Βυζάντιον

Όσο κυλάει ο χρόνος, ο ήρωας βαδίζει προς τη νιότη μέχρι να καταλήξει βρέφος στην αγκαλιά της γυναίκας που αγάπησε. Εννοείται πως εκείνη είναι πλέον γριά. Με αρκετή δόση χαιρεκακίας πρέπει να παραδεχθώ ότι απόλαυσα τις σκηνές όπου ο ήρωας είναι εξήντα ετών και δείχνει είκοσι, ενώ η σύντροφος του είναι 60 και στην καλύτερη δείχνει 59, άντε 58 με το ζόρι. Υποτίθεται ότι η ταινία αφηγείται ένα φανταστικό δράμα, πραγματεύεται την προσωπική σχέση που διατηρούμε με τον χρόνο, το γήρας, τη φθορά. Μπούρδες. Συμβαίνει καθημερινά. Ξέρω ανθρώπους που έχουν γεννηθεί γέροι, έχουν ζήσει σαν γέροι και μόνο λίγο πριν από το τέλος συνειδητοποιούν το λάθος, προσπαθούν να επανορθώσουν και καταλήγουν στα γνωστά και γελοία αποτελέσματα.

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Μα επειδή τα θεωρώ απείρως πιο ενδιαφέροντα από αυτά που έχω για τη συνέχεια. Θα συμφωνήσετε, φαντάζομαι, πως προσλαμβάνουμε περισσότερη πληροφορία από αυτήν που μπορούμε να καταναλώσουμε. Και το μεγαλύτερο τμήμα των εντύπων τείνει πλέον να μετατραπεί σε έναν ιδιόμορφο πίνακα ανακοινώσεων όπου πολιτικοί και δημοσιογράφοι ανταλλάσσουν σημειώματα, κολακευτικά και απειλητικά μηνύματα, λες και κρατούν ημερολόγιο των στείρων συζητήσεων από το Κολωνάκι. Από την άλλη, δεν αισθάνομαι πως έχω το παραμικρό χρέος απέναντί σας. Δεν σκοπεύω να δώσω κατεύθυνση στην άποψή σας, δεν θεωρώ εαυτόν ικανό να επηρεάσει τη σκέψη σας. Ένας πωλητής είμαι και εγώ που απλώνω κάθε εβδομάδα το προϊόν για όποιον έχει όρεξη.
•••

Να, τώρα που γράφω βλέπω στην τηλεόραση τον Ομπάμα. Και σκέφτομαι πως τελικά η σωτηρία μας πρέπει να βρίσκεται κάπου εκεί. Στον γιο του μετανάστη, στο μπολιασμένο κύτταρο του ξένου που ήρθε για να μας δώσει υγεία. Διάβαζα τις προάλλες κάτι κομμάτια στην εφημερίδα, όλα θετικά για τον Ομπάμα. Ανάμεσά τους και το σημείωμα του εκδότη. Και σκεφτόμουν τι θα γράφαμε αν ένας μαύρος ή ο γιος ενός μετανάστη διεκδικούσε τα ηνία της χώρας. Ναι, βλακείες λέω. Διότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει εδώ, είναι τεχνητά ανέφικτο, τα παιδιά των μεταναστών δεν θεωρούνται Έλληνες και ελάχιστοι έχουμε πρόβλημα με αυτό. Από τη μία, λοιπόν, μας αρέσει ο Ομπάμα, από την άλλη θα τσιρίζαμε από φρίκη αν κανένα μαυράκι με ξενικό όνομα ήθελε να σηκώσει τη σημαία σε μία παρέλαση. Αλλά τι κάθομαι και γράφω; Μέχρι να φτάσει εδώ η σκέψη και το ύφος του Ομπάμα, μέχρι η τάση για αμφισβήτηση να εκφραστεί με συγκροτημένο και δομημένο τρόπο και στο χωριό μας, θα έχει περάσει μία δεκαετία. Ας τα αφήσουμε αυτά τα βαριά θέματα. Διαβάστε κανένα blog, εκεί τα παιδιά τα ξέρουν καλά και ήδη έχουν κάνει τον Ομπάμα φύλλο και φτερό…
•••

Τι θέλει σήμερα ο πελάτης; Τα γνωστά, το παραμυθάκι με τα συνηθισμένα cartoon που χοροπηδούν χαρούμενα πάνω στις πλάτες μας και προσγειώνονται σε δερμάτινους καναπέδες. Δικοί σας…
•••

Κατά την ταπεινή μου άποψη ο Άρης Σπηλιωτόπουλος είναι ο πιο σοβαρός υπουργός της κυβέρνησης. Διότι πάνω στον καιροσκοπισμό του, πάνω στη σανίδα που έχει καβαλήσει, κουβαλάει μαζί του και μερικά χαριτωμένα, όπως, για παράδειγμα, η μη συμμετοχή του στη συγκέντρωση υπογραφών για τα Θρησκευτικά. Όπως η διάθεσή του να επαναφέρει στα σοβαρά την πρόταση της Μαριέτας για την περιβαλλοντολογική εκπαίδευση. Οπως, απ’ ό,τι μαθαίνω, η σκέψη του να επαναφέρει το θέμα της εξαίρεσης, όσων το επιθυμούν, από τα Θρησκευτικά με τρόπο που να σέβεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Με δυο λόγια, ο Άρης πάει να κάνει όσα δεν τόλμησε ο προκάτοχός του, ο Ευριπίδης, το golden boy, το καλό παιδί της Θράκης, το θρεφτάρι του Καραμανλισμού. Και για τον λόγο αυτό τώρα ψάχνεται για τις διαρροές και τα καρφώματα που γίνονται εναντίον του. Ας μην παιδεύεται. Γίνονται από τα συστήματα Στυλιανίδη και Μαρκόπουλου. Εδώ η είδηση δεν βρίσκεται στα πρόσωπα.
•••

Και επειδή η κατινιά σας αρέσει, αντί να κάνουμε μια ωραία κουβεντούλα για όσα πρέπει να αλλάξουν στον κόσμο στην εποχή του Ομπάμα, λέω να σας πάω μέχρι την Ντόρα, μεταφέροντας το κουτσομπολιό που μου έδωσαν από το υπουργείο της. «Η υπουργός μας Προκόπιε είναι εκνευρισμένη. Με τον εαυτό της, τους δημοσιογράφους, τον αδελφό της, τον πλανήτη που σνομπάρει την πρωτοβουλία της για τον ΟΑΣΕ. Αλλά την τελευταία φορά που έγινε πραγματικά έξαλλη, ήταν όταν διάβασε κάτι για τις σχέσεις της με τον Κυριάκο που, όπως λέγεται, έχουν διαταραχθεί. Τελικά, ακόμα και γι’ αυτό, την πληρώνει ο Κυριάκος που εισπράττει τον εκνευρισμό της. Τώρα ως υπουργείο και Ντόρα προσπαθούμε να χτίσουμε καμιά καλή επαφή με τη Χίλαρι. Επίσης απολαμβάνουμε την υποτέλεια που εκδηλώνουν οι διπλωματικοί, λόγω του χειρισμού των μεταθέσεών τους. Τα καλά πόστα τα έχουμε κρατήσει στην άκρη για τους δικούς μας ανθρώπους. Θες ένα παράδειγμα; Ο εκπρόσωπος Κουμουτσάκος. Αν δεν πάει στην Ευρωβουλή, θα βρει παρηγοριά στο προξενείο του Λονδίνου…».
•••

Τώρα επειδή εγώ από αυτήν την οικογένεια προτιμώ να δώσω όλη τη στοργή μου στον Κυριάκο, πρέπει να σας ενημερώσω ότι ο Κυριάκος είναι θυμωμένος, πικραμένος, είναι ένας Άμλετ λίγο πριν από το τέλος του έργου. Και τα έχει βάλει με όλους και με όλα. Τι θα κάνει; Θα πάρει την εκδίκησή του στις εκλογές. Αυτή τη φορά, λέει, δεν θα πάρει από το χεράκι τον Χατζηδάκη, δεν θα συνεταιριστεί με κανέναν, θα κατέλθει μόνος στον στίβο και οι άλλοι ας σφαχτούν για το ποιοι θα μείνουν έξω. (Τώρα αν μπορεί κάποιος από σας να μου εξηγήσει για ποιον λόγο πρέπει να σας ενδιαφέρει αυτό, ας μου στείλει ένα μήνυμα.)
•••

Αντιθέτως εγώ βρίσκω ενδιαφέρουσα τη συζήτηση για το πολιτικό μέλλον του Νίκου Καραχάλιου – ναι, υπάρχει και αυτό! Από το περιβάλλον του (έχει και τέτοιο) μου λένε πως δεν έχει συναινέσει στην πρόταση του ΛΑΟΣ για να τεθεί επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου. Μου λένε επίσης πως εσχάτως εντοπίζεται να συνομιλεί με στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Και τέλος μου ζητούν να κάνω υπομονή περιμένοντας μια κίνηση μείζονος σημασίας με παρεμβατική εμβέλεια. Εντάξει, μένω ξύπνιος και περιμένω την κίνηση του Καραχάλιου, τι άλλο έχει μείνει σε αυτήν τη ζωή για να περιμένει κανείς;
•••

Να, όμως, κάτι που έχει πραγματικά ενδιαφέρον. Στη Ρηγίλλης και στο Μαξίμου θεωρούν πλέον πως η συζήτηση για τον Δήμο Θεσσαλονίκης στις επόμενες εκλογές, έχει τελειώσει πριν αρχίσει. Υποψήφιος θα είναι ο Σταύρος Καλαφάτης, η περίπτωση Πανίκα αποκλείεται ενώ πιστεύουν ότι το κύρος της παράταξης έχει τραυματιστεί μετά την τελευταία δικαστική απόφαση που δεν θεωρεί συκοφαντική την αναφορά της Χρύσας Αράπογλου για εμπλοκή του δημάρχου Παπαγεωργόπουλου στην υπόθεση με τις «τρύπες» στα οικονομικά του δήμου. Γενικά, πάντως, από την Α΄ Θεσσαλονίκης μου μεταφέρουν μια εικόνα μπάχαλου, με τον Γιώργο Ορφανό να είναι σαν εκείνον στη διαφήμιση που επικαλείται τη φουκαριάρα τη μάνα του. Καλαφάτης, Γκιουλέκας, Ιωαννίδης είναι υπουργοί. Η Ράπτη είναι ξανθιά. Μένει μόνο ο Ορφανός και ο Τζιτζικώστας να παλέψουν για επανεκλογή.
•••

Έφτασες μέχρι εδώ; Άντεξες να διαβάζεις για τον Κυριάκο, τον Καραχάλιο και τον Ψωμιάδη; Πάρε, λοιπόν, την ανταμοιβή σου. Ακουσα με τα αυτάκια μου υπουργό να λέει ότι ο Καραμανλής διαψεύδει τα σενάρια περί εκλογών ακόμα και σε προσωπικές συζητήσεις, δίνοντας σε όλους την κατεύθυνση για το 2010. Βέβαια δεν αποκλείεται ο εν λόγω υπουργός να μετέφερε –και αυτός– εν γνώσει του τη γραμμή, αλλά μου φάνηκε αρκετά πειστικός. Γενικά τώρα τελευταία ο Καραμανλής εμφανίζεται κεφάτος, αισιόδοξος και σίγουρος για το μέλλον. Θέλω και εγώ από αυτό που παίρνει ο πρωθυπουργός! Υποθέτω θα είναι βασιλικός πολτός, σπιρουλίνες, κάτι τέτοιο…
•••

Για να συμπληρωθεί το μέγεθος αυτής της στήλης χρειάζονται 33 λέξεις από την πρώτη λέξη αυτής της φράσης μέχρι την τελευταία. Τώρα χρειάζονται δέκα, εννιά, οκτώ, επτά, έξι, πέντε, τέσσερις, τρεις, δύο, μία!