«Φορτώστε τους στο τρένο!»
Εδώ και μερικές εβδομάδες η ελληνική και η κυπριακή δημοσιότητα κυρίως –και λιγότερο η διεθνής– γίνεται μάρτυρας συγκλονιστικών αποκαλύψεων από τούρκους πολίτες που σήμερα διακρίνονται επαγγελματικά και κατέχουν υψηλές θέσεις στην κοινωνική ιεραρχία του τουρκικού πολιτικού συστήματος και που αίφνης θυμήθηκαν τη δράση τους που είχαν αναπτύξει όταν ήταν στρατευμένοι στον τουρκικό στρατό το 1974 και στο πλαίσιο αυτής της συμμετοχής τους, μεσούσης της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, διέπραξαν εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δολοφονώντας αμάχους, ανυπεράσπιστες γυναίκες, αλυσοδεμένους αιχμαλώτους και αθώα παιδιά. Το συγκλονιστικό, εν προκειμένω, δεν συνίσταται στην ίδια την αποκάλυψη, γιατί το γεγονός της εθνοκάθαρσης που συντελέστηκε στην Κύπρο το 1974, το ότι ο τουρκικός στρατός διέπραξε εγκλήματα πολέμου δολοφονώντας αθώους και αμάχους ήταν ήδη γνωστό από τότε τόσο από προσωπικές μαρτυρίες όσο και από φωτογραφικό υλικό, που διενεμήθη σε ολόκληρο τον κόσμο και σε διεθνή φόρουμ, στα οποία προσέφυγε η Κυπριακή Δημοκρατία, όπου οι αποκαλύψεις και οι περιγραφές των μαρτύρων ήσαν συγκλονιστικές. Το εντυπωσιακό, εν προκειμένω, θα λέγαμε το απρόσμενο και ολωσδιόλου αποκαλυπτικό, συνίσταται στην αβίαστη, αυτόκλητη μαρτυρία δρώντων, εν προκειμένω στρατιωτικών, οι οποίοι συνέπραξαν ή υπήρξαν οι φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων. Θα λέγαμε, στην περίπτωση αυτή, πως ο Αττίλας εμφανίστηκε a posteriori αυτοπροσώπως!
Δεν μπορούμε να εξετάσουμε τα κίνητρα της παραδοχής του Ατίλα Ολγκάτς, που παραδέχτηκε δημόσια, κυριολεκτικά on air, ότι δολοφόνησε αιχμάλωτο σιδεροδέσμιο ο οποίος προς τιμήν του, σύμφωνα πάντα με την περιγραφή, πρόλαβε και τον έφτυσε κατά πρόσωπο, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν το έκανε από έπαρση ή από στιγμιαία εκδήλωση ενοχής, όπως επίσης δεν γνωρίζουμε γιατί θυμήθηκε τώρα ο Τούρκος ταγματάρχης Μεχμέτ Γιουγκιορμούς να περιγράψει εκτενώς το περιστατικό της δολοφονίας 70 Ελληνοκυπρίων. Όμως η εντολή «Φορτώστε τους στο τρένο» είναι χαρακτηριστική της στάσης και εγκληματικής συμπεριφοράς του τουρκικού στρατού απέναντι στον ελληνοκυπριακό πληθυσμό κατά τη διάρκεια της εισβολής. Το «Φορτώστε τους στο τρένο» δημιουργεί συνειρμούς που παραπέμπουν στη γενοκτονία των Εβραίων, όπου η εντολή ήταν περίπου η ίδια και τα Ες Ες μετέφεραν τους μελλοθάνατους στα κρεματόρια, στοιβαγμένους στα τρένα του θανάτου. Η εντολή αυτή ήταν μια διαταγή εκτέλεσης εν ψυχρώ.
Όπως ήδη πιο πάνω αναφέραμε, μαρτυρίες για δολοφονίες αμάχων στην Κύπρο και εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας υπήρξαν, από το 1974 και μετά, πολλές. Η πιο συστηματική αναφορά στα εγκλήματα της Τουρκίας με παράθεση προσωπικής μαρτυρίας έγινε περίπου προ δεκαετίας από τον τούρκο καθηγητή και συγγραφέα Γιαλτσίν Κιουτσούκ, ο οποίος, ευρισκόμενος στο Παρίσι ως αντικαθεστωτικός προς τους στρατοκράτες της Άγκυρας και έχοντας βαρύτατες ενοχές από την έμμεση σύμπραξή του σε εγκλήματα που έγιναν, αποφάσισε να μιλήσει αποκαλύπτοντας τα όσα έζησε ο ίδιος ως έφεδρος αξιωματικός του τουρκικού στρατού στην Κύπρο και τα οποία βάρυναν όλα τα επόμενα χρόνια τη συνείδησή του. Περιγράφει λοιπόν με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τα εγκλήματα αυτά στο βιβλίο της δημοσιογράφου Σοφίας Ιορδανίδου, στην οποία και αφηγήθηκε όλο το ιστορικό, δολοφονίες, βιασμούς και πολλά άλλα κακουργήματα αξιωματικών και στρατιωτών του στρατού εισβολής, παραθέτοντας ονόματα, ιδιότητες και αξιώματα.
Χαρακτηριστικά, ο Κιουτσούκ αφηγείται ένα επεισόδιο φόνου μιας Ελληνοκύπριας. «Καθώς αναπαυόμουν σε ένα χωριό άκουσα πυροβολισμούς. Ένας τούρκος στρατιώτης είχε σκοτώσει μια μεγάλης ηλικίας γυναίκα που είχε χάσει τα λογικά της και ήταν καθισμένη σε μια καρέκλα. Ο διοικητής του συγχάρηκε τον στρατιώτη και εγώ τους μάλωσα». Σε τηλεοπτική συνέντευξή του είπε ότι ο ίδιος είχε φροντίσει να γίνει η κηδεία της άτυχης Ελληνοκύπριας.
Οφείλουμε να υπογραμμίσουμε πως όλα αυτά που συνέβησαν τον τελευταίο καιρό και που αποκαλύπτουν ιδίοις όμμασι και χερσί τη βαρβαρότητα του Αττίλα στην Κύπρο, αποκτούν πολιτική αξία και σημασία μόνο αν μπορέσει η Αθήνα και η Λευκωσία να τα μετατρέψει σε κτήμα της διεθνούς δημοσιότητας και κυρίως της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης με στόχο την ευαισθητοποίηση κοινωνιών και πολιτικών και για την περίπτωση της Κύπρου, όπως συνέβη για τη Βοσνία, το Κόσοβο και άλλες χώρες. Η μετουσίωση της πολιτικής ηθικής σε πραγματική πολιτική επιβάλλει την καταδίκη της Τουρκίας από Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου για τα όσα διέπραξε το 1974 στην Κύπρο και την παραπομπή των ζώντων υπευθύνων σε δίκη.