ΞΕΧΑΣΕ ΣΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΟΥ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΛΛΑ… ΘΑ ΜΑΣ ΜΠΛΕΞΕΙ

Στή χώρα πού τό μακιγιάζ
μετράει τήν αξία
συνέβη καί ο Πρόεδρος
έπραξε αταξία.

Ακόμα καί στόν όρκο του
δέν ήταν διαβασμένος,
μήπως καί θέλει διάβασμα
ο προτεσταντημένος;

Ήταν αστεία η στιγμή
θέατρο, παρωδία,
γελούσανε καί τά παιδιά
(μήπως ήταν κηδεία;)

Μήπως καί δέν τό πίστευε
τό ότι προεδρεύει
κι εις ατραπούς ακάνθινους
δέν είδε ότι οδεύει.

Μήπως τό φροντιστήριο
πού τού ‘κανε η «παρέα»
αυτό δέν τό προέβλεψε
κι ήρθανε τά μοιραία.

Μήπως καί είχε άνοια
έστω καί γιά ολίγον
κι αντί νά πάει γιά ελιές
τράβηξε γιά τόν τρύγον.

Μήπως καί οι διδάσκαλοι
τών πανεπιστημίων
γιά νά τού μάθουνε τό σύν
τού δίδαξαν τό μείον.

Μήπως διαβάζει ανάποδα
τίς λέξεις καί τίς χάνει
ή μήπως δίνει ραντεβού
εις τού Σκορδά τό Χάνι.

Δέν ημπορώ, δέν δύναμαι
ο δόλιος ν’ απαντήσω,
μού δίνουν όλοι τό στραβό
ενώ ζητώ τό ίσο.

Όμως ο φόβος μέ χτυπά
κι όλως μέ κυριεύει.
Μές τήν ασπρίλα τού παντός
ο μαύρος τί γυρεύει;
Σκεφτείτε μιά του άποψη
βόμβες νά μήν ριχτούνε
κι ύστερα νά τό ξέχναγε
(σιγά γιατί ακούνε).

Δέν τόν γνωρίζω αληθώς
κι ίσως τόν αδικήσω
μά άν ξεχάσει ο άμοιρος
ότι πρέπει νά ζήσω…

καί μού φουρνίσει πόλεμο
ένεκα αμνησίας
κι υπέρ πατρίδος εννοεί
σφαγές, λιμούς, θυσίας.

Η μνήμη είναι μηχανή
κι έχει κι αυτή γρανάζι
κι όταν μπατάρει ανάποδα
σού σανιδώνει γκάζι.

Εκεί κι ο φόνος καρτερεί
κι ουδέποτε φρενάρει
εκτός καί άν η άμαξα
ολοσχερώς τουμπάρει.

Έτσι καί θά προσευχηθώ
νά μήν ξανα-ξεχάσει
κι αντί γιά φέξη φεγγαριού
μάς δείχνει όλο τήν χάση.

Υπάγω είς τήν εκκλησιά
τήν Προτεσταντική μου
γιατί εκεί αισθάνομαι
τήν Γή όλη δική μου.

Ανάπτω πολυέλαιους
παγκάρια ενισχύω,
ανοίγω τό μικρόφωνο
καί κράζω απ’ τό ηχείο:

«Ορκίζομαι στόν Μαμωνά
στόν Μωυσή, στήν Σάρα
πώς άν ξεχάσω άλλη φορά
νά κάψω τήν Μπουχάρα».
…………………………………….
CIA… κι αράξαμε.