Ποιος εκλογικός νόμος;

Σοφό θα ήταν τα δύο κόμματα εξουσίας «σε κατάλληλο χρόνο» να συναινούσαν στη διαμόρφωση ενός πάγιου εκλογικού νόμου, που να συνδυάζει την αναγκαιότητα διακυβέρνησης της χώρας με την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Σε κάθε περίπτωση, σοβαρή και συναινετική συζήτηση για τον εκλογικό νόμο δεν μπορεί να διεξαχθεί σε «ύποπτο» πολιτικά χρόνο, όταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μυρίζει εκλογές – όταν έτσι ή αλλιώς σε λίγους μήνες θα έχουμε ευρωεκλογές. Ωστόσο, εφόσον άνοιξαν ο Προκόπης Παυλόπουλος και η Ντόρα Μπακογιάννη το θέμα, είναι ευκαιρία να ειπωθούν μερικές αλήθειες!
•Αλήθεια πρώτη: Όντως ένα κόμμα που σε συνθήκες πολυκομματισμού συγκεντρώνει την προτίμηση του 37% και άνω του
εκλογικού σώματος, πρέπει να μπορεί να κυβερνήσει έχοντας μια «άνετη» κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Επομένως ο νόμος Σκανδαλίδη λειτουργεί αρνητικά για την πολιτική σταθερότητα, εφόσον ανάγκασε τη ΝΔ στις εκλογές του 2007 να κυβερνήσει με την οριακή πλειοψηφία των 152, παρότι είχε
αποσπάσει το όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό του 41,8%.
•Αλήθεια δεύτερη: Κάθε συζήτηση για τον εκλογικό νόμο που περιορίζεται στην
αναγκαιότητα σταθερής διακυβέρνησης είναι «κουτσή» συζήτηση, γιατί αφήνει εκτός το τεράστιο θέμα της εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος, που παίζει καταλυτικό ρόλο στον εξοστρακισμό μιας σειράς αρνητικών φαινομένων, όπως είναι το πολιτικό χρήμα που διακινείται, είτε σε κόμμα είτε σε υποψήφιους, τις πελατειακές σχέσεις μεταξύ υποψηφίων και κομματαρχών ή τον άκρατο ανταγωνισμό μεταξύ συνυποψηφίων του
ίδιου κόμματος.
•Άρα, όντως χρειάζεται να τεθεί εκ νέου το θέμα της συναινετικής διαμόρφωσης ενός πάγιου εκλογικού συστήματος, που και σταθερές κυβερνήσεις να εξασφαλίζει, με ποσοστά 37% και άνω, και το πολιτικό σύστημα να εξυγιαίνει. Ωστόσο μια τέτοια συζήτηση θα έχει πιθανότητες θετικής κατάληξης όταν διεξαχθεί σε μετεκλογική περίοδο και όχι σε εκλογικά «ύποπτο» χρόνο. Έτσι
έχουν τα πράγματα…