«Θηριοδαμαστές»!

Αγαπητέ Μάκη,

Θα θέλατε άραγε να είσθε κάτοικος στο Αγαθονήσι και να περνούν συνεχώς στα 100 μέτρα πάνω από το κεφάλι σας τουρκικά αεροπλάνα; Τι λέτε για την απραξία της κυβέρνησης της πατρίδας σας; Παρά την ενθαρρυντική επίσκεψη του Προέδρου, δεν θεωρείτε ότι ζείτε ανυπεράσπιστοι και αδύναμοι; Η εθνική κυριαρχία «κατακτάται», δεν χαρίζεται, και πρέπει να είναι υπό συνεχή έλεγχο, διαφορετικά δεν είναι κυριαρχία.

Τίθεται η ερώτηση: «Μα καλά, θα κάνουμε πόλεμο;» Κανείς εχέφρων δεν το θέλει, ούτε και συμφέρει το «κατεστημένο των πασάδων» ο πόλεμος, αλλά «δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεβάτι…». Κι εμείς όχι μόνο δώσαμε θάρρος, αλλά πήγαμε και παρακάτω… Κρατήσαμε στάση «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» και αποδεχτήκαμε τα «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» (με Σημίτη πρωθυπουργό και Πάγκαλο υπουργό Εξωτερικών στη Μαδρίτη), χωρίς προηγουμένως να αρθεί από μέρους τους η απειλή του casus belli και χωρίς να είμαστε ελεύθεροι να εφαρμόσουμε τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης στο Αιγαίο. Τώρα προσποιούμεθα ότι πιστεύουμε ότι το… «θηρίο», μόλις εισέλθει στην Ευρώπη, θα… ηρεμήσει (!) και κάνουμε ό,τι μπορούμε γι’ αυτό! Κάνουμε δηλαδή τους… «θηριοδαμαστές»! Βέβαια, όλοι γνωρίζουν ότι το «θηρίο» δεν ανήκει στην Ευρώπη και είναι επικίνδυνο να μπει, και δεν θα μπει για χίλιους και δύο λόγους. Επιπλέον, σε ποσοστό 79,3% δεν θέλουμε θηρία στην Ευρώπη. Παρ’ όλα αυτά, οι ταγοί της εξουσίας (για ανεξιχνίαστους λόγους) επιμένουν στις μαξιμαλιστικές τους θέσεις. Εάν είχαμε γίνει σαφείς δηλώνοντας «Δεν μπαίνετε στην Ευρώπη με casus belli, με… υπερπτήσεις και τσαμπουκάδες» και εάν καταγγέλλαμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών την παραμικρή παραβίαση του εθνικού μας χώρου, το πιθανότερο είναι να μην είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Θα ήμασταν καθαροί και δεν «θα καθόμασταν σαν τις κότες»! Τέλος, αν όλα αυτά δεν δούλευαν, το «ισοδύναμο τετελεσμένο» στις παραβιάσεις θα μπορούσε να είναι η πρώτη φάση μιας «βροντερής» απάντησης. Οι λαοί που χρησιμοποιούν τη δύναμη για να επιβληθούν, μόνο τη δύναμη σέβονται και καταλαβαίνουν… Αλλά, είπαμε, «θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία» κι εμείς έχουμε μείνει στο… «ευ ζην»! (όσο έχει μείνει από αυτό…)

ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ