επί του πιεστηρίου
Το Λιμενικό πού ήταν στην κατάληψη του λιμανιού από τους αγρότες της Κρήτης; Χώρος δικός τους δεν είναι το λιμάνι; Η Αστυνομία τι δουλειά είχε εκεί;
Θα διαφωνήσουμε μ’ εκείνους που βγήκαν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των εμπλεκομένων σε εγκλήματα παιδικής πορνογραφίας. Διασύρονται, λένε, με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων τους! Και ποιος τους είπε να μπλεχτούν σε τέτοιες άθλιες ιστορίες, που δολοφονούν παιδικές ψυχούλες; Τους συνέλαβε η Αστυνομία χωρίς να έχουν καμία ανάμειξη; Και συναίνεσαν και οι Εισαγγελείς; Έτσι περνούσαν απ’ έξω και τους έπιασε η Αστυνομία; Και γιατί αυτούς και όχι εμάς; Ας αφήσουν τα κροκοδείλια δάκρυα. Το αν αθωώνονται μετά – ξέρουμε πώς… Αλλά εκείνοι οι… ευαίσθητοι γι’ αυτούς τους αλητήριους ας μας πουν ποιος θα προστατέψει τα παιδιά, τους γονείς, από τους ανώμαλους, αν καλύπτονται πίσω από τα περιβόητα προσωπικά δεδομένα; Θα ήθελαν να πέσουν τα δικά τους παιδιά στα νύχια τους; Και τι είναι προτιμότερο, η προστασία των πορνογράφων ή των παιδιών; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Κανένας δεν μπλέχτηκε σε τέτοιες ιστορίες αν δεν ήθελε. Γι’ αυτό όλα στο φως. Για να ξέρει η κοινωνία ποιος είναι ο καθένας μας. Η δημοσιότητα ποτέ δεν έκανε κακό…
Ούτε στο κρύο ούτε στη ζέστη μάς βρίσκει κανείς! Μόλις βγαίνουν στους δρόμους εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, αγρότες, απολυμένοι από βιομηχανίες που έκλεισαν, όλοι φωνάζουμε κατά της αδίστακτης κυβέρνησης, που δεν τους δίνει λεφτά και μένει ασυγκίνητη από το δράμα που ζουν. Μόλις όμως τους δώσει, όπως έγινε με τους αγρότες, γυρίζουμε την πλάκα αλλιώς. Δίνει λεφτά παράνομα, που μετά θα μας τα ζητάει πίσω η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα μας βάλει και πρόστιμα… Επιτέλους, ας διαλέξουμε. Να ικανοποιεί τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων η κυβέρνηση (και η κάθε κυβέρνηση) ή θα πρέπει να παίρνουμε άδεια, ως… νομαρχία, από τις Βρυξέλλες;
«Μόνο το “ΠΑΡΟΝ” κρατάω όλη την εβδομάδα. Όταν αγχώνομαι, ανατρέχω στα εκατοντάδες μικρά, πυκνογραμμένα καλλιτεχνικά, πολιτικοκοινωνικά, δημοτικά, αθλητικά κ.ά. παρασκήνια για να χαλαρώσω. Λόγω επαγγελματικής διαστροφής…». Αυτά έγραψε ο Ανδρέας Ρουμελιώτης στη στήλη του στην «Ελευθεροτυπία». Τον ευχαριστούμε. Έχουμε ανάγκη από τέτοιες ενέσεις… Να ʼσαι καλά, Ανδρέα.
Επιμένουν ότι θα γίνουν εκλογές ή την Κυριακή των Βαΐων ή την Κυριακή του Θωμά. Θα τρέχουν δηλαδή στον Επιτάφιο για προεκλογικές συγκεντρώσεις και θα πάει ο κόσμος στην επαρχία του δύο φορές, μία για τις διακοπές του Πάσχα και μία για να ψηφίσει; Το σκέφτηκαν καλά; Εκτός κι αν οι πολιτικοί μας πιστεύουν ότι λόγω Ανάστασης θα… αναστηθούν κι αυτοί!
Αναλαμβάνω την ευθύνη μου, ήταν λάθος μου, τα έκανα θάλασσα, δήλωσε δημόσια ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα για τους δύο υπουργούς του που βρέθηκαν φοροφυγάδες. Πείτε μας, εδώ στην Ελλάδα, ποιος πρωθυπουργός είχε το θάρρος να πει κάτι τέτοιο, παρότι υπουργοί τους και διοικητές οργανισμών κατηγορήθηκαν για σκάνδαλα; Κανείς! Ούτε συγγνώμη δεν ζήτησαν. Γι’ αυτό θα το ξαναπούμε: Ζηλεύουμε τον Ομπάμα. Έναν Ομπάμα χρειάζεται η Ελλάδα, μήπως και πάρει τα πάνω της… Όλα εξαρτώνται από τον ηγέτη.
Σε γκάλοπ για τις ευρωεκλογές, που δημοσιεύεται σήμερα, οι τρεις πρώτοι, με τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα, είναι ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ο Δημήτρης Παπαδημούλης και ο Μανώλης Μαυρομμάτης, που σημαίνει ότι θα είναι παρόντες στις εκλογές του Ιουνίου, εκτός του Βαρβιτσιώτη που αποσύρεται…
«Ο Ανδρέας της Τουρκίας» είναι ο Ερντογάν! Το έγραψε στο κυριακάτικο άρθρο του στην «Καθημερινή» ο διευθυντής της Αλέξης Παπαχελάς. Συμφωνείτε; Είναι τιμητικό για τον Ανδρέα ή όχι; Ποια άραγε να ‘ναι η άποψη του Καραμανλή;
Από τον ΟΚΑΝΑ… μετακομίζει στο ΙΚΠΑ (Ινστιτούτο Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης) ο κ. Φωτόπουλος.
Πρότεινε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, με την ευκαιρία της ειδικής συνεδρίασης της Ολομέλειας για τον Νικόλαο Πλαστήρα, «να συζητήσουν τα κόμματα για ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο ειλικρινές, που θα εμποδίζει οποιονδήποτε χορηγό να πιστεύει ότι είναι δυνατόν να στείλει εδώ, στη Βουλή των Ελλήνων, εκπροσώπους του, πληρωμένα όργανά του. Δεν το αποκλείω για το μέλλον αυτό, όταν ξέρουμε ήδη πώς διεξάγονται οι εκλογικές καμπάνιες κομμάτων και προσώπων», είπε. Μακάρι, θα λέγαμε, έστω και με πολλή καθυστέρηση. Στα 10 χρόνια που ήταν πρόεδρος της Βουλής θα μπορούσε ήδη να είχε γίνει πράξη. Και ίσως να ήταν καλύτερη η πολιτική ζωή.
* Κόντρα Μαρκογιαννάκη – αγροτών
Δεν ταίριαξε η… χημεία τους!
*Ανακοίνωση Ασφάλειας
γα ροζ κυκλώματα
Σπερμολογίες!