Ο αγώνας για τη διάσωση του Αιγαίου θα είναι μακροχρόνιος και διμέτωπος

Όλα αυτά στο νέο του βιβλίο «Αιγαίο – Η μακροχρόνια διαμάχη και ο ρόλος των Αμερικανών», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Λιβάνη».

Ο Ν. Κουρής εφιστά την προσοχή μας στο ότι «ο αγώνας για τη διάσωση του Αιγαίου, του Ελληνισμού και των νησιών μας θα είναι μακροχρόνιος και διμέτωπος». Αναλύει απʼ όλες τις πλευρές την αποκαλούμενη «τουρκική απειλή», όπως αποκαλούμε εμείς την αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας, χωρίς να καταπιάνεται με άλλους κινδύνους για την εθνική μας ασφάλεια που έγιναν ορατοί τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε ο Ν. Κουρής υπήρξε χειριστής μαχητικών αεροσκαφών σε επίπεδο πολεμικής Μοίρας και Πτέρυγας Μάχης, επιτελής της Αεροπορίας, αρχηγός ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ, μέλος της ομάδας διαπραγματεύσεων για την επανένταξη των δυνάμεών μας στο NATO αλλά και για τον εκσυγχρονισμό της Συμφωνίας Αμυντικής και Οικονομικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ και, τέλος, υφυπουργός Εθνικής Άμυνας.

Στο βιβλίο του αποκαλύπτει πώς στήθηκε και λειτούργησε η παραστρατιωτική, με ΝΑΤΟϊκό μανδύα, «Κόκκινη Προβιά» μέσα στο ΥΕΘΑ και με ποιον τρόπο εξαρθρώθηκε από τον ίδιο, με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Εξηγεί τον μηχανισμό του ICAO σε σχέση με τη νησιωτική ιδιομορφία του χώρου του Αιγαίου. Παραθέτει με ποιον τρόπο γίνεται η τουρκική μεθόδευση και πώς στοχεύουν στον αφελληνισμό του Αιγαίου.

Γίνεται αναλυτικός στα γεγονότα με τις ΗΠΑ, που στην ουσία «πρόδωσαν» την Ελλάδα στο Κυπριακό, και εξηγεί γιατί προωθούν την ιδέα του «θερμού επεισοδίου» και ενός… περιορισμένου πολέμου μεταξύ δύο συμμάχων μελών του ΝΑΤΟ!

Με τη φράση «Λάθος σύντροφοι» εξηγεί και από τη δική του πλευρά τι έγινε στα Ύμια το 1997 τέτοιες ημέρες. Το συμπέρασμά του πάντως είναι ότι η Τουρκία μπορεί να δείχνει… γίγαντας, αλλά έχει γυάλινα πόδια. Και επομένως η Ελληνική Πολιτεία θα πρέπει επίσης να αναθεωρήσει την πολιτική της απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλο.

Ένα βιβλίο-εγχειρίδιο στρατιωτικής διπλωματίας σε σχέση με την τουρκική απειλή στο Αιγαίο, που καλό είναι όλοι μας να το διαβάσουμε. Εμείς θα παραθέσουμε ορισμένα αποσπάσματα από μερικά κεφάλαιά του.

Πώς διαλύθηκε η «Κόκκινη Προβιά» της CIA

Για πρώτη φορά παρουσιάζει την εξάρθρωση της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Κόκκινη Προβιά» με ΝΑΤΟϊκό μανδύα. «Πριν από τη συμφωνία για τις βάσεις των Αμερικανών στη χώρα μας είχε συναφθεί μεταξύ του τότε αρχηγού ΓΕΕΘΑ αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Δόβα, πιστού υπηρέτη των ανακτόρων, και ενός εκπροσώπου της CIA μια απόρρητη συμφωνία για τη χρησιμοποίηση των Ελληνικών Δυνάμεων Καταδρομών.

Η συμφωνία ήταν περίεργη και καλυπτόταν από πέπλο μυστηρίου! Δεν είχε περιέλθει σε γνώση της ιεραρχίας του Στρατού μας, της κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου. Η αποστολή της δεν ήταν ξεκαθαρισμένη και πάντως δεν αφορούσε επιχειρήσεις του NATO, γι’ αυτό και δεν δικαιούνταν πιστώσεων κοινής υποδομής. Με βάση πρόνοιες της συμφωνίας, στρατολογήθηκαν 4.000 άνδρες με το γνωστό κριτήριο της “εθνικής καθαρότητας” και κατασκευάστηκαν σε περιοχές της υπαίθρου εκατοντάδες κρύπτες, στις οποίες αποθηκεύτηκαν μεγάλες ποσότητες υλικών ανορθόδοξου πολέμου, κυρίως ελαφρά όπλα, υλικά δολιοφθορών, ασύρματοι κ.λπ.

Ένα οίκημα στον περίβολο του ΓΕΕΘΑ είχε επιλεγεί και χρησιμοποιούνταν ως αρχηγείο της σκοτεινής αυτής οργάνωσης, που για να συνεννοούμεθα θα την αποκαλούμε στη συνέχεια “Κόκκινη Προβιά”. Εκεί φυλάσσονταν χιλιάδες χρυσές λίρες! Επίσης, η “Κόκκινη Προβιά” χρησιμοποιούσε αυτοκίνητα εμπορικού τύπου με συμβατικούς αριθμούς και ιδιώτες οδηγούς.

Η συμφωνία αυτή συνιστούσε τον ομφάλιο λώρο ενός επίλεκτου τμήματος του ελληνικού Στρατού με πράκτορες μιας ξένης δύναμης και από τη φύση της αποτελούσε κίνδυνο ασφαλείας. Επρόκειτο για έναν Δούρειο Ίππο εντός των τειχών. Με τις επαφές που είχαν, στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας, οι άνθρωποι της CIA είναι βέβαιο ότι αντλούσαν πολύτιμες πληροφορίες για τα ενδότερα των Ενόπλων Δυνάμεών μας, τις προσωπικότητες της ηγεσίας και άλλες ειδικού ενδιαφέροντος για μια υπηρεσία πληροφορίες.

Μόλις πληροφορηθήκαμε την ύπαρξη αυτής της συμφωνίας από αξιωματικό των καταδρομών, ενημέρωσα αμέσως τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, έναν αλύγιστο μαχητή της Δημοκρατίας, και το ΣΑΓΕ.

Κρίναμε ότι η συμφωνία αυτή βρίσκεται εκτός νόμιμων πλαισίων και αποφασίσαμε να την καταγγείλουμε. Η πρεσβεία των ΗΠΑ, από την οποία ζητήσαμε να συναινέσει στην κατάργηση της συμφωνίας, εκκώφευσε…

Αποφασίσαμε τη μονομερή κατάργησή της. Συγκεντρώσαμε τα υλικά από τις κρύπτες και διατάξαμε τη διακοπή κάθε επαφής των στελεχών μας με τους πράκτορες της ξένης υπηρεσίας. Μάθαμε αργότερα ότι μερικοί από τους ενοίκους των βορείων προαστίων χολώθηκαν από τις αποφάσεις μας σχετικά με την “Κόκκινη Προβιά”. Αυτό δεν μας ενόχλησε. Πράξαμε ό,τι έπρεπε για την πατρίδα μας. Οι έλληνες πολίτες μπορούν να είναι βέβαιοι ότι αν χτυπήσει τα ξημερώματα η πόρτα τους, θα είναι ο γαλατάς!»

Η τουρκική μεθόδευση

«Για να προωθήσουν τις βλέψεις τους οι Τούρκοι και να εμφανίσουν το Αιγαίο ως προβληματική περιοχή, επινόησαν στη διαδρομή του χρόνου έναν αριθμό τεχνητών προβλημάτων και τα παρουσίασαν ως ζητήματα που, κατά τη γνώμη τους, χρήζουν επίλυσης. Αυτά είναι:

• Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.

• Ο εθνικός μας εναέριος χώρος.

• Το εύρος των χωρικών μας υδάτων.

• Ο αφοπλισμός των νήσων του Αιγαίου.

• Η εναέρια κυκλοφορία, η έρευνα και η διάσωση.

• Οι λεγόμενες “γκρίζες ζώνες”».

Στόχος ο αφελληνισμός του Αιγαίου

Είναι ιδιαίτερα σημαντική η επισήμανση του συγγραφέα ότι «οι μηχανισμοί του ΝΑΤΟ χρησιμοποιούνται συστηματικά για την προώθηση ενός μακρόπνοου σχεδίου αφελληνισμού του Αιγαίου, με κεντρικό άξονα τη δομή διοίκησης και ελέγχου της Συμμαχίας στην περιοχή». Και εξηγεί γιατί το υποστηρίζει:

«Παρά την ύπαρξη μιας σαφούς εθνικής πολιτικής στο θέμα των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο, η ελληνική αντιπροσωπεία στην DPC στις 11 Δεκεμβρίου 1992 έσπευσε να συμφωνήσει με το περιεχόμενο της παραγράφου 9α. Δηλαδή η Ελλάδα συμφωνεί με την κατάργηση των ορίων, έναν κίνδυνο τον οποίο αγωνιζόμασταν να αποφύγουμε δέκα ολόκληρα χρόνια! Είναι λυπηρό, γιατί ο αγώνας που έδωσαν τα παιδιά της Ελλάδας στους αιθέρες και τις θάλασσες του Αιγαίου πήγε χαμένος… Οι Τούρκοι με τις ευλογίες μας εισέβαλαν στο Αιγαίο!

Αποτελεί πολιτικό παράδοξο και βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις πατριωτικές καταβολές του ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι μια κυβέρνησή του, στις 8 Ιουλίου 1997, επανέλαβε στη Μαδρίτη το ίδιο τραγικό σφάλμα.

Εκεί ο Πρόεδρος της Τουρκίας και ο έλληνας πρωθυπουργός, παρουσία της αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, συμφώνησαν ότι οι σχέσεις των δύο χωρών θα βασίζονται στις παρακάτω αρχές:

“…Σεβασμός στα νόμιμα συμφέροντα και ενδιαφέροντα κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους…”

Η διατύπωση του παραπάνω εγγράφου είναι πανομοιότυπη με εκείνη της παραγράφου 9α του Mini Group. Ομιλεί και αυτή για τον σεβασμό νόμιμων συμφερόντων στο Αιγαίο, που έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική τους κυριαρχία. Σε μια θάλασσα, δηλαδή, όπου βάσει διεθνούς συνθήκης η Τουρκία έχει υπό την κυριαρχία της μόνο τα νησιά και τις νησίδες που απέχουν 3 ν.μ. από τις ακτές της Ανατολίας! Είναι προφανές από τη Διακήρυξη της Μαδρίτης ότι ο υποβολέας είναι ο ίδιος με εκείνον των Βρυξελλών… Θα ήταν παράλειψη αν δεν σημειώναμε εδώ ότι με την απόφαση της DPC της 11.12.92 και τη Διακήρυξη της Μαδρίτης τα δύο κόμματα εξουσίας της Ελλάδας ουσιαστικά δεσμεύονται να ακολουθήσουν την ίδια πολιτική, των διαπραγματεύσεων δηλαδή με την Τουρκία για θέματα που οι κυβερνήσεις Παπανδρέου θεωρούσαν αδιαπραγμάτευτα…»

Το παιχνίδι των ΗΠΑ το 1974

• «Μεταξύ 15ης και 20ής Ιουλίου 1974 εκτελούνται αμερικανοτουρκικές αποβατικές ασκήσεις στη νότια Τουρκία με την κωδική ονομασία “Double Effect”. Ήταν η γενική δοκιμή της ενέργειας κατά της Κύπρου.

• Στις 20 Ιουλίου ο στρατιωτικός ακόλουθος των ΗΠΑ στη Σόφια πληροφορεί τον Έλληνα ομόλογό του ότι ισχυρές σοβιετικές δυνάμεις κατευθύνονται νότια! Χωρίς να διασταυρώσει την πληροφορία τη διαβιβάζει στην Αθήνα. Οι άνθρωποι του Ιωαννίδη, έχοντας “τρικυμία εν κρανίω”, διατάσσουν τη ναρκοθέτηση της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου την ώρα που οι Τούρκοι αποβιβάζονται στην Κερύνεια.

• Στις Βρυξέλλες ο αμερικανός αντιπρόσωπος στη Στρατιωτική Επιτροπή ζητά και επιτυγχάνει τη σύγκληση του Οργάνου για την εξέταση της κατάστασης από τις κινήσεις των Σοβιετικών. Αποδεικνύεται ότι η πληροφορία ήταν κατασκευασμένη.

Κατά τον χρόνο της απόβασης το ελληνικό σύστημα αεράμυνας αποκαλύπτει μεγάλο αριθμό ιχνών που σχημάτιζαν ένα είδος φράγματος με διαφαινόμενο σκοπό να αναχαιτίσουν ελληνικά αεροσκάφη που θα επιχειρούσαν να υποστηρίξουν τις κυπριακές δυνάμεις. Αποδείχτηκε αργότερα ότι επρόκειτο για αεροσκάφη του 6ου Αμερικανικού Στόλου και βρετανικά από τη βάση του Ακρωτηρίου.

• Ο Χένρι Κίσινγκερ αποστέλλει τον Τζόζεφ Σίσκο στην περιοχή της κρίσης με αποστολή να αποτρέψει τη σύρραξη Ελλάδας-Τουρκίας. Οι Τούρκοι τον αγνόησαν. Στην Αθήνα δεν έβρισκε συνομιλητή.

• Ο διαβόητος Γ.Γ. του NATO Γιόζεφ Λουνς παραθερίζει στον Μέλανα Δρυμό και δεν διακόπτει την ανάπαυσή του για να σπεύσει στην έδρα του στις Βρυξέλλες και να περισώσει ό,τι μπορεί από την επερχόμενη σύγκρουση δύο κρατών-μελών της Συμμαχίας. Η στάση του παραμένει ανεξήγητη!

Από την ανάλυση των περιστατικών που αναφέρθηκαν πιο πάνω καθίσταται σαφές ότι επρόκειτο για ένα καλά οργανωμένο σχέδιο ειδικών στο είδος αυτό των ανορθόδοξων ή μυστικών επιχειρήσεων. Στόχος του σχεδίου ήταν η υποστήριξη των Τούρκων στην προετοιμασία και εκτέλεση μιας σύνθετης αποβατικής και αεραποβατικής επιχείρησης, όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε εναντίον της Κύπρου το 1974.

Για να συνεννοούμεθα, στη συνέχεια της αφήγησης θα αποκαλούμε αυτήν την ομάδα “Ομάδα Υποστήριξης Υψηλού Επιπέδου”.

Εκτιμάται ότι η ομάδα αυτή αποτελείται από υψηλόβαθμους διπλωμάτες, πολιτικούς και στρατιωτικούς (εν ενεργεία ή τέως), που ενεργούν για λογαριασμό της κυβέρνησης της χώρας τους ή εκτελούν ιδιωτικά συμφωνητικά προσφοράς υπηρεσιών. Τα μέλη της ομάδας έχουν, λόγω της προηγούμενης ιδιότητάς τους, πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές πληροφοριών και διασύνδεσης, οι οποίες τους επιτρέπουν να πραγματοποιούν παρεμβάσεις που επιφέρουν αποφασιστικά αποτελέσματα. Παραδείγματα τέτοιων παρεμβάσεων της «Ομάδας Υποστήριξης Υψηλού Επιπέδου» είναι η υποστήριξη της αποβατικής επιχείρησης στην Κύπρο και η επέμβασή της στην κρίση του Μάρτη του 1987, για την οποία υπάρχει φωτοαντίγραφο εγγράφου του Κάσπαρ Γουάινμπεργκερ προς τον SACEUR, όπου του ζητά να βοηθήσει τον Ρίτσαρντ Περλ, γνωστό μισέλληνα, να υποστηρίξει τους τούρκους στρατηγούς στην επερχόμενη κρίση που ενδεχομένως θα εξελισσόταν σε ελληνοτουρκικό πόλεμο ολίγων ημερών!

Το πολιτικό αποτέλεσμα της απόβασης και της κατοχής του σαράντα τοις εκατό της επιφάνειας της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η υλοποίηση του Σχεδίου Άτσεσον, δηλαδή η διχοτόμηση της Μεγαλονήσου και η διασφάλιση του εδάφους της για ενδεχόμενες επιχειρήσεις προς τις περιοχές του Κόλπου.

Η Κύπρος είναι το τελευταίο φυλάκιο της ανατολικής Μεσογείου εγγύς των ενεργειακών πηγών της Μέσης Ανατολής που παραμένει σταθερά στα χέρια των Δυτικών. Παράλληλα, οι Τούρκοι υλοποιούν μέρος του στρατηγικού τους σχεδιασμού για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης».

Τι έγινε στα Ύμια

«Η Ελλάδα δεν κατόρθωσε να διαχειριστεί καλά την περίπτωση των Υμίων και να επαναλάβει τις επιδόσεις που είχε επιτύχει στην κρίση του Μάρτη του 1987.

Δεν λειτούργησαν οι θεσμοί που είχαν δοκιμαστεί με επιτυχία τον Μάρτη του 1987. Ούτε υπήρχε επαρκής συντονισμός μεταξύ υπουργείου Εθνικής Άμυνας και υπουργείου Εξωτερικών. Το ΚΥΣΕΑ ουδέποτε συγκλήθηκε σε ολομέλεια για να αξιολογήσει την κατάσταση και να πάρει αποφάσεις. Οι διαβουλεύσεις με την αμερικανική πλευρά γίνονταν σε τρία επίπεδα:

– Ο Κ. Σημίτης με τον Μπ. Κλίντον.

– Ο Θ. Πάγκαλος με τον Ρ. Χόλμπρουκ.

– Ο Γ. Αρσένης με την ηγεσία του Πενταγώνου.

Δεν χρησιμοποιήθηκε το ΕΘΚΕΠΙΧ που διαθέτει τα μέσα, κυρίως τηλεπικοινωνίες και απεικόνιση στοιχείων, τα οποία είναι απαραίτητα για τον χειρισμό κρίσεων. Παρατηρήθηκε μια μόλις αποκρυπτόμενη δυσπιστία της κορυφής της κυβέρνησης προς την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν υπήρχε ταύτιση στρατηγικής αντίληψης.

Κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων για τα Ύμια, πιθανώς η γνωστή “ομάδα” βρισκόταν σε δράση και σχημάτισε την εντύπωση ότι η ελληνική πλευρά έχει προκρίνει την απαγκίστρωση των δυνάμεων από την περιοχή και δεν έχει προετοιμαστεί για οτιδήποτε άλλο.

Η απουσία του ΚΥΣΕΑ από το ΕΘΚΕΠΙΧ και η εμφάνιση ενός κορυφαίου κυβερνητικού στελέχους και μέλους του ΚΥΣΕΑ στις οθόνες της τηλεόρασης σε κρίσιμες στιγμές ενίσχυσαν την εντύπωση αυτή. Η αποδοχή της επιγραμματικής φράσης με την οποία περατώθηκε η διαπραγμάτευση που οδήγησε στην αποκλιμάκωση ήταν βιαστική. Η φόρμουλα “No troops, no ships, no flags” ενδέχεται να υπονοεί ότι τα Ύμια βρίσκονται σε “γκρίζα περιοχή”, στην οποία είναι φυσικό να μην υπάρχουν σημαίες».

Λάθος σύντροφοι!

«Είπαμε ότι στην κρίση των Υμίων πιθανώς δώσαμε την εντύπωση ότι η μόνη μας επιλογή ήταν η αποκλιμάκωση. Αυτό φαίνεται ότι οι “φίλοι” μας το πέρασαν στους απέναντι. Έτσι οι Τούρκοι βεβαιώθηκαν ότι θα διστάζαμε να προχωρήσουμε σε γενικευμένη σύγκρουση. Πήραν λοιπόν την απόφαση να στείλουν τους καταδρομείς στη δυτική Ύμια χωρίς να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο γενίκευσης της σύρραξης και κέρδισαν το στοίχημα.

Τέλος, πρέπει να μνημονεύσουμε εδώ ότι στην κορύφωση της κρίσης των Ιμίων κάποιοι ψιθύρισαν: “…Εμείς δεν θυσιάζουμε τα παιδιά μας για κάτι βράχους… και να κλάψουνε οι μανούλες…”

Λάθος σύντροφοι!

Και στα βουνά της Πίνδου το 1940 τα παιδιά της Ελλάδας θυσιάστηκαν για λίγους βράχους και κλάψανε οι μανούλες… Δόξασαν όμως την πατρίδα και τίμησαν τις παραδόσεις του έθνους μας».

Τι συμβαίνει με τον ICAO

«Οι αρμοδιότητες των Υπηρεσιών Εναέριας Κυκλοφορίας, στα πλαίσια των καθηκόντων που εκχωρεί ο ICAO στις εθνικές αρχές για την απρόσκοπτη και ασφαλή κίνηση των αεροσκαφών, είναι αυξημένες. Προσεγγίζουν τα όρια της άσκησης εθνικής κυριαρχίας.

Οι πτήσεις, ακόμα και στον διεθνή χώρο των FIR, υπόκεινται σε αυστηρές διατάξεις και δεν ισχύει στον αέρα η αρχή της αβλαβούς διέλευσης που επιτρέπει την κίνηση πολεμικών πλοίων στα χωρικά ύδατα μιας χώρας, τηρουμένων ορισμένων περιορισμών.

Οι εξουσιοδοτήσεις των Αρχών Εναέριας Κυκλοφορίας φτάνουν μέχρι του εξαναγκασμού σε προσγείωση του παραβατικού αεροσκάφους, και σε ακραία περίπτωση στη χρήση πυρών.

Το Αιγαίο, με την πληθώρα των νησιών μας και τον μεγάλο αριθμό των αεροδρομίων και ελικοδρομίων (το πυκνότερο δίκτυο στην Ευρώπη), έχει ανάγκη από ένα αυστηρά πειθαρχημένο σύστημα εναέριας κυκλοφορίας τοπικών και διεθνών γραμμών, που να υποστηρίζεται από έναν σύγχρονο εθνικό αερομεταφορέα. Το σύστημα αυτό, μοναδικό στον κόσμο, είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της ενότητας του ελληνικού κράτους, την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας και την ασφάλειά της. Ως εκ τούτου, αποτελεί πρωτεύοντα στόχο της Άγκυρας για επικυριαρχία στο Αιγαίο και μεταβολή της πολιτικής γεωγραφίας στην περιοχή».

Γιατί μας υποβαθμίζουν

Το πρόβλημα για εμάς, κατά τον Ν. Κουρή, είναι ότι «την προσπάθεια αποδόμησης της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο την έχει στο στάδιο αυτό αναλάβει η αμερικανική διοίκηση. Για λόγους δικούς της δεν επιθυμεί να ελέγχονται οι κινήσεις των δυνάμεών της από και προς περιοχές της Μ. Ανατολής και της ΝΔ Ασίας από ξένες δυνάμεις. Στην περίπτωση του Αιγαίου, είναι η Ελλάδα που με βάση τους κανόνες του ICAO ελέγχει την κυκλοφορία εντός του FIR Αθηνών. Ως συνέπεια της απόφασης της DPC για κατάργηση των ορίων αμυντικής ευθύνης στο επίπεδο των υποστρατηγείων (του ΑΤΑ δηλαδή) καταργήθηκε η θέση του διοικητή Συμμαχικών Αεροπορικών Δυνάμεων στην Ελλάδα (Λάρισα) και ο έλληνας πτέραρχος υποβιβάζεται σε διευθυντή (!) Αεροπορικών Επιχειρήσεων CAOC, ο οποίος υπάγεται στον διοικητή Αεροπορικών Δυνάμεων Νότου που εδρεύει στη Σμύρνη με τούρκο επιτελάρχη.

Ο Comairsouth έχει απόλυτη εξουσία σε θέματα ανάθεσης περιοχών ευθύνης στους Διευθυντές CAOC. Για παράδειγμα, μπορεί να ορίσει τον τούρκο διευθυντή CAOC υπεύθυνο για την άμυνα ελληνικών περιοχών.Τις μέρες αυτές οι Τούρκοι με προκλητικές δηλώσεις και ενέργειες αμφισβητούν την κυριαρχία μας στο Φαρμακονήσι».

Σώφρων ο Ανδρέας

Με την τεράστια εμπειρία και πείρα του, ο Ν. Κουρής εξηγεί ότι «Ο Α. Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, υπήρξε σώφρων στη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής. Γνωρίζοντας τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ, δεν ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τους Αμερικανούς.

Δεν επιχείρησε να τους κατατροπώσει όπως ο πρόγονός μας Θεμιστοκλής τους… Πέρσες στη Σαλαμίνα! Έδωσε όμως σκληρές μάχες για την προάσπιση των συμφερόντων μας και τη διαφύλαξη της εδαφικής μας ακεραιότητας.

Κομβικοί σταθμοί στη σταδιοδρομία του Ανδρέα ως πρωθυπουργού είναι η αγόρευσή του στη Σύνοδο της DPC τον Δεκέμβριο του 1981 ενώπιον των υπουργών Άμυνας του NATO –ένας σκληρός φιλιππικός εναντίον των ΗΠΑ και των συμμάχων για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους στην επιθετική πολιτική της Τουρκίας, που παραβίασε όλες τις αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ατλαντική Συμμαχία–, καθώς και η θαυμαστή διαχείριση της κρίσης του 1987, όταν συνδυάζοντας διπλωματία και στρατιωτική ισχύ αναχαίτισε την επιβουλή των Τούρκων στο Αιγαίο. Σε αυτό όμως θα αναφερθούμε στη συνέχεια. Ας επιστρέψουμε στους Αμερικανούς».

Τουρκία: Γίγαντας με γυάλινα πόδια

Και ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ κλείνει την πολύ σημαντική αυτή εργασία του επαναλαμβάνοντας ότι «ο αγώνας για τη διάσωση του Αιγαίου, του Ελληνισμού και των νησιών μας θα είναι μακροχρόνιος και διμέτωπος». Και προσθέτει: «Ο ελληνικός λαός δεν διακατέχεται από αντιαμερικανικά συμπλέγματα. Αντίθετα τιμά τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών, με τον οποίο έχει κοινές πολιτιστικές ρίζες και τον συνδέουν κοινοί αγώνες. Αισθάνεται όμως προδομένος, γιατί με την πολιτική της η μεγάλη αυτή χώρα, σύμμαχός μας στο NATO, υπονομεύει την εδαφική μας ακεραιότητα σε συμπαράταξη με την Τουρκία, η οποία, ακολουθώντας επεκτατική πολιτική, δημιουργεί από καιρού εις καιρόν εντάσεις στο Αιγαίο.

Εκτιμούμε ότι αν στο προσεχές διάστημα ενεργοποιηθούν σε ρόλο προβοκάτορα κράτη-σφραγίδες που κατασκευάστηκαν πρόσφατα από την πολυδιάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, ειδικά εκείνα που διακατέχονται από αλυτρωτικές φαντασιώσεις, τότε η κατάσταση στη Βαλκανική θα επιδεινωθεί.

Πρότασή μου είναι να παρακολουθούμε τις εξελίξεις τόσο γύρω μας όσο και ευρύτερα, στον βαθμό που επηρεάζουν την ασφάλειά μας, και να επικαιροποιούμε την πολιτική μας αναλόγως. Η εθνική μας πολιτική πρέπει, ει δυνατόν, να είναι διακομματική και οι βασικές της κατευθύνσεις δεν πρέπει να ανατρέπονται με την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία ή των προσώπων στις κυβερνήσεις.

Ολοκληρώνοντας την εργασία αυτή, εκφράζω την ευχή όπως η εθνική μας πολιτική απαλλαγεί από τα σύνδρομα του παρελθόντος. Η Τουρκία μπορεί να φαντάζει γίγαντας στη βαλκανική περίμετρο, έχει όμως γυάλινα πόδια».