Καλλιτεχνικό «εμφύλιο» προκαλεί η κατάληψη της Λυρικής
Όπως καταγγέλλουν, «οι αποκαλούμενοι “ελεύθεροι καλλιτέχνες” ανεύθυνα και ανώνυμα καταπατούν την ελευθερία του καλλιτεχνικού και διοικητικού προσωπικού της ΕΛΣ, στην εργασία και στην καλλιτεχνική δημιουργία» και εξηγούν τη στάση τους λέγοντας:
«Η επιλογή της υπομονής, αναμονής και ανοχής, έγινε μέχρι στιγμής με γνώμονα την αποφυγή εντάσεως και προστασίας της ακεραιότητας του χώρου, και λόγω της παρουσίας μεταξύ των καταληψιών κάποιων καλλιτεχνών, που δεν ανήκουν στο δυναμικό της ΕΛΣ».
Η διοίκηση και οι εργαζόμενοι παρακολουθούν στενά την κατάσταση και ζητούν την κατανόηση του κοινού για οποιαδήποτε αρνητική συνέπεια προκύπτει στην εκπλήρωση του προγράμματος της ΕΛΣ καθώς επίσης και στην έλλειψη δυνατότητας τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον χώρο του θεάτρου, καταλήγει η ανακοίνωσή τους. Από την άλλη πλευρά, οι νεαροί καλλιτέχνες που έχουν καταλάβει εδώ και μέρες το «Ολύμπια» της οδού Ακαδημίας, εντάσσουν την ενέργειά τους αυτή στο πλαίσιο μιας γενικότερης αμφισβήτησης του κυρίαρχου πολιτικού και πολιτιστικού μοντέλου της χώρας, όπως αυτή εκφράστηκε από την ελληνική νεολαία τον περασμένο Δεκέμβρη.
Ειδικότερα δε, αναφερόμενοι στον χώρο της τέχνης, εξανίστανται με την «αισθητική που αποκλείει τη διαφορετικότητα» και εναντιώνονται «στον πολιτισμό που καταστρέφει πάρκα και δημόσιους χώρους στο όνομα του κέρδους».
«Θέλουμε να εκφραζόμαστε καλλιτεχνικά ελεύθερα και αδιαμεσολάβητα», λένε.
«Έχουμε την ανάγκη να πούμε τα πράγματα από την αρχή και να ξαναβρούμε τον ρόλο της τέχνης. Μέσα από διαδικασίες αυτοοργάνωσης προτείνουμε ελεύθερες δημιουργικές δράσεις απ’ όλους και για όλους όσοι θεωρούν τον πολιτισμό προϊόν συλλογικής δημιουργίας».
Την ίδια ώρα πύρινες παρεμβάσεις και από καταληψίες και φίλους φιλοξενούνται στο ιστολόγιο «εξεγερμένη Λαϊκή Σκηνή» με έντονη ανατρεπτική διάθεση.
Ένα από τα σχόλια, ενδεικτικά, καταλήγει ως εξής: «Κι εμείς που τώρα βρισκόμαστε στη Λυρική Σκηνή, την τέχνη πασπατεύουμε και πάνω στο πτώμα της χορεύουμε και για να λύσουμε το ξόρκι. Ψάχνουμε τη συνταγή. Κι αν θέλατε απλά μια γνώμη, η μόνη λύση είναι η τέχνη να καεί και πάνω στην τέφρα της ν’ ανθίσει δημιουργία μαγική». Από την άλλη, ο συμπαθής μετανάστης δηλώνει ότι περνάει καλά στην απελευθερωμένη Λυρική: «Δεν είχα ποτέ», λέει, «την εφκαιρία να μπο ΛΥΡΙΚΗ γιατί δεν περίσσευαν ποτέ 150 ή 80 ή 20 euro και τώρα κάνω τζάμπα μαθήματα… και οι πράξεις μιλάνε πιο δυνατά από τα λόγια που τα παίρνει ο αήρ».