφερόντων τους σε όλους τους κρίκους της αλυσίδας λήψης αποφάσεων για την επιλογή των όπλων που αγοράζει κάθε χώρα, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Ελλάδας. Χώρια του ότι κάθε φορά επιχειρούν να εξαγοράσουν τους κατάλληλους πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες, συχνά με επιτυχία.

Περιττό να τονιστεί ότι ο μηχανισμός αυτός τέθηκε σε κίνηση και αυτήν τη φορά. Όλα αυτά όμως τα γνώριζε εκ των προτέρων ο πρωθυπουργός όταν υποσχόταν στον Σαρκοζί.

Η πρώτη προστριβή -και μάλιστα σοβαρότατη- με τους Γάλλους σημειώθηκε όταν η ελληνική κυβέρνηση παρουσίασε στο Παρίσι μια εξωφρενική πρόταση: Να αγοράσει μεν τα σκάφη των φρεγατών από τους Γάλλους, αλλά να βάλει επάνω τους… αμερικανικά ηλεκτρονικά συστήματα!

Αν λάβει κανείς υπόψη του το μηδαμινό κόστος και το τεράστιο κέρδος των ηλεκτρονικών συστημάτων συν τον βαθύτατα προσβλητικό για μια μεγάλη δύναμη χαρακτήρα μιας κίνησης εξοπλισμού των σκαφών της με ηλεκτρονικά συστήματα ανταγωνιστών, αντιλαμβάνεται εύκολα γιατί οι Γάλλοι έγιναν έξαλλοι με την Αθήνα, αρνούμενοι φυσικά μια τέτοια συμφωνία. Δεν έδωσαν πάντως δημοσιότητα στο θέμα γιατί ήταν στη μέση το μείζον για τη Γαλλία θέμα της πώλησης των Ραφάλ.

Το κλίμα είχε όμως αρχίσει να παγώνει.

Στον αέρα η «συμμαχία» με τη Γαλλία

Η πώληση των Ραφάλ στην Ελλάδα, η οποία θα λειτουργούσε και ως διαφημιστής αυτού του αεροσκάφους, η αποτελεσματικότητα μάλιστα του οποίου θα δοκιμαζόταν σκληρά στις καθημερινές εικονικές αερομαχίες εναντίον των Τούρκων στο Αιγαίο, ήταν ένα προσωπικό στοίχημα για τον Νικολά Σαρκοζί. Όλα αυτά τα και ολίγον μελοδραματικά παραμύθια με τις ελληνικές ρίζες από τη μεριά της μιας γιαγιάς του Σαρκοζί, οι υποτιθέμενοι συγκινησιακοί δεσμοί του γάλλου Προέδρου με τη Θεσσαλονίκη κ.λπ. που φυσικά έχουν δόση αλήθειας, υπερτονίστηκαν και προπαγανδίστηκαν για να υπηρετήσουν συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες που είχαν σχέση με τις φρεγάτες και τα Ραφάλ.

Αυτά καθόλου κακό δεν έκαναν στην Ελλάδα, όπως είναι αυτονόητο. Θα μπορούσε κανείς να τα συμπεριλάβει στα πολιτικά ανταλλάγματα της αγοράς των γαλλικών όπλων και να τα κρίνει θετικά.

Τα πράγματα πήραν όμως πολύ άσχημη τροπή, όταν διαφάνηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση (δηλαδή ο πρωθυπουργός για να είμαστε σαφέστεροι) υποχωρεί στις αμερικανικές πιέσεις και προσανατολίζεται στην αγορά αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών F-16, όπως συνήθως, μη τηρώντας τις υποσχέσεις που είχε δώσει στους Γάλλους.

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει διαμηνύσει η Αθήνα στο Παρίσι, γνωρίζουμε όμως ότι πλέον οι Γάλλοι είναι σίγουροι πως η ελληνική κυβέρνηση δεν θα αγοράσει τα λίγα Ραφάλ που είχε υποσχεθεί.

Έτσι όμως έχει εκτεθεί προσωπικά ο ίδιος ο γάλλος Πρόεδρος, ο οποίος είχε πάρει πάνω του την υπόθεση αυτή.

Έξω φρενών ο γάλλος Πρόεδρος

Πάνω από έναν χρόνο τώρα ο Νικολά Σαρκοζί διαβεβαίωνε τους πάντες στη Γαλλία ότι η πώληση Ραφάλ στην Ελλάδα ήταν υπόθεση ήδη συμφωνημένη πολιτικά με τον Κώστα Καραμανλή και ότι αυτά που απέμεναν να γίνουν ήταν απλώς διαδικαστικά και τεχνικά ζητήματα.

Αν συνυπολογίσει κανείς το ότι ο κατασκευαστής των Ραφάλ, γάλλος μεγαλοβιομήχανος Ντασό, είναι ο ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης γαλλικής εφημερίδας, της «Φιγκαρό», και ο σημαντικότερος ίσως υποστηρικτής του Σαρκοζί, αντιλαμβάνεται κανείς ακόμη καλύτερα πόσο σημαντική ήταν για τον γάλλο Πρόεδρο η πώληση των Ραφάλ στην Ελλάδα.

Προσθέτοντας μάλιστα και το γεγονός ότι η αεροναυπηγική, προνόμιο, σε παγκόσμιο επίπεδο, μόλις πέντε-έξι χωρών, στην περίπτωση της Γαλλίας εκφράζεται με τα Έρμπας στην πολιτική αεροπλοΐα και με τα Ραφάλ στην πολεμική, που αποτελούν ένα σύμβολο του «γαλλικού μεγαλείου», συνειδητοποιεί κανείς βαθύτερα όχι μόνο την οικονομική αλλά και την πολιτική και την ψυχολογική αξία αυτής της πώλησης Ραφάλ στην Ελλάδα για τον Σαρκοζί.

Έτσι καταλαβαίνει ή έστω διαισθάνεται ακόμη και ένας άσχετος ότι ο γάλλος Πρόεδρος υπέστη και προσωπική ταπείνωση από την υπαναχώρηση της Αθήνας. Στα μάτια της γαλλικής ελίτ η υπόθεση αυτή συνιστά προσωπική αποτυχία του Σαρκοζί, στον οποίον και καταλογίζεται.

Πολλαπλές συνέπειες

Φυσιολογικό λοιπόν να είναι πλέον πολύ οργισμένος ο Σαρκοζί με την ελληνική κυβέρνηση και το κλίμα να έχει μεταστραφεί στους κύκλους της γαλλικής Προεδρίας εναντίον της Ελλάδας. Οι παρατρεχάμενοι του γαλλικού προεδρικού περιβάλλοντος, αλλά δυστυχώς και σημαίνοντες σύμβουλοί του που ασκούν σοβαρή επιρροή στη διαμόρφωση της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής πνέουν μένεα εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή και εκτοξεύουν πικρόχολα σχόλια και απειλές.

Το βέβαιο είναι ότι η χώρα μας βγαίνει σοβαρά χαμένη σε πολιτικό επίπεδο από αυτήν την ιστορία, καθώς η γαλλική υποστήριξη που γνωρίσαμε τουλάχιστον πέρυσι φαίνεται πως σύντομα θα ανήκει σε ένα παρελθόν που θα έχει ελάχιστες πιθανότητες αναβίωσης.

Η οικονομική κρίση κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ο Σαρκοζί συγκρούεται με τους πάντες μέσα στην ΕΕ, ακόμη και με τη γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ, προκειμένου να διαφυλάξει τις θέσεις εργασίας στη Γαλλία πάση θυσία, ώστε να μη γίνουν μαζικές απολύσεις. Η αγορά Ραφάλ από την Ελλάδα θα τον βοηθούσε και στον τομέα αυτόν, ενώ η μη πραγματοποίησή της ασκεί πρόσθετη πίεση σε έναν τομέα της γαλλικής βιομηχανίας τόσο ζωτικής σημασίας.

Αν οριστικοποιηθεί αυτή η επιλογή, θα υπάρξουν οπωσδήποτε γαλλικά πολιτικά «αντίποινα». Η κυβέρνηση Καραμανλή θα βρεθεί π.χ. πολύ μόνη σε ενδεχόμενη συζήτηση καθορισμού ημερομηνίας ένταξης της ΠΓΔΜ στην ΕΕ ή στο ΝΑΤΟ και πρέπει να προετοιμαστεί γι’ αυτό. Ενδεχόμενο νέο βέτο του πρωθυπουργού θα προβληθεί μέσα σε πολύ πιο εχθρικό περιβάλλον από πέρυσι, άρα απαιτείται μεγαλύτερο πολιτικό θάρρος.

Χωρίς τη γαλλική βοήθεια θα βρεθεί η κυβέρνηση της ΝΔ και στις συζητήσεις που θα έχει στο πλαίσιο της ΕΕ για θέματα που αφορούν την οικονομία της χώρας, τον δανεισμό της, τα σενάρια επιτήρησης κ.λπ. Κρίμα γιατί η Γαλλία έχει ήδη μεγαλύτερο έλλειμμα από την Ελλάδα, οπότε το Παρίσι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ασπίδα για την προστασία της Αθήνας από εκείνους τους θρασείς εταίρους στην ΕΕ όπως π.χ. τους Βρετανούς, οι οποίοι καιροφυλακτούν για να επιδείξουν τη μέγιστη αυστηρότητα απέναντι στη χώρα μας.

Το κρίμα πάντως είναι ότι όλες αυτές οι αρνητικές εξελίξεις δεν οφείλονται τουλάχιστον σε απόφαση της κυβέρνησης να περικόψει τους εξοπλισμούς, αλλά μόνο επειδή αποφάσισε να αγοράσει αεροπλάνα από τους εχθρούς Αμερικανούς, αντί από τους «φίλους» Γάλλους!