Η ελληνική πολιτική στα Ελληνοτουρκικά κλείνει τη θύρα στην υποστήριξή μας από τον Ομπάμα

I

Η εκλογική νίκη του Ομπάμα είναι ένα γεγονός ευτυχές αυτή τη στιγμή που όχι μόνο η χώρα του -το ισχυρότερο κράτος του κόσμου- αλλά και ο κόσμος ολόκληρος βυθίζεται σε μια διεθνή κρίση, οικονομικοκοινωνική, ηθική και πολιτική.

Πρόκειται για πολιτικό ηγέτη σπανιότατου διαμετρήματος από κάθε άποψη, αλλά και με τοποθετήσεις υπέρ των κοινωνικοοικονομικά αδυνάτων κοινωνικών κατηγοριών και κρατών, θιασώτη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των λαών.

Η χώρα του βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από εκείνην που βρέθηκε στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου: σε οξύτατη οικονομική κρίση, εμπλεγμένη σε δύο πολέμους χωρίς τέλος, με μειωμένο ηθικοπολιτικό κύρος λόγω κυνικών καταπατήσεων θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου μέχρι και ουσιαστική νομιμοποίηση των βασανιστηρίων (στο Γκουαντάναμο).

Οι δηλώσεις του Ομπάμα προ της εκλογής του ικανοποίησαν τους λαούς του κόσμου και ενθουσίασαν τον δικό του που τον ακολουθεί με το πρωτοφανές ποσοστό 83%, παρόλο που οι ρατσιστικές προκαταλήψεις δεν έχουν εκλείψει στις ΗΠΑ.

Ανάμεσα στις προεκλογικές επαγγελίες του ήταν η υποστήριξη των ελληνικών εθνικών δικαίων, πράγμα θετικότατο για την Ελλάδα μετά την τουρκόφιλη «μπουσοκρατία».

Ωστόσο, προ της ανάληψης της προεδρίας του οι τουρκικές προκλήσεις έγιναν πιο πυκνές και επικίνδυνες από ποτέ. Παραλλήλως η αντιμετώπισή τους από την Ελλάδα έγινε πιο ανεκτική και υποχωρητική από ποτέ, με τα γεγονότα σε Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι, με τη διαμαρτυρία των Τούρκων διότι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πήγε στο Αγαθονήσι χωρίς να ζητήσει… άδεια από τις τουρκικές αρχές, κ.ά.

Έπειτα από αυτά επακολούθησε δήλωση του υπουργείου Εξωτερικών, με βασικές θέσεις: Το υπουργείο Εξωτερικών δηλώνει αποφασισμένο να διατηρήσει χαμηλότατους τόνους απέναντι στην Τουρκία, ανεξαρτήτως του μεγέθους και της ποιοτικής αναβάθμισης των τουρκικών προκλήσεων (!) και οι Τούρκοι παρενοχλούν το Αγαθονήσι και το Φαρμοκονήσι τα τελευταία 16 χρόνια χωρίς να υπάρχει αντίδραση1 (!). Το τελευταίο είναι απαράδεκτα ανακριβές. Μπορεί να μην έγιναν όλα τα διπλωματικά διαβήματα που έπρεπε να κάμει το υπουργείο Εξωτερικών, αλλά τα στρατιωτικά αεροπλάνα μας αντέδρασαν και αντιδρούν ανελλιπώς και ηρωικά ακόμη και με ανθρώπινα θύματα! Ας μη μας παρουσιάζουν λοιπόν οι αρμόδιοι του υπουργείου Εξωτερικών, ουσιαστικά, κεκτημένα δικαιώματα της Τουρκίας από τη συμπεριφορά της στο Αιγαίο λόγω δήθεν έλλειψης αντίδρασής μας επί 16 χρόνια!

Δεν είναι παράδοξο ότι μετά και τη νέα ελληνική ανεκτικότητα, η Τουρκία προχώρησε για πρώτη φορά και σε επικινδυνότατη παρενόχληση ελληνικού επιβατικού αεροπλάνου που εκτελούσε πτήση προς Αλεξανδρούπολη. Τι γραμμή αντίδρασης δόθηκε ; Πάλι: Όσο το δυνατόν χαμηλότεροι τόνοι!

II

Η υποχωρητικότητα μας, που αποδείχθηκε εσφαλμένη, εμφάνισε ως δικαιολογία τις φιλοτουρκικές πιέσεις της αμερικανικής «μπουσοκρατίας».

Τώρα που ο Μπους έφυγε και ήρθε ο Ομπάμα, που έχει δηλώσει φίλος μας, τι κάνουμε;

Αρχίσαμε να διαλαλούμε, να μην περιμένουμε τίποτε από τον Ομπάμα. Κι αυτό γιατί προσλαμβάνει και κάποιους συνεργάτες που δεν είναι φιλέλληνες.

Αυτό το επιχείρημα δεν έχει καμιά βάση. Πρώτο, στην κρίσιμη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα του σωστά πράττει που εκλέγει ως συνεργάτες τους ικανότερους, έστω και οπαδούς του αντίπαλου κόμματος. Αλίμονο αν έβαζε ως κριτήριο τον φιλελληνισμό τους!

Εξάλλου -το σπουδαιότερο- στο αμερικανικό σύστημα διοίκησης από υπουργοί ως σύμβουλοι διαφόρων μορφών είναι απλώς σύμβουλοι του Προέδρου. Αυτός αποφασίζει όμως. Παράδειγμα: ο τότε υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ ήταν κατά του πολέμου στο Ιράκ και έκαμε σχετικές δημόσιες δηλώσεις. Ο Μπους αποφάσισε πόλεμο και ο υπουργός παρέμεινε.

Ο Ομπάμα μόλις ανέλαβε την εξουσία έκαμε ορθότατη επιλογή προτεραιοτήτων: Μεσανατολικό, Γκουαντάναμο, μέτρα κατά της οικονομικής κρίσης, Περιβαλλοντικό. Βεβαίως το ελληνικό ζήτημα δεν θα μπορούσε να είναι μεταξύ των προτεραιοτήτων του. Κανονικά όμως πρέπει να ζητήσουμε την επέμβασή του και σ’ αυτό.

III

Πώς όμως θα παρέμβει ή έστω απλώς θα λάβει δραστική και προστατευτική των δικαίων μας θέση; Με τις επίσημες δηλώσεις και τη στάση μας παρεμποδίζουμε κάθε παρέμβασή του. Διότι κανείς εκπρόσωπος ξένου κράτους δεν μπορεί να παρέμβει σε διαφορές μεταξύ άλλων κρατών με θέση αντιστρατευόμενη με την πολιτική που εγκρίνει η ενδιαφερόμενη χώρα την οποία θέλει να υποστηρίξει. Οι τωρινές ελληνικές επίσημες δηλώσεις αφήνουν την Ελλάδα απροστάτευτη. Με τι δικαίωμα θα «ξιφουλκήσουν» οι ΗΠΑ;

Αλλά ούτε και η αντιπολίτευση -που αντικρούει συστηματικά, σωστά ή όχι- την κυβερνητική πολιτική λαβαίνει κάποια σθεναρότερη και πατριωτικότερη στάση στα ελληνοτουρκικά. Ο πατριωτισμός -δεν μιλάμε βέβαια για σοβινισμό/εθνικισμό- θεωρείται ξεπερασμένος από τον «μεταμοντέρνο»! Εμείς ωστόσο υπερασπιζόμαστε -ορθά- άλλες χώρες που υφίστανται επιθέσεις, αλλά αποδοκιμάζουμε την υπεράσπιση της δικής μας χώρας.

Γι’ αυτό προτείνουμε τη σύγκληση χωρίς αναβολή διακομματικής διάσκεψης σε επίπεδο αρχηγών, η οποία, πρώτο, θα διατυπώσει επακριβώς τις ιταμές και πολύ επικίνδυνες παραβάσεις και «παρενοχλήσεις» της Τουρκίας κατά της Ελλάδας. Δεύτερο, θα διατυπώσει τις θέσεις και τα αιτήματά μας για την αντιμετώπισή τους. Τρίτο, θα ζητήσει την αμερικανική υποστήριξη. Αυτό είναι απαραίτητο να γίνει για να ξεκαθαρίσει η υπόθεση και για να μπορέσει ο Ομπάμα να παρέμβει. Θα μπορούσε και μόνη της η κυβέρνηση να πράξει τα παραπάνω, αλλά η μέχρι τώρα στάση της κάθε άλλο παρά δείχνει τέτοια διάθεση.

Τελειώνοντας τονίζουμε ότι δεν πρέπει να συγχέουμε την επίσημη στάση της κυβέρνησης -ή μάλλον όλου του πολιτικού κόσμου- με την παροχή πληροφοριών από ιδιώτες. Εκτιμάμε βαθιά την πολύτιμη πληροφόρηση στον Πρόεδρο από τις φιλοπάτριδες οργανώσεις των ομογενών στις ΗΠΑ. Αλλά αυτές δεν μπορούν να ωφελήσουν αν το επίσημο ελληνικό κράτος με τις δηλώσεις και τη στάση του αποκλείει την παρέμβαση ξένου ηγέτη, όσο καλές διαθέσεις και αν αυτός έχει, που αυτή όμως δεν υιοθετεί.

Τη διακομματική διάσκεψη για τα ελληνοτουρκικά θέματα μπορεί να συγκαλέσει είτε η κυβέρνηση είτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος ως τώρα έχει δείξει εθνική ευαισθησία, που, μάλιστα, ενοχλεί μερικούς.

Πάντως η σοβαρότατη αλλαγή πολιτικής κατάστασης στις ΗΠΑ επί το πολύ ευνοϊκότερο για την Ελλάδα αφαιρεί τη δικαιολογία αμερικανικών πιέσεων για συνεχείς, επιδεινωτικές της κατάστασης στο Αιγαίο, υποχωρήσεις μας. Αντίθετα, επιβάλλει να επωφεληθούμε. Την παράλειψη να το πράξουμε δεν θα συγχωρήσει ο ελληνικός λαός.

Σημειωτέον ότι το αιγαιικό πρόβλημα -κι ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας- έχει σημαντική πλευρά έρευνας και εκμετάλλευσης πετρελαίου. Ο χειρισμός του, συνεπώς, μπορεί να έχει και πλευρές διαπλοκής.