Αλλαγή πορείας για το ΕΣΡ

Ο τρόπος κάλυψης από τα τηλεοπτικά δίκτυα της απαγωγής του Περικλή Παναγόπουλου είναι μια ακόμη αφορμή για να συζητηθεί ο ρόλος των τηλεοπτικών σταθμών και του ΕΣΡ. Αν και αυτήν τη φορά η τηλεόραση απέφυγε να υποκαταστήσει την Αστυνομία, δεν έλειψαν οι χοντράδες και το εμπόριο της ιστορίας, την ίδια ώρα που το ΕΣΡ περιοριζόταν στην έκδοση μιας απλής σύστασης.
Δεν θα κουραστούμε να γράφουμε πως η ιδιωτική τηλεόραση πρέπει να αποκτήσει κανόνες κι έναν κώδικα συνεννόησης για ορισμένες καταστάσεις. Η υπόθεση Σορίν Ματέι, μια ιστορία που θα βαρύνει πάντοτε την τηλεοπτική δημοσιογραφία, είναι χαρακτηριστική.
Από την άλλη πλευρά, και το ΕΣΡ πρέπει να λειτουργήσει με μια άλλη λογική. Αν την πρώτη του περίοδο ασχολήθηκε με θαυμαστή συνέπεια με την έκδοση των πιστοποιητικών διαφάνειας προς τους εργολάβους (ορισμένοι είχαν και ΜΜΕ), τη δεύτερη ασχολείται κυρίως με την επαρχία και τη σάτιρα!
Είναι ανάγκη να αντιληφθούν η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και τα κόμματα πως η Αρχή έχει ως αποστολή την ομαλή λειτουργία της τηλεόρασης σ’ ένα δυστυχώς άναρχο τοπίο.
Όπως η κυβέρνηση οφείλει να διαμορφώσει το τοπίο ώστε να προχωρήσει η αδειοδότηση στο ραδιόφωνο και στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση, έτσι και το ΕΣΡ πρέπει ν’ αρχίσει να λειτουργεί όχι ως «ειρηνοδικείο» και «τροχονόμος» που επιβάλλει πρόστιμα αντί για κλήσεις, αλλά ως ανεξάρτητη αρχή με επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό που προστατεύει τα συμφέροντα των τηλεθεατών και ειδικά των παιδιών. Αλλιώς δεν έχει νόημα ο θεσμός…