Γιατί να γίνει η Ελλάδα μέρος του προβλήματος του Γκουαντάναμο;
Η αποδοχή από την Ελλάδα διά στόματος της κ. Ντόρας Μπακογιάννη της πρότασης της Ουάσινγκτον η χώρα μας να «φιλοξενήσει» αριθμό κρατουμένων των εκτός διεθνούς δικαίου λειτουργουσών αμερικάνικων φυλακών-κολαστηρίων της βάσης του Γκουαντάναμο, επιβεβαιώνει πλέον στην πράξη την κυριαρχία της οικογένειας Μητσοτάκη στη χάραξη και ενάσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, είτε από αδυναμία είτε έκτινος άλλου λόγου, σʼ ένα κατʼ εξοχήν πρωθυπουργικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, εμφανίζεται να παρακολουθεί ως θεατής εκ του μακρόθεν την ενάσκηση της εξωτερικής πολιτικής από την οικογένεια Μητσοτάκη όχι προς εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων, αλλά την ιδιοτελή ικανοποίηση των πολιτικών βλέψεων της κ. Μπακογιάννη!..
Η κ. Μπακογιάννη πάντως ουδέποτε έχει αποκρύψει τη φιλοδοξία της να συμμετέχει στη «συμμαχία των προθύμων» και την καθυπόταξη των συμφερόντων της χώρας σʼ εκείνα της υπερατλαντικής υπερδύναμης.
Η οικογένεια Μητσοτάκη», άλλωστε συνδεόμενη με δεσμούς φιλίας τόσο με την οικογένεια Μπους, όσο και ευρύτερα με το κατεστημένο της Ουάσινγκτον, πλειστάκις στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν, επικρότησε την τακτική της Ουάσιγκτον να αγνοήσει ή ακόμη και να υπερκεράσει τη την ευρωπαϊκή πολιτική έναντι της Ρωσίας (πχ. δηλώσεις της κ. Μπακογιάννη για την εγκατάσταση βαλλιστικών πυραύλων στα εδάφη Τσεχίας και Πολωνίας για την περικύκλωση της Ρωσίας, την αντίδραση της Ουάσιγκτον για επέκταση συστήματος αγωγών για τη μεταφορά του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, επιθετική πολιτική της Γεωργίας κατά της Ν. Οσετίας, στάση του εκλεκτού της Ουάσινγκτον προέδρου της Ουκρανίας Γιούσενκο κατά την πρόσφατη κρίση για το φυσικό αέριο κ.λπ.), δηλώσεις που αντιστρατεύονται τα εθνικά μας συμφέροντα.
Παράλληλα η κ. Μπακογιάννη, ως υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, ομού με το «φιλελληνικό κομιτάτο» του νεοκλασικού κτιρίου της Λεωφόρου της Βασιλίσσης Σοφίας, ουδέποτε ανακίνησαν το θέμα του κοινοτικού κεκτημένου στην επέκταση με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας των χωρικών μας υδάτων στην έκταση των 20 μιλίων.
Είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ως διεθνές σώμα προσχώρησε στο Δίκαιο της Θάλασσας και επομένως η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 20 μίλια στο Αιγαίο, αποτελεί κοινοτικό κεκτημένο, άνευ της αποδοχής του οποίου ουδεμία χώρα, και εν προκειμένω η γειτονική Τουρκία, δύναται να αιτηθεί την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η κ. Μπακογιάννη, πιστή στο «Δόγμα» («Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα η οποία δεν είναι σε θέση να ακολουθήσει ανεξάρτητη από την Ουάσινγκτον εξωτερική πολιτική»), ουδέποτε διαφοροποιήθηκε από τις θέσεις της αμερικάνικης πολιτικής, που ευθέως συγκρούονται με τα εθνικά μας συμφέροντα.
Είναι αναγκαίο να υπομνησθεί ότι η Άγκυρα διατηρεί το casus belli κατά της Ελλάδας και η κ. Μπακογιάννη, κατά τρόπο που απάδει στην αξιοπρέπεια ενός ανεξάρτητου κράτους, σχεδόν μονότονα, από όλα τα διεθνή βήματα, επαναλαμβάνει την άνευ όρων υποστήριξη της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Η Ελλάδα, χώρα μέλος του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ, και κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απόντος του κ. Καραμανλή, από την χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, εμφανίζεται μέσω των δηλώσεων της κ. Μπακογιάννη, ως «χώρα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας».
Ειδικότερα με τις δηλώσεις της νυν υπουργού Εξωτερικών για τη «φιλοξενία» στο έδαφός της αριθμού κρατουμένων στη βάση του Γκουαντάναμο, προσφέρεται να καταστεί μέρος του προβλήματος που η αμερικανική πολιτική προς εξυπηρέτηση των ιδικών της συμφερόντων έχει δημιουργήσει με τον μουσουλμανικό κόσμο, και δη με το αραβικό στοιχείο, κατά παραγνώριση των παραδοσιακών φιλικών δεσμών που συνδέουν την Ελλάδα με τα αραβικά κράτη.
Η νέα εκδοχή της ξενοκρατίας και η εγχώρια «συμμαχία των προθύμων» προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της υπερδύναμης, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Ούτε και κατά την αλήστου μνήμης εποχή του Πιουριφό…