Το καθήκον του πρωθυπουργού
Το κρίσιμο ζήτημα για τη χώρα είναι ένα «διετές σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης και της υστέρησης της οικονομίας» κι αυτό θα έπρεπε να απασχολεί αποκλειστικά τον πρωθυπουργό. Επίσης θα έπρεπε να τον απασχολεί και το ερώτημα: «Γιατί ο ιστορικός του αύριο θα ασχοληθεί με τα πεπραγμένα της πρωθυπουργίας του;». Από το ’74 έως και σήμερα όσοι κράτησαν το τιμόνι της χώρας άφησαν ιστορικά ίχνη. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γιατί έβαλε την Ελλάδα σε ευρωπαϊκό προσανατολισμό μέσω ΕΟΚ και γιατί έκανε ένα μεγάλο βήμα στον δρόμο της εθνικής συμφιλίωσης με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, γιατί έκανε ανακατανομή πλούτου και αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση, βγάζοντας από το κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο «μιάσματα και συνοδοιπόρους». Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για το «βρώμικο ’89», την παραπομπή του προκατόχου του στο Ειδικό Δικαστήριο και γιατί «έπεσε» εκ των έσω. Ο Κώστας Σημίτης γιατί έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ, «κέρδισε» τους Ολυμπιακούς Αγώνες και «υλοποίησε» τα μεγάλα ολυμπιακά έργα. Κι ερχόμαστε στον Κώστα Καραμανλή. Θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί επίτευγμα η διεξαγωγή της Ολυμπιάδας, αλλά αρκεί αυτό για να ασχοληθεί μαζί του ο ιστορικός του μέλλοντος; Γιατί κατά τ’ άλλα ούτε η «απογραφή» ούτε η πώληση του ΟΤΕ καταγράφονται στα ιστορικά επιτεύγματα…
•Τώρα όμως δίνεται η ευκαιρία στον Κώστα Καραμανλή να κάνει το μεγάλο ιστορικό του επίτευγμα, να απαγκιστρωθεί από τον εκλογικό κύκλο και να διαμορφώσει ένα υπεύθυνο και αποτελεσματικό διετές σχέδιο εξόδου από την κρίση – και να το υλοποιήσει. Αντ’ αυτού, παράγοντες της κρατούσας κατάστασης και εξωπολιτικά κέντρα ισχύος και συναλλαγής σπρώχνουν τον πρωθυπουργό εκ του πονηρού να αναλώσει όλες τις δυνάμεις του στον δρόμο της δημοσκοπικής ανάκαμψης και του εκλογικού κύκλου. Εάν ο κ. Καραμανλής παγιδευτεί σ’ αυτήν τη λογική, βέβαιο είναι ότι θα χάσει τα πάντα. Ούτε την κρίση θα αντιμετωπίσει -αντιθέτως θα τη βαθύνει- ούτε την πολυπόθητη πολιτική ανάκαμψη θα φέρει στην παράταξή του – καθότι το ελληνικό εκλογικό σώμα έχει το «ελάττωμα» να μη δίνει τρίτη ευκαιρία σε πρωθυπουργούς. Οπότε η πραγματική δυνατότητα που έχει ο κ. Καραμανλής να αφήσει έργο ιστορικών διαστάσεων είναι «εδώ και τώρα» να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση και την υστέρηση της οικονομίας.