Δημοσκοπική δημοκρατία;
Στην πολιτική μου δράση επιδιώκω να επικοινωνώ πρόσωπο με πρόσωπο με τον πολίτη, γιατί πιστεύω ότι η τηλεόραση δεν προάγει την πολιτική σχέση πολίτη και πολιτικού. Γιατί μέσα από την τηλεόραση ο πολιτικός είναι απόμακρος, απόκοσμος και πίσω από το γυαλί είναι παγερός. Δεν υπάρχει η δυνατότητα διαλόγου, δεν υπάρχει η αμφίδρομη ανταλλαγή απόψεων που καταξιώνει τις δύο πλευρές: τον πολίτη και τον πολιτικό. Ο μονοσήμαντος τηλεοπτικός λόγος, όταν μάλιστα επαναλαμβάνεται μονότονα, αλλοτριώνει τον πολίτη, τον υποβάλλει σε πλύση εγκεφάλου, με αποτέλεσμα να τον μεταβάλλει σε παθητικό δέκτη των όποιων μηνυμάτων θέλουν να του στείλουν οι πολιτικοί. Και με βάση αυτά τα μηνύματα να εκβιάσουν τη βούλησή του, βούληση η οποία δεν θέλουν να είναι προϊόν της ελεύθερης κρίσης του. Πρέπει να τονιστεί, επίσης, ότι η σχέση πολίτη και πολιτικού δεν πρέπει να είναι μόνο πολιτική, πρέπει να είναι και ανθρώπινη. Και αυτή η ανθρώπινη σχέση για να υπάρξει πρέπει να στηρίζεται στην άμεση προσωπική επικοινωνία, όσο αυτό είναι δυνατό.
Σε ό,τι λοιπόν με αφορά, προσπαθώ να έρχομαι σε άμεση επαφή με κάθε πολίτη. Στον δρόμο, στο καφενείο, στο σπίτι, στη δουλειά. Το ίδιο θα ήθελα να κάνει και ο πολίτης. Ο διάλογος, η ανταλλαγή απόψεων, είναι ο καλύτερος τρόπος επικοινωνίας. Είναι η ανθρώπινη επικοινωνία, η ανθρώπινη ζεστασιά.
Σε αυτήν την προσωπική επικοινωνία δικαιώνεται η έννοια της πραγματικής δημοκρατίας. Αυτήν την αμφίδρομη προσωπική σχέση – επαφή πολιτικού και πολίτη, έχει υποκαταστήσει η μιντιακή μονόδρομη επαφή – σχέση, η οποία επιβάλλεται μονόπλευρα από τον ισχυρό στον ανίσχυρο πολίτη, ο οποίος ανίσχυρος πολίτης, χωρίς αντίλογο, δέχεται την επιρροή του. Έτσι διαμορφώνεται και κατισχύει στη συνείδηση του αποδέκτη η εικόνα – πρότυπο. Και ο αποδέκτης παύει να είναι πολίτης και γίνεται ακούσιος, παθητικός ψηφοφόρος.
Αλληλένδετο φαινόμενο με τη μιντιοκρατία είναι και η δημοσκοπία (γκάλοπ), η οποία χωρίς διαφάνεια και χωρίς κανόνες, αντί να αποτυπώνει την εκάστοτε κοινή γνώμη, κατασκευάζει κοινή γνώμη, και σε ό,τι αφορά κομματικούς φορείς και σε ό,τι αφορά πρόσωπα. Η απάντηση του κάθε πολίτη στη λεγόμενη δημοσκοπική έρευνα προκαθορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο τίθεται η ερώτηση, τα δε «ευρήματα» της κοινής γνώμης προκαθορίζονται από τα εφευρήματα της δημοσκοπικής τεχνικής.
Έτσι, η δημοσκοπία όχι μόνο «διαλέγει πριν από σας για σας», κατά το γνωστό διαφημιστικό σλόγκαν αλλά προκαθορίζει το εκλογικό αποτέλεσμα αφού «φιλοτεχνεί» κατά το δοκούν τα πρότυπα, τα οποία παραδίδει προς «δημοκρατική νομιμοποίηση» σε μια προκατασκευασμένη εκλογική γνώμη (κατευθυνόμενη αντιπροσώπευση).
Η δημοκρατία της αμεσότητας υποχωρεί στην επιβολή της τεχνοκρατίας και της μιντιοκρατίας και έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, στο προσεχές μέλλον η «εκλογή» βουλευτών θα ανατίθεται σε δημοσκοπικές εταιρείες οι οποίες θα καθορίζουν και το ποσοστό εκλογής ενός εκάστου ανάλογα με το καταβαλλόμενο τίμημα. Και η μέλλουσα Βουλή θα λειτουργεί ως Α.Ε. των δημοσκόπων, ενίοτε και δημοκόπων, και των μίντα, οι δε βουλευτές ως μετοχές, των οποίων μετοχών η αξία θα καθορίζεται ανάλογα με τον βαθμό της πίστης και της αφοσίωσης του καθενός στα εκάστοτε αφεντικά.
Αιρέτω, λοιπόν, η ελεύθερη βούληση του λαού, αιρέτω η λαϊκή κυριαρχία. Ας μη διαφεύγει από τους κατά το Σύνταγμα θεματοφύλακες και θεσμοφύλακες του Πολιτεύματος, ότι η λειτουργία των θεσμών της δημοκρατίας δεν μπορεί να εξαρτάται από τις ιδιωτικές εταιρείες επικοινωνίας και δημοσκοπίας, οι οποίες χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση ασκούν πολιτικό λειτούργημα και κατασκευάζουν την κοινή γνώμη ανάλογα με την εξυπηρέτηση των οικονομικών, και όχι μόνο, συμφερόντων τους.