Έτοιμο για το 18ο Συνέδριο το ΚΚΕ

Με την ολοκλήρωση των συνδιασκέψεων των μεγάλων οργανώσεων του κόμματος, από τις οποίες εκλέγονται οι σύνεδροι, ολοκληρώνεται η προσυνεδριακή διαδικασία του ΚΚΕ εν όψει του 18ου Συνεδρίου που θα γίνει στα τέλη του Φεβρουαρίου. Σε όλη την πορεία προς το συνέδριο η ηγεσία του ΚΚΕ είδε να εγκρίνεται από τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος η τακτική που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και το κείμενο της Κεντρικής Επιτροπής που αποτιμούσε την συνολική προσφορά του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπως τον γνωρίσαμε στην πρώην Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης.

Στον Περισσό τα στελέχη του εκτιμούν ότι αυτή η αποδοχή της γραμμής της ηγεσίας αποτελεί δικαίωση μιας πορείας που ξεκίνησε από το 1991, όταν -μετά την τότε διάσπαση- το ΚΚΕ βρέθηκε στα πρόθυρα της περιθωριοποίησης αφού κατέγραψε εκλογικό ποσοστό της τάξης του 4,5% ενώ στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές σχεδόν το διπλασίασε φτάνοντας στο 8% και ευελπιστεί σε περαιτέρω άνοδο κατά τις επικείμενες ευρωεκλογές.
Το ότι το 1991 ήταν σταθμός στην πορεία του ΚΚΕ το επισήμανε και η ίδια η Α. Παπαρήγα σε ομιλία της σε στελέχη του κόμματος σε προσυνεδριακή διαδικασία, τονίζοντας μάλιστα ότι τη χρονιά εκείνη υπήρξε ο κίνδυνος να φτάσει σε αδιέξοδο ο μακρύς δρόμος του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας που ξεκίνησε από το μακρινό 1918, χρονιά που ιδρύθηκε το ΚΚΕ. Για πρώτη φορά στην ιστορία του, είπε η γραμματέας του κόμματος, το ΚΚΕ πέρασε δίπλα από έναν μεγάλο κίνδυνο ο οποίος «συνταυτίστηκε με το κατέβασμα της κόκκινης σημαίας από το Κρεμλίνο, με τη νίκη της αντεπανάστασης, με την ανακοπή της ηρωικής πορείας του σοσιαλιστικού συστήματος». Τότε, είπε η Α. Παπαρήγα, παραλίγο και το κόμμα μας να πέσει σε έναν τοίχο και σε ένα αδιέξοδο.
Στρέφοντας τα πυρά της στα τότε ηγετικά στελέχη του κόμματος που σήμερα βρίσκονται στον ΣΥΝ, ανέφερε ότι το 1991 ο αντίπαλος ήταν μεν η πικρία που γέννησε η προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού και η αστική τάξη, αλλά υπήρχαν και κάποιοι αντίπαλοι που ήταν πολύ ύπουλοι: «Το ξάφνιασμα από αυτήν την εξέλιξη, η απογοήτευση που ένιωσε ένα μεγάλο μέρος των κομμουνιστών, η σύγχυση, αλλά και το γεγονός ότι έβλεπες αυτό το κομμουνιστικό καράβι να το εγκαταλείπουν αρκετά ποντίκια, και γνωστά ποντίκια, και σημαντικά ποντίκια.
Σημαντικά για το τότε».
Το ΚΚΕ, κατά τη γραμματέα του κόμματος, όχι μόνο άντεξε το 1991 γιατί είχε πίσω του την μεγάλη ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας, αλλά και δεν είχε ούτε μία μέρα διακοπής στη μακροχρόνια ιστορία του, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία τη στιγμή που αρκετά ιστορικά κομμουνιστικά κόμματα -ειδικά στην Ευρώπη- διαλύθηκαν ή μεταλλάχθηκαν.
Οι αναφορές αυτές της Α. Παπαρήγα αφορούν ευθέως τα πρώην στελέχη του ΚΚΕ που σήμερα κυριαρχούν στην ηγεσία του ΣΥΝ και δείχνει ανάγλυφα ότι η διαμάχη των δύο χώρων θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση εν όψει των επικείμενων ευρωεκλογών.
Σε αυτές θα κριθεί η τρίτη θέση, την οποία παραδοσιακά και ηγεμονικά κατείχε το ΚΚΕ από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, θέση που δημοσκοπικά καταλήφθηκε το προηγούμενο διάστημα από τον ΣΥΝ. Όμως η δημοσκοπική «άνοιξη» του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πλέον παρελθόν και έτσι στον Περισσό βάσιμα ελπίζουν ότι η «τάξη» μέσα στην Αριστερά θα αποκατασταθεί στις ευρωεκλογές αφού ήδη στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει συνεχή πτώση και καταλαμβάνει την τέταρτη θέση στην κομματική κατάταξη.