Να διατηρήσει την τρίτη θέση θέλει το ΚΚΕ
Στην τελική ευθεία προς το 18ο Συνέδριό του, που θα γίνει στα τέλη Φεβρουαρίου, βρίσκεται το ΚΚΕ και ήδη πραγματοποιούνται οι συνδιασκέψεις των μεγάλων οργανώσεων του κόμματος, που εγκρίνουν τις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής και εκλέγουν τα νέα καθοδηγητικά τους όργανα. Η μέχρι τώρα συζήτηση, που διεξάγεται και δημόσια μέσω του «Ριζοσπάστη», δείχνει ότι οι επιλογές της ηγεσίας του κόμματος και οι στρατηγικοί πολιτικοί σχεδιασμοί τυγχάνουν της έγκρισης της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών και των στελεχών. Με αυτά τα δεδομένα, στο επικείμενο Συνέδριο δεν αναμένεται αλλαγή στην πολιτική γραμμή του ΚΚΕ και το μόνο ζητούμενο είναι εάν η Αλέκα Παπαρήγα θα παραμείνει ή όχι στην ηγεσία του κόμματος, θέμα που δεν έχει απασχολήσει καθόλου τα μέλη του κόμματος στον προσυνεδριακό διάλογο που διεξάγεται.
Με αυτό το «τοπίο» στο εσωτερικό του κόμματος, το ΚΚΕ θα επιδιώξει η πορεία προς το συνέδριο να συνδυαστεί με εξωστρεφή πολιτική δράση και ήδη τα στελέχη του δίνουν όλες τις δυνάμεις τους για τη στήριξη των αγροτικών κινητοποιήσεων ενώ η Αλέκα Παπαρήγα μίλησε σε ανοιχτή κομματική συγκέντρωση στο γήπεδο του «Σπόρτιγκ» στην Αθήνα.
Η μέχρι τώρα συζήτηση για τον προσυνεδριακό διάλογο δείχνει ότι με συντριπτική πλειοψηφία τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ συμφωνούν με την εκτίμηση της Κεντρικής Επιτροπής ότι η πορεία «αποδόμησης» του Σοσιαλισμού άρχισε από το 20ό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) το 1956, το οποίο όπως είναι γνωστό καταδίκασε την προηγηθείσα πολιτική του Ιωσήφ Στάλιν και κήρυξε την περίφημη «αποσταλινοποίηση» του ΚΚΣΕ. Ήδη υπάρχουν απόψεις μελών (καταγράφονται και στον προσυνεδριακό διάλογο) που ζητούν την «αποκατάσταση» του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, ο οποίος ήταν θύμα της περίφημης «αποσταλινοποίησης» και αφού –μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ– καθαιρέθηκε από την ηγεσία, εξορίστηκε στη Σιβηρία όπου και αυτοκτόνησε.
Συμφωνία των μελών του ΚΚΕ καταγράφεται και στην τακτική και στη στρατηγική του κόμματος όπως καταγράφηκαν το προηγούμενο διάστημα με βασικό σταθμό τις επικείμενες ευρωεκλογές. Στις οποίες, το στοίχημα του Περισσού είναι να διαψεύσει τις δημοσκοπήσεις και να «αποκαταστήσει την τάξη» στον χώρο της Αριστεράς, κατακτώντας την τρίτη θέση που όλα αυτά τα χρόνια αδιαφιλονίκητα ανήκε στο ΚΚΕ και τώρα απειλείται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάποιες –λίγες– φωνές που ακούστηκαν στον προσυνεδριακό διάλογο ότι χρειάζεται κοινή δράση με άλλες δυνάμεις πάνω σε υπαρκτά προβλήματα τα ηγετικά στελέχη του Κόμματος είναι ξεκάθαρα: Με ποιους θα γίνει, λένε, αυτή η κοινή δράση; Με το ΠΑΣΟΚ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ που με κάθε ευκαιρία επιτίθεται κατά του ΚΚΕ, κατηγορώντας το ότι έχει κάνει συμμαχία με τη ΝΔ και τον ΛΑΟΣ; Η εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ, τονίζουν, δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη σταθερή ιδεολογική επίθεση κατά των κομμάτων του κεφαλαίου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) και χωρίς «τον ανειρήνευτο αγώνα κατά του θανατηφόρου ιού του οπορτουνισμού, που κύριος (όχι μοναδικός) εκφραστής του είναι ο ΣΥΡΙΖΑ».
Στο ΚΚΕ ξεκαθαρίζουν ότι «τα λαϊκά προβλήματα δεν λύνονται στο έδαφος του καπιταλισμού» και τονίζουν κατηγορηματικά ότι όχι μόνο δεν αποτελούν λύση οι διάφορες προτάσεις για «κοινή δράση της Αριστεράς» στην αντιμετώπισή τους, αλλά αντίθετα αποτελούν έδαφος για τη διαιώνιση των σημερινών προβλημάτων. Απέναντι σε τέτοιες προτάσεις τονίζουν ότι «χρειάζεται συσπείρωση και μάχη εναντίον απόψεων όπως αυτή περί ενότητας ή κοινής δράσης της Αριστεράς όπως πιέζουν και διάφοροι διανοούμενοι που συνειδητά ή όχι πρακτορεύουν επιδιώξεις της “προοδευτικής” αστικής τάξης και του οπορτουνισμού».