επικαιρότητα

Η εισβολή των Εβραίων στη Γάζα και οι ανηλεείς βομβαρδισμοί τους εναντίον νοσοκομείων, σχολείων, εγκαταστάσεων του ΟΗΕ και γενικά τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν θα μείνουν ατιμώρητα; Τόσο γρήγορα ξεχάστηκαν από τους διεθνείς οργανισμούς; Μέχρι τώρα δεν είδαμε καμιά αντίδραση από τον ΟΗΕ για το ότι οι Εβραίοι όχι μόνον δεν σεβάστηκαν το σχετικό ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά βομβάρδισαν και τις εγκαταστάσεις του! Δεν ακούσαμε το Δικαστήριο της Χάγης να εκδηλώσει κανένα ενδιαφέρον για τον σκοτωμό και τον τραυματισμό χιλιάδων άμαχων Παλαιστινίων. Πού είναι οι ενέργειες των κυβερνήσεων των μεγάλων δυνάμεων; Γιατί η περίεργη σιωπή του Προέδρου Ομπάμα; Τόσο πανίσχυρο είναι το εβραϊκό λόμπι σε όλες τις χώρες, που επέβαλε τη σιωπή; Τρεις ηγέτες έδειξαν τη σωφροσύνη τους και με δηλώσεις τους καυτηρίασαν τη συμπεριφορά των Εβραίων: ο Τσάβες της Βενεζουέλας, που με δριμύτητα καταδίκασε την επίθεση και προς τιμήν του διέκοψε και τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας του με το Ισραήλ, ο Ταγίπ Ερντογάν της Τουρκίας, που όχι μόνο χαρακτήρισε «εγκλήματα πολέμου» τα όσα διέπραξαν οι Εβραίοι, αλλά έλαβε και την πρωτοβουλία να συγκαλέσει έκτακτη σύνοδο του Οργανισμού της Ισλαμικής Ένωσης στην Κωνσταντινούπολη για την καταδίκη της συμπεριφοράς τους, και ο εμίρης του μικρού Κατάρ, που με πάθος ζήτησε την καταδίκη του Ισραήλ απ’ όλα τα αραβικά κράτη, παρά τη λυσσώδη αντίδραση του φιλοαμερικανικού άξονα Αιγύπτου – Σαουδικής Αραβίας. Μετά τα όσα έχουν διαπράξει οι Εβραίοι εις βάρος των Παλαιστινίων κατά καιρούς και τώρα στη Γάζα, πρέπει να απομονωθούν από τη διεθνή κοινότητα, με σχετική πρωτοβουλία της ηγεσίας του ΟΗΕ. Πρέπει να διαγραφεί το Ισραήλ από μέλος του Οργανισμού με την κατηγορία ότι αποτελεί κίνδυνο για τη διεθνή ειρήνη. Και για πράξεις ατιμωτικές για ένα σύγχρονο και πολιτισμένο κράτος. Όσο για την Ελλάδα, η σιωπή της κυβέρνησης μας έδειξε πόσο ασήμαντη και ναυαγισμένη είναι η ελληνική διπλωματία. Ντροπή μας, κύριε πρωθυπουργέ!

***
Στα κράτη της Βαλτικής, τα οποία είναι νεοφώτιστα στον καπιταλισμό της ασύδοτης αγοράς και της «καταναλωτικής ευημερίας» με δάνεια, άρχισαν οι λαοί να ξεσηκώνονται ενάντια στο νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο. Χιλιάδες διαμαρτυρόμενοι διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόμους. Ξεσηκωμός στη Λετονία, στη Λιθουανία και στην Εσθονία, κατά το παράδειγμα της Ελλάδας και της Γαλλίας. Στις διαδηλώσεις υπάρχουν μολότοφ, πυροβολισμοί με ελαστικές σφαίρες, συγκρούσεις διαδηλωτών – αστυνομίας, τραυματισμοί και συλλήψεις. Οι πολύ γνωστές μας εικόνες, σε χώρες που στο παρελθόν οι κάτοικοι δεν ήσαν συνηθισμένοι να βλέπουν. Στη Λετονία η ένταση των διαδηλώσεων ανάγκασε τον Πρόεδρο της χώρας Βάλντις Ζάτλερς να προειδοποιήσει ότι αν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να φρενάρει την κοινωνική αναταραχή, θα διαλύσει τη Βουλή και θα προκηρύξει εκλογές. Σημειώνουμε ότι η κυβέρνηση της Λετονίας αποτελείται από συνασπισμό δεξιών και κεντροδεξιών κομμάτων και κατηγορείται ότι προκάλεσε κρίση των δημοκρατικών θεσμών και αποστέρησε από τη μεσαία τάξη και τη νεολαία το όραμα μιας κοινωνικής ευημερίας. Η αφορμή για το ξέσπασμα των διαδηλώσεων δόθηκε όταν έγινε γνωστό ότι το Κοινοβούλιο έδωσε έγκριση στην κυβέρνηση να ζητήσει δάνειο 7,5 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ για να καλύψει τρέχουσες δημοσιονομικές ανάγκες. Αυτό, με τη βοήθεια και της αντιπολίτευσης φυσικά, θεωρήθηκε από τον λαό εθνική προσβολή, καθώς οι Λετονοί είχαν συνηθίσει να ακούν από τις κυβερνήσεις ότι η οικονομία της χώρας τους είναι ισχυρότατη και δεν αντιμετωπίζει καμία απειλή. Και το είχαν πιστέψει. Η αίτηση για δάνειο και μάλιστα από το ΔΝΤ προκάλεσε οργή και ξεσηκωμό. Ανάλογες διαδηλώσεις έλαβαν χώρα και στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, το Βίλνιους, όταν χιλιάδες διαδηλωτές, οργισμένοι από την απόφαση της κεντροδεξιάς κυβέρνησης για αύξηση των φόρων και κατάργηση των ελαφρύνσεων για θέρμανση και αγορά φαρμάκων, όρμησαν να καταλάβουν το Κοινοβούλιο και η Αστυνομία φυσικά αντέδρασε με βίαιο τρόπο. Ίδιες αναταράξεις παρατηρούνται και στην Εσθονία, όπου ο λαός διαδηλώνει, με ηπιότερο βέβαια τρόπο, για την υψηλή ανεργία, τη μεγάλη φτώχεια και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Έτσι, η αβεβαιότητα που παράγει η τωρινή οικονομική κρίση μετεξελίσσεται στην Ευρώπη σε αντικυβερνητική οργή.