Έτοιμες να φύγουν από το Δημόσιο 200.000 γυναίκες!
Αποκατάσταση της «ισονομίας» ψήφισε το Δικαστήριο, που συντάσσει τώρα το σκεπτικό της απόφασής του, η οποία, εφόσον εφαρμοστεί, θα «φορτώσει» επιπλέον χρόνια εργασίας σε περίπου 180.000 με 200.000 εργαζόμενες γυναίκες στους εργασιακούς τομείς που προαναφέρθηκαν. Κατά κύριο λόγο δε πλήττονται οι εργαζόμενες που προσελήφθησαν κατά την περίοδο από την 1/1/1983 έως τις 31/12/1992.
Κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, βέβαια, «ισονομία» νοείται μόνο η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών και σε καμία περίπτωση η μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των ανδρών, ώστε αυτό να αντιστοιχείται με το όριο ηλικίας που συνταξιοδοτούνται οι γυναίκες σε Δημόσιο, Σώματα Ασφαλείας και Στρατό σήμερα.
Οπότε, η εφαρμογή της απόφασης επαφίεται σε πολιτική επιλογή της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία θα κληθεί σύντομα να διαχειριστεί το επίμαχο πρόβλημα, που τον τελευταίο χρόνο έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις από την ΑΔΕΔΥ. Αντιπροσωπεία μάλιστα της οργάνωσης, με επικεφαλής τη γραμματέα Ισότητας κ. Δέσποινα Σπανού, παρακολούθησε την εκδίκαση της υπόθεσης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Τα συνδικάτα υποστηρίζουν πως η διαφορά στο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικών καθιερώθηκε προκειμένου να υποβοηθηθεί η μητρότητα και για «αποφόρτιση» των μητέρων από τις πολλαπλές υποχρεώσεις τους.
Επιπλέον, τυχόν υλοποίηση της απόφασης προβλέπεται ότι θα προκαλέσει την αθρόα έξοδο από το Δημόσιο ανυπολόγιστου αριθμού εργαζομένων μητέρων, κάτι που θα πλήξει καίρια τα ασφαλιστικά Ταμεία, όπως επισημαίνει ο καθηγητής κ. Αλ. Μητρόπουλος. Παράλληλα, θα αναδείξει με τον πιο έντονο τρόπο την πλήρη έλλειψη «αντίμετρων» που χαρακτηρίζει την ελληνική Πολιτεία. Για παράδειγμα, στη Σουηδία, όπου ισχύει η εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικών, λειτουργούν υπηρεσίες και προβλέπονται παροχές που διευκολύνουν τις εργαζόμενες μητέρες, με συνέπεια να μην αποτελεί πρόβλημα ο πραγματικός χρόνος του εργασιακού τους βίου. Ως προς την κοινωνική πολιτική της χώρας μας, τα λόγια περιττεύουν.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου προσβάλλει τις ευνοϊκές μεταβατικές διατάξεις που περιλαμβάνει ο Ν. 2084/92 και θίγει εργαζόμενες με ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα. Σημειώνεται πως με τον νόμο αυτό, όσες προσλήφθηκαν μετά τις 31/12/1992 συνταξιοδοτούνται στα 60 (για τους άνδρες ισχύει το 65ο έτος για συνταξιοδότηση, ενώ για τους προσληφθέντες από 1/1/1983 ισχύει το 58ο έτος για τις γυναίκες και το 60ό για τους άνδρες).
Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) δεν επέτρεψε παρέμβαση της ΑΔΕΔΥ κατά την εκδίκαση της τόσο σημαντικής υπόθεσης. Έτσι, η ηγεσία της οργάνωσης υπέβαλε υπόμνημα στο οποίο υπογραμμίζει τη σημασία και τη σπουδαιότητα που έχει η απόφαση στη διαφορά που εκδικάστηκε, καθώς «θα επηρεάσει δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους, οι οποίοι είτε πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν είτε βαίνουν προς την κατοχύρωση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων», όπως σχετικά αναφέρεται. Στο υπόμνημα της ΑΔΕΔΥ επισημαίνεται επίσης ότι «η πολυεπίπεδη και ασαφής διατύπωση της παραπομπής από πλευράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιτρέπει πολλές ερμηνείες όσον αφορά στο περιεχόμενο της παραπομπής, με αποτέλεσμα να μην είναι σαφές εάν η συμμόρφωση σε περίπτωση καταδικαστικής κρίσεώς σας θα ισοδυναμεί με μείωση των ορίων συνταξιοδότησης για τους άνδρες ή με άνοδο των ορίων συνταξιοδότησης για τις γυναίκες δημοσίους υπαλλήλους.
Μια τέτοια πολυεπίπεδη ερμηνεία είναι προφανές ότι στη μεταβατική περίοδο μέχρι τη συμμόρφωση προς μια ενδεχόμενη καταδικαστική απόφασή σας, θα οδηγήσει σε αθρόα αποχώρηση τόσο γυναικών δημοσίων υπαλλήλων που θα φοβηθούν ενδεχόμενη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, όσο και κάποιων ανδρών, οι οποίοι δεν θα είναι σε θέση να γνωρίζουν εάν η επικείμενη συμμόρφωση θα βλάψει και δικά τους ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
• Επιπροσθέτως, το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λαμβάνει υπόψη της, στο πλαίσιο της υπό κρίση παραπομπής, μόνο τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των δημοσίων υπαλλήλων γεννά μείζονα ζητήματα όσον αφορά τη συνάφεια του συνταξιοδοτικού συστήματος εν γένει, το οποίο περιλαμβάνει σειρά ανόμοιων μεταξύ τους κατηγοριών προσώπων, που ουδεμία εργασιακή σχέση έχουν με το Δημόσιο. Μείζον θέμα γεννάται, λοιπόν, για ποια θα είναι η συνέπεια της καταδικαστικής κρίσης σας, η οποία κατ’ ανάγκη θα υπολαμβάνει ότι το σύστημα που εισάγεται από τον Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων είναι επαγγελματικό όσον αφορά στους υπαλλήλους που ουδεμία σχέση εργασιακή έχουν με το Δημόσιο, που δεν αμείβονται μέσω του κρατικού προϋπολογισμού και οι οποίοι σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να εξαιρεθούν της ασφαλιστικής κάλυψης του Δημοσίου».