Στο ίδιο μήκος κύματος Ουάσινγκτον – Αθήνα…
Και αυτό το λέει ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα, ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ που έχει εκθρέψει τόσο πολλές ελπίδες και ίσως να φέρει την αλλαγή και στα ΜΜΕ. Και δεν το λέει απλώς, αλλά το γράφει. Στο βιβλίο του με τίτλο «Τολμώ και ελπίζω», που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πόλις σημειώνει (αντιγράφω από τη στήλη στο κυριακάτικο «Βήμα» του εκλεκτού και καταξιωμένου συναδέλφου και πολύ καλού φίλου Γιάννη Μαρίνου) τα εξής, που διαβάζοντάς τα λες και βλέπεις τον δικό μας εαυτό:
«Τα ΜΜΕ καραδοκούν στη γωνία, για να βάλουν την παραμικρή δήλωσή μου στο μικροσκόπιο, να την κόψουν κομματάκια, να της δώσουν ερμηνείες πέρα από τον έλεγχό μου και να τη χτενίσουν για πιθανά λάθη, ατυχείς διατυπώσεις, παραλείψεις, αντιφάσεις, οι οποίες στη συνέχεια θα αρχειοθετηθούν από το αντίπαλο κόμμα και θα επανεμφανισθούν σε μια δυσάρεστη τηλεοπτική διαφήμιση. Μία και μόνο άστοχη παρατήρηση προκαλεί περισσότερη δημοσιότητα από όσες αναρίθμητες άστοχες αποφάσεις. Το χιούμορ ελέγχεται, η ειρωνεία θεωρείται ύποπτη, ο αυθορμητισμός καταδικαστέος και το πάθος άκρως επικίνδυνο. Το πραγματικό δηλητήριο στάζει από την πένα των πιο καλλιεργημένων δημοσιογράφων λόγω του κύρους και της μαεστρίας με την οποία επιτίθενται στις λέξεις του πολιτικού, παρουσιάζοντάς τον σαν τελείως βλάκα. Ιδιαίτερα η τηλεοπτική συναισθηματική δημοσιογραφία εκτραχύνει την πολιτική κουλτούρα, ανάβει τα αίματα και δημιουργεί κλίμα δυσπιστίας. Πολλοί δημοσιογράφοι επιστρατεύουν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο προκειμένου να ρίξουν λάδι στη φωτιά και διατυπώνουν τις ερωτήσεις τους με τέτοιο τρόπο ώστε να εκμαιεύσουν μια εμπρηστική απάντηση. Τα μέσα ενημέρωσης επηρεάζουν ποικιλοτρόπως την πολιτική. Την προσοχή σήμερα μονοπωλεί η ανάπτυξη μιας ανοικτά κομματικής δημοσιογραφίας. (…) Ανταλλάσσουν ύβρεις, κατηγορίες, κουτσομπολιά και υπονοούμενα 24 ώρες την ημέρα, εφτά μέρες την εβδομάδα.
Πάντως, οι δημοσιογράφοι εργάζονται κάτω από φοβερές πιέσεις, ενώ οι εκδότες και τα στελέχη των καναλιών είναι ολημερίς σκυμμένοι πάνω από τα νούμερα δημοσιότητας ή τα πωληθέντα φύλλα του προηγούμενου έτους και προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που δείχνει να προτιμά το play station και τα ριάλιτι σόου. Οι πολυάσχολοι και ως εκ τούτου αδιάφοροι καταναλωτές ειδήσεων δεν δείχνουν να ενοχλούνται από τις υπεραπλουστεύσεις, που δεν απαιτούν χρόνο και σκέψη».
Ποια η διαφορά μεταξύ Ουάσινγκτον και Αθήνας; Καμία…