Ένας χρόνος χωρίς τον «Χριστόδουλό μας»
Την Τετάρτη συμπληρώνεται ένας χρόνος από την κοίμηση του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Ήταν 5.15 το πρωί της 28ης Ιανουαρίου του 2008 όταν ο Χριστόδουλος επέστρεψε στον Θεό, τον οποίο για περισσότερα από σαράντα χρόνια διακόνησε με πάθος και βαθιά πίστη.
Σε δέκα μόλις χρόνια κατάφερε να βάλει την Εκκλησία ξανά στο επίκεντρο της ελληνικής κοινωνίας. Να ακουστεί και πάλι η φωνή της. Είχε την ικανότητα να αγγίζει το συναίσθημα και να αφουγκράζεται τον παλμό όλων των Ελλήνων.
Ακόμη και οι πιο φανατικοί επικριτές του σήμερα τον αναπολούν. Είχε το θάρρος να μιλήσει για θέματα που κανένα δημόσιο πρόσωπο δεν τολμούσε να αγγίξει. Ήταν διατεθειμένος γι’ αυτό που πίστευε να θυσιάσει ακόμη και τη θέση του. Έβαλε την προσωπική του σφραγίδα στη σύγχρονη
ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και της πατρίδας. Άνοιξε νέους δρόμους αναζήτησης, φέρνοντας ακόμη πιο κοντά στην Εκκλησία τους νέους.
Υπερβατικός
Επιχείρησε και έκανε υπερβάσεις εντός και εκτός Εκκλησίας, ανατρέποντας πρακτική δεκαετιών. Έφερε, χωρίς φοβίες, την Ελλαδική Εκκλησία στο προσκήνιο. Από την πρώτη ημέρα που ανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έδειξε διάθεση ανατροπής, με κύριο στόχο τον εκσυγχρονισμό της Εκκλησίας. Ωστόσο δεν υποτίμησε την παράδοση και τον πολιτισμό των Ελλήνων. Αντίθετα, προσπάθησε με κάθε τρόπο να αναδείξει τη σπουδαιότητά τους. Δεν δίστασε να υψώσει τη φωνή του από τον άμβωνα της Εκκλησίας και να καλέσει τους πιστούς να αντισταθούν κατά όλων εκείνων των δυνάμεων οι οποίες, όπως έλεγε χαρακτηριστικά, προωθούν την πνευματική ισοπέδωση των λαών. Δεν ήταν λίγες οι φορές που συγκρούστηκε με πρόσωπα για να προστατεύσει την παρακαταθήκη των Ελλήνων. Δέχθηκε επικρίσεις και σκληρές επιθέσεις για τις απόψεις τις οποίες εξέφραζε στα κηρύγματά του. Δεν σταμάτησε όμως στιγμή να υπερασπίζεται με σθένος τα ιδανικά του τόπου. Συγκρούστηκε με πολιτικούς, με ανθρώπους των γραμμάτων, με πανεπιστημιακούς και με τους ψευτοπροοδευτικούς του τόπου. Κατάφερε και σήκωσε ψηλά τη σημαία της Ορθοδοξίας, καλώντας τους πιστούς να μην ξεχάσουν τις αξίες και τις παραδόσεις τους. Άλλωστε το βασικό του μέλημα ήταν να μην αλλοιωθεί η ορθόδοξη πίστη και ο Ελληνισμός.
Νέα πορεία
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πέρασε στην ιστορία ως ο Προκαθήμενος που πέτυχε να αναδείξει την Εκκλησία σε φορέα κοινωνικής πρόνοιας εντός και εκτός συνόρων. Το όνομά του συνδέθηκε με πολλά έργα αγάπης και στήριξης των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των γεγονότων. Σε χώρες που πλήττονταν από πολέμους, αλλά και κοντά στους απλούς ανθρώπους της επαρχίας. Επισκεπτόταν συχνά τις άλλες μητροπόλεις και έσφιγγε το χέρι του κάθε πιστού ξεχωριστά, δίνοντάς του κουράγιο για να συνεχίσει τον καθημερινό του αγώνα. Και ήταν ο πρώτος Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος που ξέφυγε από τα στεγανά των συντηρητικών κύκλων και επισκέφθηκε το Βατικανό έπειτα από πρόσκληση του Πάπα, ανοίγοντας νέους δρόμους συνεργασίας με τους Ρωμαιοκαθολικούς.
Θεωρώντας τους νέους το μέλλον της χώρας, τους πλησίασε υιοθετώντας ακόμη και τις δικές τους φράσεις. «Σας πάω… Ελάτε όπως είστε, ακόμη και με τα σκουλαρίκια, και με το μπλου τζιν», είχε πει προκαλώντας ενθουσιασμό. Η αγάπη αυτή δεν ήταν ένα «πυροτέχνημα». Δεν ήταν ευκαιριακή. Στο τριήμερο προσκύνημα στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών τον επισκέφθηκαν δεκάδες χιλιάδες νέοι για το ύστατο «χαίρε».