επικαιρότητα

1
Η κυρία Χίλαρι Κλίντον βρίσκεται πλέον στο τιμόνι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και θα κατευθύνει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Το ζητούμενο τώρα είναι η συμπεριφορά της στο πολύπλοκο πλέγμα των εξωτερικών σχέσεων της χώρας της με τον υπόλοιπο κόσμο. Και ο Κλίντον και ο Μπους χρησιμοποίησαν γυναίκες για το πόστο αυτό. Μετά την Ολμπράιτ και τη Ράις, η Χίλαρι Κλίντον είναι η τρίτη γυναίκα που βρίσκεται επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας τα τελευταία δέκα χρόνια. Ρεκόρ παρουσίας του ωραίου φύλου σε πόστο με τεράστιο διεθνές ενδιαφέρον. Οι κυρίες Ολμπράιτ και Ράις ακολούθησαν πιστά τη γραμμή Κλίντον – Μπους της διά των όπλων επίλυσης των διεθνών διαφορών στις περιοχές ζωτικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ. Η διπλωματική επίλυση των προβλημάτων πέρασε σε δεύτερο πλάνο. Τώρα η Χίλαρι καλείται να αλλάξει γραμμή. Και κατά την ομιλία της στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας για την επικύρωση του διορισμού της, υιοθετώντας το νέο δόγμα Ομπάμα, διακήρυξε ότι οι ΗΠΑ δεν είναι δυνατόν να λύσουν μόνες τους τα προβλήματα και ο κόσμος δεν μπορεί να τα λύσει χωρίς τις ΗΠΑ. Και πρόσθεσε ότι η νέα εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ θα βασίζεται στην πολυμέρεια και στην «έξυπνη ισχύ». Τώρα λοιπόν το πρόβλημα είναι να δούμε πώς ο Πρόεδρος Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον εννοούν την πολυμέρεια και την έξυπνη ισχύ. Θα προσπαθούν με τον διάλογο να επιλύουν τα προβλήματα που θα είναι ζωτικής σημασίας για τις ΗΠΑ, εφαρμόζοντας το δόγμα της πολυμέρειας και της συμμετοχής όλων των εμπλεκομένων μερών στον διάλογο; Αυτό το κατανοούμε και φυσικά αυτή η μέθοδος έχει πολλές φορές εφαρμοστεί στην επίλυση διεθνών διαφορών. Εκείνο που μας προβληματίζει είναι το δόγμα της έξυπνης ισχύος. Δηλαδή οι ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν με την ισχύ τους να επιλύουν τις διεθνείς διαφορές κάνοντας «έξυπνη εκμετάλλευση» της αμερικανικής δύναμης; Και τώρα που η ισχύς των ΗΠΑ σε πολιτικό επίπεδο έχει εξασθενήσει σημαντικά από τα πολλαπλά πλήγματα που δέχτηκε από τις αποτυχημένες επιλογές των πρώην Προέδρων Κλίντον και Μπους και η οικονομική ισχύς έχει περιοριστεί δραστικά, τι έννοια μπορεί να έχει η υλοποίηση του δόγματος της «έξυπνης ισχύος»; Τα διεθνή προβλήματα είναι πολλά και σύντομα θα πάρουμε γεύση του νέου δόγματος.

2
Το μοναδικό όπλο ισχύος που παραμένει στη διάθεση της νέας ηγεσίας των ΗΠΑ είναι πλέον η ισχύς του οπλοστασίου της. Με ποιον «έξυπνο» τρόπο θα μπορεί άραγε η κυρία Χίλαρι να αξιοποιεί έξυπνα τη στρατιωτική υπεροπλία της χώρας της; Και για πόσο διάστημα ακόμη θα υφίσταται αυτή η υπεροχή των ΗΠΑ σε εξοπλισμούς και πολεμική τεχνολογία; Πέραν του διαλόγου και της διαπραγμάτευσης, που είναι τα «όπλα» της διπλωματίας και της ειρηνικής διευθέτησης των διεθνών διαφορών, η ισχύς ξεστρατίζει στην άσκηση πιέσεων του δυνατού κράτους σε βάρος των αδύναμων-απείθαρχων κρατών, στην επιβολή οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων, στην υπονόμευση καθεστώτων και κυβερνήσεων, στη διπλωματική παγίδευση, στην κατασκευή δικτατοριών και σε άλλα ανορθόδοξα, ανήθικα και απόκρυφα μέσα πειθαναγκασμού. Και εδώ σταματάει η «έξυπνη» χρήση της ισχύος. Και φτάνουμε πλέον στην εφαρμογή μεθόδων βίαιης χρήσης της ισχύος, δηλαδή σε πολεμικές επιχειρήσεις εις βάρος των αδύναμων-απείθαρχων κρατών, με ψευδείς (κατασκευασμένες) δικαιολογίες. Αρκεί να θυμηθούμε τις δικαιολογίες που χρησιμοποίησαν οι Κλίντον και Μπους προκειμένου να νομιμοποιήσουν την άσκηση βίας εις βάρος της Σερβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Μάλιστα, ο Μπους ήταν έτοιμος και για στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον του Ιράν και σταμάτησε μπροστά στη διεθνή κατακραυγή. Αλλά και το τωρινό μακελειό στη Γάζα ασφαλώς το ενθάρρυνε ή τουλάχιστον το ανέχτηκε η ηγεσία των ΗΠΑ. Το ενθάρρυνε ο Πρόεδρος Μπους και το ανέχτηκε με τη σιωπή του ο Ομπάμα. Και τώρα η Χίλαρι διαβεβαιώνει ότι «δεσμεύεται ως υπουργός Εξωτερικών να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας ανάμεσα στο Ισραήλ και στους Παλαιστίνιους». Τώρα που το έγκλημα συνετελέσθη. Η έξυπνη χρήση της βίας έμμεσα, με τσιράκια και μπράβους! Να δούμε τελικά ποια έννοια θα δώσει η κ. Κλίντον στην «έξυπνη ισχύ». Γιατί διαβάζεται με πολλούς τρόπους. Ανάλογα με την πολιτική ηθική αυτού που διαθέτει την ισχύ.