Πώς έξυπνα (δολίως) μεθοδεύεται το πέρασμα της ελληνικής θρακικής γης «σε ξένα χέρια» (Τουρκία)
Η έντονη δραστηριοποίηση τουρκικής τράπεζας (…) στην ευαίσθητη, εθνικά, περιοχή της Θράκης τείνει να προσλάβει ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις για το μέλλον της θρακικής γης. Ήδη η τουρκική τράπεζα, όπως έγινε γνωστό, δανειοδοτεί τους ακρίτες αγρότες μας της ευρύτερης αυτής περιοχής με απείρως και απίστευτα μικρότερα επιτόκια, σε αντίθεση με τα επιτόκια των δανείων, τα οποία χορηγούν σε αυτούς οι εκεί δραστηριοποιούμενες ελληνικές τράπεζες. Το γεγονός αυτό έχει ιδιαιτέρως «εθνικό» ενδιαφέρον και θα προσλάβει σοβαρές διαστάσεις, εάν αναλογισθούμε τις δυσμενείς σημερινές οικονομικές συγκυρίες κάτω απʼ τις οποίες οι αγρότες μας δανείζονται, όταν μάλιστα το αγροτικό εισόδημα διαρκώς συρρικνώνεται, τα αγροτικά μας προϊόντα σαπίζουν αδιάθετα στις αποθήκες και όταν σωρεία αγροτικών προϊόντων από τρίτες χώρες εισάγονται και έχουν κατακλύσει τη χώρα μας. Υπό από αυτές τις τραγικές οικονομικές συνθήκες, η με μαθηματική ακρίβεια αδυναμία εξυπηρέτησης των χορηγηθέντων δανείων στους δανειολήπτες ακρίτες αγρότες μας θα οδηγήσει μοιραίως σε κατασχέσεις των ακινήτων τους, στη συνέχεια δε σε πλειστηριασμούς τους από την παραπάνω τράπεζα και σε περίπτωση μη εμφάνισης κατά τον πλειστηριασμό άλλου πλειοδότη, οι περιουσίες αυτές, δηλαδή τα ακίνητα των ελλήνων αγροτών μας στις παραμεθόριες αυτές περιοχές, μοιραίως θα καταλήξουν στην «επισπεύδουσα δανείστρια» Τουρκική Τράπεζα, θα πέσουν δηλαδή σε «τουρκικά χέρια». Και όλα αυτά, όταν ο Νόμος 1892/1990 απαγορεύει τις δικαιοπραξίες ακινήτων σε παραμεθόριες περιοχές μεταξύ των οποίων οι νομοί Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου, ακόμη και σε έλληνες πολίτες, χωρίς προηγούμενη απόφαση για άρση της απαγόρευσης αυτής, όταν, και όπου αυτή επιτρέπεται. Όταν ο ίδιος αυτός νόμος απαγορεύει τη σύσταση οποιουδήποτε εμπραγμάτου ή ακόμη και ενοχικού δικαιώματος, που αφορά ακίνητα στις παραμεθόριες περιοχές υπέρ φυσικών ή και νομικών προσώπων, αναρωτιόμαστε:
α) Πώς επετράπη και πώς δόθηκε η άδεια λειτουργίας τουρκικής τράπεζας σε μία τόσο εθνικά ευαίσθητη παραμεθόρια περιοχή; Πώς εποπτεύεται η παραπάνω τράπεζα;
β) Κάτω από ποιο νομικό πλαίσιο θα αποτραπεί η διενέργεια από την τουρκική τράπεζα αναγκαστικής κατασχέσεως και κατ’ επέκτασιν πλειστηριασμού κατά των ακινήτων των οφειλετών της στις περιοχές αυτές;
γ) Πώς εξυπηρετείται η εθνική άμυνα και η ασφάλεια της χώρας μας;
Μήπως ήρθε επιτέλους η στιγμή της άμεσης και κατεπείγουσας ανάκλησης της αδείας λειτουργίας της τουρκικής αυτής τράπεζας για λόγους εθνικής ασφαλείας της χώρας και θωράκισης με νέο νομοθετικό καθεστώς της λειτουργίας παρόμοιων τραπεζών ιδίως στις παραμεθόριες περιοχές, για να μη βρεθούμε πάλι να τρέχουμε πίσω από εξελίξεις και γεγονότα των οποίων το ύψος και βάθος αδυνατούμε να συλλάβουμε; Τέλος, ποιος είναι ο σκοπός των διαφόρων αναπτυξιακών νόμων; Δεν θα έπρεπε για τους ιδιαίτερους αυτούς λόγους σε αυτές τις ευαίσθητες για την ασφάλεια της χώρας παραμεθόριες περιοχές να ενισχυθούν οι αγρότες μας με όμοια χαμηλότοκα δάνεια απ’ τις εκεί λειτουργούσες ελληνικές τράπεζες (Αγροτική κ.λπ. ή από συνεταιριστικές τράπεζες) που θα ιδρύσει το κράτος για τους ιδιαίτερους αυτούς λόγους στις ευαίσθητες αυτές παραμεθόριες περιοχές, ώστε οι αγρότες μας να μην πέφτουν με αυτόν τον τρόπο στην «αγκαλιά» του τουρκικού κράτους;
Οφείλουν άμεσα να ενεργοποιηθούν τα συναρμόδια υπουργεία μας και να λάβουν τα απαραίτητα νομοθετικά μέτρα για την αποτροπή των διαφαινομένων κινδύνων απ’ τη λειτουργία και τον τρόπο δράσης της τουρκικής αυτής τράπεζας.