Μπορούμε να υψώνουμε τη σημαία στο σπίτι μας;

Πήγε όπως πάει κανείς στο σπίτι του, πήγε γιατί πατούσε ελληνικά χώματα, πήγε γιατί οι Έλληνες ήταν και παραμένουν εκεί, πήγε γιατί πάντα ο βοσκός έβοσκε το κοπάδι του εκεί (μέχρι το 2002 τουλάχιστον…).

Πολλά έχουν γραφτεί έκτοτε για την ελληνοτουρκική κρίση και το «γκριζάρισμα» της περιοχής, όμως με την απόσταση του χρόνου και τα όσα συμβαίνουν πάλι στο Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι, ο Δ. Διακομιχάλης μιλά αποκλειστικά στο «Π» για το τότε και το σήμερα, γιατί, όπως είπε κι ένας γνωστός αμερικανός κυβερνητικός παράγοντας εκείνη την εποχή, «ήταν μεγάλη του μαγκιά αυτό που έκανε…» και το νησί παρέμεινε ελληνικό.

Θεωρεί ότι τότε επιχείρησαν και στρατιωτικά οι Τούρκοι «να ανατρέψουν τα όσα είναι κατοχυρωμένα στο Αιγαίο με διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις», γι’ αυτό και κανένας Έλληνας δεν θα πρέπει να αναφέρεται έστω και λεκτικά στις έννοιες «γκρίζες ζώνες» και το καλύτερο θα ήταν «να ξεγκριζάρουμε εμείς οι ίδιοι τουλάχιστον τη ρητορική μας στα όσα πράττει η Τουρκία».

Με πολύ προσεκτικό και δηκτικό τρόπο απαντάει σε όσους τον κατηγορούν γιατί πήγε και ύψωσε την ελληνική σημαία στα Ύμια ότι «οι ένοικοι του κτιρίου της Βασ. Σοφίας (δηλαδή του ΥΠΕΞ) πρέπει να μας πουν με καθαρό τρόπο εάν έχουμε τελικά δικαίωμα να υψώνουμε την ελληνική σημαία στο σπίτι μας».

Αναφέρεται με νόημα σαφέστατο στην «ποιοτική διαφορά» παρενόχλησης που ασκούν σήμερα οι Τούρκοι στους έλληνες ψαράδες που ψαρεύουν με την προστασία του Πολεμικού μας Ναυτικού (υποδηλώνεται βέβαια έτσι και η ελληνικότητα του χώρου πλην όμως γιατί είναι αναγκαία η προστασία του Πολεμικού Ναυτικού, χωρίς αυτό τι θα σήμαινε;), αλλά παράλληλα υπογραμμίζει ότι «κανείς δεν πρέπει να ζητά από κανέναν άδεια για να επισκεφθεί τόσο τα Ύμια όσο και οποιαδήποτε βραχονησίδα βρίσκεται στην ελληνική κυριαρχία».

Όπως πολλά μπορεί να σκεφθεί ο καθένας, όταν λέει ότι μέχρι το 2002 ο βοσκός πήγαινε κανονικά στα Ύμια και τάιζε τα πρόβατα και τα κατσίκια του, αλλά… «από εκεί και πέρα ρωτήστε άλλους». Υπάρχει απαγόρευση στον βοσκό; Δηλαδή δεν μπορεί να πάει τώρα; Και το υπουργείο Εξωτερικών το δέχεται; Κυρία Ντόρα, απαντήστε.

Mε την ευκαιρία, δίνει και μια απάντηση στους εύκολους επικριτές του, ότι «δεν είμαστε υπερπατριώτες όπως κάποιοι θέλουν να μας χαρακτηρίζουν. Απλώς εμείς εδώ γεννηθήκαμε και εδώ θα μείνουμε». Γι’ αυτό και ζητά αποτελεσματική εθνική στρατηγική απέναντι στην Τουρκία, ώστε να σταματήσει «αυτόν τον μονότονο χαβά της», από τη στιγμή που θα γνωρίζει ότι το κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τα ενδεχόμενα οφέλη της.

Ολόκληρη η συνέντευξη που μας παραχώρησε ο κ. Διακομιχάλης έχει ως εξής:
// Δεκατρία χρόνια από εκείνη τη νύχτα των Υμίων, εσείς που ζήσατε όλη εκείνη την περιπέτεια για τη χώρα πιστεύετε ότι θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί; Και πώς; Τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει;
– Εκείνη η νύχτα αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των τουρκικών αμφισβητήσεων σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Γι’ αυτό η κρίση αυτή δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται αποσπασματικά. Τόσο η κρίση στα Ύμια όσο και όλες οι άλλες που προηγήθηκαν, που ακολούθησαν ή που θα ακολουθήσουν, επιβάλλουν επιτέλους τη χάραξη μιας πιο αποτελεσματικής εθνικής στρατηγικής απέναντι στη γενικευμένη πλέον αμφισβήτηση εκ μέρους της Τουρκίας του καθεστώτος στο Αιγαίο (θάλασσα – αέρα – νησιά). Για λόγους ιστορικούς και ουσιαστικούς, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αμφισβητήσεις στο Αιγαίο ξεκίνησαν την 1/11/73, με την παραχώρηση στην τούρκικη εταιρεία πετρελαίων (ΤΡΑΟ) δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης σε 27 περιοχές του ΒΑ και κεντρικού Αιγαίου. Οι αμφισβητήσεις δε του εθνικού εναέριου χώρου ξεκίνησαν στις 6/8/74, με τη διεθνή αναγγελία (ΝΟΤΑΜ) 714, με την οποία η Τουρκία καθόριζε νέα γραμμή ορίων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, από Λήμνο, Άη Στράτη, Αντίψαρα, Άνδρο, Μύκονο, Αμοργό, Αστυπάλαια και Κάρπαθο, δηλώνοντας ότι τα αεροπλάνα που θα διέσχιζαν τον χώρο της γραμμής αυτής και των ακτών της Μικράς Ασίας έπρεπε να αναφέρονται στα FIR Κωνσταντινουπόλεως ή Άγκυρας.

// Πιστεύετε ότι ολιγωρήσαμε, ότι φοβηθήκαμε, ενώ θα έπρεπε να υπερασπισθούμε τη βραχονησίδα μας;
– Χωρίς να σταθώ στην ανάλυση του γεγονότος από στρατιωτική άποψη, που δεν είμαι άλλωστε ειδικός, η κρίση στα Ύμια ανέδειξε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο την απόφαση του πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας να ανατρέψει τα όσα είναι κατοχυρωμένα στο Αιγαίο με διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις.

// Πιστεύετε ότι η Ελλάδα βγήκε ζημιωμένη από εκείνη τη νύχτα; Μετά τα Ύμια μπορείτε να πάτε εσείς ή οποιοσδήποτε Έλληνας στο νησί όπως και πριν;
– Έπειτα από εκείνα τα δραματικά εικοσιτετράωρα, τα Ύμια αποτελούν μια ελεγχόμενη από το Πολεμικό Ναυτικό περιοχή, με ό,τι αυτό σημαίνει. Πάντως όσοι υιοθετούν, έστω και λεκτικά, τη θεωρία των γκρίζων ζωνών θεωρώ ότι κάνουν λάθος. Αυτή η προσέγγιση είναι λαθεμένη. Θα ήταν πραγματικά τραγικό σ’ αυτήν τη στρατηγική της Τουρκίας που αποσκοπεί στη συνολική ανατροπή των όσων ισχύουν σήμερα στο Αιγαίο, να ρίχνουμε εμείς νερό στον μύλο της. Το καλύτερο θα ήταν να ξεγκριζάρουμε εμείς οι ίδιοι τουλάχιστον τη ρητορική μας στα όσα πράττει η γειτονική μας χώρα.

// Σας κατηγόρησαν και σας κατηγορούν και σήμερα ότι εσείς βάλατε τη φωτιά, ότι εσείς δημιουργήσατε το πρόβλημα και την παραλίγο σύγκρουση με την Τουρκία. Δηλαδή ότι δεν είχατε καμία δουλειά να πάτε και να βάλετε τη σημαία μας, αφού δεν μπορεί ο δήμαρχος Καλύμνου να ασκεί εξωτερική πολιτική. Ποια είναι η θέση σας;
– Σ’ αυτούς που με κατηγορούν ότι με την ύψωση της ελληνικής σημαίας έκανα εξωτερική πολιτική, απαντώ ευθέως: Τα Ύμια, εκτός από εθνικός χώρος, ανήκουν και στα διοικητικά όρια του Δήμου Καλυμνίων, μαζί και με άλλες βραχονησίδες. Οι ένοικοι του κτιρίου της Βασιλίσσης Σοφίας πρέπει να μας πουν με καθαρό τρόπο εάν έχουμε τελικά δικαίωμα να υψώνουμε την ελληνική σημαία στο σπίτι μας. Ένα ναι ή ένα όχι σ’ αυτό το πολύ κρίσιμο πλέον ερώτημα μπορεί να διαμορφώσει και την ανάλογη συμπεριφορά όλων των Ελλήνων, ιδιαίτερα στις ακριτικές περιοχές.

// Έπρεπε να ζητήσετε άδεια για να πάτε τότε στα Ύμια; Δηλαδή χρειάζεται βίζα για να πάει ένας Έλληνας σε ελληνικό νησί, σε βραχονησίδα που βρίσκεται μέσα στην ελληνική κυριαρχία;
– Στις ελληνικές βραχονησίδες που βρίσκονται στην οριογραμμή των θαλάσσιων συνόρων με την Τουρκία, συχνά πυκνά, πριν από την κρίση στα Ύμια αλλά και μετά, είχαμε και απ’ ό,τι φαίνεται θα έχουμε επεισόδια με ψαράδες. Σίγουρα βέβαια υπάρχει μια ποιοτική διαφορά στην παρενόχληση που υφίστανται οι ψαράδες μας από τις τουρκικές ακταιωρούς, γεγονός που αναγκάζει τα σκάφη του Πολεμικού μας Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος να διασφαλίζουν με την εκεί παρουσία τους τη δυνατότητα στους ψαράδες μας να ψαρεύουν και να υποδηλώνεται έτσι και η ελληνικότητα του χώρου. Ασφαλώς, όπως κατά το παρελθόν, έτσι και τώρα κανείς δεν πρέπει να ζητά από κανέναν άδεια για να επισκεφθεί τόσο τα Ύμια όσο και οποιαδήποτε βραχονησίδα βρίσκεται στην ελληνική κυριαρχία.

// Σήμερα μπορεί ένας βοσκός να πάει τα πρόβατά του να βοσκήσουν στα Ύμια, όπως πήγαινε πριν από εκείνη τη νύχτα; Ή ένας ψαράς να ψαρέψει εκεί;
– Μέχρι το 2002 που ήμουν δήμαρχος, ο βοσκός πήγαινε κανονικά στα Ύμια και τάιζε τα πρόβατα και τα κατσίκια του. Από εκεί και πέρα, ρωτήστε άλλους! Όχι εμένα. Βέβαια, η κρίση στα Ύμια ανέδειξε την ιδιαιτερότητα και τη σπουδαιότητα του τμήματος αυτού του εθνικού μας χώρου, με αποτέλεσμα να είναι έντονη η παρουσία των ελληνικών πλοίων και σκαφών τόσο του Πολεμικού Ναυτικού όσο και του Λιμενικού Σώματος, γεγονός που δημιουργεί τεχνικές δυσκολίες όσον αφορά την ελεύθερη πρόσβαση σ’ αυτήν την περιοχή όταν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

// Πώς νιώθει ένας έλληνας πολίτης που μένει σήμερα στα ακριτικά μας νησιά με τις καθημερινές παραβιάσεις των Τούρκων;
– Οι κάτοικοι των ακριτικών μας νησιών νιώθουν περισσότερο Έλληνες από κάθε άλλον. Δεν είμαστε υπερπατριώτες, όπως κάποιοι θέλουν να μας χαρακτηρίζουν. Απλώς εμείς εδώ γεννηθήκαμε και εδώ θα μείνουμε.

// Με την εμπειρία σας ως άνθρωπος που ασχολείται με τα κοινά, τι πρέπει να κάνει η Αθήνα για τα μικρά νησάκια που ερημώνονται, που τα έχουν στο μάτι οι Τούρκοι, όπως το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι σήμερα και αύριο δεν ξέρεις ποιο; Μπορεί να κρατηθούν εκεί όσοι μένουν σήμερα και πώς θα γίνει να πάνε να μείνουν κι άλλοι;
– Οι πάσης φύσεως δυσκολίες, είτε πρόκειται για την επικοινωνία διά θαλάσσης με το κέντρο είτε για την ουσιαστική δυνατότητα παροχής υπηρεσιών υγείας είτε για τη δυνατότητα να βρίσκει ο νησιώτης δουλειά στο νησί του είτε γενικότερα γι’ αυτό που λέμε ανάπτυξη, απαιτούν άλλες, πιο ουσιαστικές πολιτικές. Θυμίζω αυτό που είχε πει ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, ότι η καλύτερη άμυνα απέναντι στις απαράδεκτες βλέψεις της Τουρκίας είναι η ουσιαστική ανάπτυξη των νησιών του Αρχιπελάγους. Εδώ απαιτείται το κράτος να είναι παρόν, να είναι ουσιαστικά κοντά στους Ψεριμιώτες, τους Φουρνιώτες, τους Αγαθονησιώτες, και αν επιτέλους αυτό γίνει πραγματικότητα, σε συνδυασμό και με μια πραγματικά αποτελεσματική εθνική στρατηγική απέναντι στην πολιτική της γειτονικής χώρας ώστε να γνωρίζει η Τουρκία ότι το κόστος από μια απονενοημένη ενέργειά της σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων θα είναι πολύ πολύ ακριβό από τα όποια οφέλη μπορεί να προσδοκά, τότε θα σταματήσει αυτόν τον μονότονο χαβά της.

// Και ο Πάγκαλος;..
– Κάθε φορά που ασχολείται ο κ. Πάγκαλος με τους γνωστούς χαρακτηρισμούς για τη στάση μου στην κρίση των Υμίων, θεωρώ ότι αυτό αποτελεί για μένα τίτλο τιμής. Με ενδιαφέρει η άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και μόνον αυτή. Κανένα άλλο σχόλιο δεν έχω να κάνω και δεν θα ασχοληθώ με τα όσα έχει πει και τα όσα έχει κάνει κατά καιρούς.

*****
Χρ. Λυμπέρης: Θλιβερή εικόνα της δημόσιας ζωής ο Πάγκαλος

Με τη φράση «ο Θ. Πάγκαλος αποτελεί μια θλιβερή εικόνα της δημόσιας ζωής και του δημοκρατικού χώρου, η δική μου στάση για τα Ύμια είναι γνωστή και διατυπωμένη έγγραφα» ο Χ. Λυμπέρης, ναύαρχος ε.α. και πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ την εποχή της κρίσης των Υμίων, απαντά με μια σκληρή δήλωσή του στα όσα είπε ο Θ. Πάγκαλος στην εκπομπή «Η άλλη όψη» του Μ. Κωττάκη στην κρατική ΝΕΤ.

Αφού τονίζει ότι ο Θ. Πάγκαλος «τους μήνες Ιανουάριο – Φεβρουάριο κάθε έτους παρεκτρέπεται» σημειώνει ότι αυτό το κάνει «γιατί γνωρίζει ότι αυτούς τους μήνες επανέρχονται στη μνήμη των Ελλήνων τα αδικήματά του. Αυτά που αφορούν τα Ύμια και την υπόθεση Οτσαλάν, οι ευθύνες και η ενοχή του».

Και προσθέτει ότι «σ’ αυτές τις ανά έτος επαναλαμβανόμενες παρεκτροπές, προκλήσεις όπως η σουπιά με το μελάνι», δεν πρόκειται να τον ακολουθήσει. Στη συνέχεια ο κ. Λυμπέρης θέτει ένα σοβαρό θέμα δεοντολογίας για τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο και καλεί την ΕΣΗΕΑ και τα όργανά της να προστατέψουν τόσο τον ίδιο τον δήμαρχο όσο και άλλους πολίτες από τέτοιου είδους «δημοσιογραφία». Γιατί παρότι ο κ. Κοττάκης είχε πληροφορηθεί ότι εξαιτίας ενός σοβαρού τροχαίου ατυχήματος ο ναύαρχος είχε μπει στο Ναυτικό Νοσοκομείο και δεν μπορούσε να δώσει την παραμικρή απάντηση στα όσα θα λέγονταν «δεν έκανε καμία αναφορά στην εκπομπή πριν ή μετά», με αποτέλεσμα να βλαφτεί το κύρος, η αξιοπρέπεια, και «η άλλη πλευρά της αλήθειας» στη συγκεκριμένη υπόθεση. Θα μπορούσε να πει ο δημοσιογράφος ότι ο κ. Λυμπέρης αδυνατεί να απαντήσει γιατί είναι στο νοσοκομείο εξαιτίας ενός σοβαρού τροχαίου ατυχήματος….

«Αυτό το σοβαρό παράπτωμά του οφείλει να απασχολήσει την ΕΣΗΕΑ, τη ΝΕΤ, το Κοινοβούλιο και την κυβέρνηση. Το αντιήθος του Θ. Πάγκαλου οφείλει να εξισορροπείται από το ήθος των θεσμών».