Το θερμό επεισόδιο είναι πια μόνο θέμα χρόνου

Προ δεκαημέρου, τα νέα Ύμια τα γλιτώσαμε την υστάτη των στιγμών στο Φαρμακονήσι, όταν δεν συνετρίβη το ελληνικό ελικόπτερο έρευνας και διάσωσης, από τις αναταράξεις που προκάλεσαν δύο τουρκικά F-16 πετώντας λίγες δεκάδες μέτρα από πάνω του, ώστε να το καταρρίψουν με τους στροβιλισμούς των αερίων των κινητήρων τους. Μέχρι πότε όμως θα έχουμε τέτοια τύχη;

Η τουρκική ηγεσία προσδίδει συνειδητά στις προκλήσεις της και έντονο προπαγανδιστικό χαρακτήρα, ώστε να μεγεθύνει το πολιτικό κόστος για τη χώρα μας. Αυτό γίνεται π.χ. με τις πτήσεις πολεμικών αεροσκαφών της πάνω από το Αγαθονήσι, ένα κατοικημένο ελληνικό ακριτικό νησί και όχι κάποια έρημη βραχονησίδα. Πώς μπορεί μια ελληνική κυβέρνηση να αγνοήσει τις ψυχολογικές επιπτώσεις των τουρκικών υπερπτήσεων στους κατοίκους του νησιού, στους συγγενείς και τους γνωστούς τους σε όλη τη χώρα;

Η τουρκική φρεγάτα στο Σούνιο

Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και η παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων στην Τζια, τόσο κοντά στην Αθήνα. Σε ψυχολογικό επίπεδο κινήθηκαν οι Τούρκοι, προσπαθώντας να προκαλέσουν επεισόδιο τόσο κοντά στην πρωτεύουσά μας για να δείξουν ότι με το παραμικρό και όποτε θέλουν φτάνουν ως την Αθήνα.

Μπορεί να εκνευρίζει τον μη ενημερωμένο πολίτη το γεγονός ότι η τουρκική φρεγάτα έφτασε σχεδόν στο Σούνιο, μεταξύ Μακρονήσου και Τζιας, όμως το τουρκικό σκάφος είχε δικαίωμα να φτάσει ως εκεί βάσει των κανόνων της διεθνούς ναυσιοπλοΐας για την αβλαβή διέλευση. Προϋποθέσεις ήταν μόνο να διατηρεί σταθερή πορεία, να έχει σταθερή ταχύτητα και να έχει τα οπλικά του συστήματα απενεργοποιημένα.

Αν λοιπόν η τουρκική φρεγάτα συνέχιζε το ταξίδι της π.χ. προς τις ακτές της Πελοποννήσου, τα Κύθηρα ή δυτικά της Κρήτης, τότε δεν θα υπήρχε παραβίαση. Επιδεικτικά όμως και εσκεμμένα η Άγκυρα είχε δώσει εντολές στη φρεγάτα να πραγματοποιήσει στροφή μεταξύ Μακρονήσου και Κέας και να γυρίσει πίσω στο κεντρικό Αιγαίο, απʼ όπου είχε ξεκινήσει. Από τη στιγμή που πραγματοποίησε τη στροφή, η «αβλαβής διέλευση» είχε λήξει και είχε ήδη μεταβληθεί, βάσει των διεθνών κανόνων, σε παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων, λίγες δεκάδες χιλιόμετρα από την Αθήνα!

Αυτός ήταν και ο τουρκικός στόχος, η παραβίαση να γίνει κοντά στην Αθήνα ακριβώς για λόγους εντυπώσεων. Όσο κι αν από πλευράς διεθνούς δικαίου είναι το ίδιο, αν αυτή η παραβίαση των κανόνων αβλαβούς διέλευσης είχε γίνει σε κάποια απομακρυσμένη γωνιά του Αιγαίου, σε επίπεδο εντυπώσεων θα είχε πολύ μικρότερες συνέπειες, αν δεν είχε περάσει κιόλας σχεδόν απαρατήρητη.

Κουμπαριές, ζεϊμπεκιές και καραγκιοζιλίκια

Όσο κι αν οι σημερινοί πολιτικοί ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με το παιχνίδι της προπαγάνδας και των εντυπώσεων και σχεδόν ποτέ με την ουσία των πραγμάτων, εδώ έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Η κυβέρνηση και η χώρα πρέπει να προετοιμαστούν για να αντιμετωπίσουν την ουσία των τουρκικών προκλήσεων και αυτό συνεπάγεται και προϋποθέτει ριζικές αλλαγές στην πολιτική της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία.

Αν το δούμε ψυχρά το θέμα από τη σκοπιά της Άγκυρας, οι Τούρκοι έχουν κάθε λόγο να είναι προκλητικοί, για έναν πολύ απλό λόγο: Η πολιτική αυτή τους έχει αποφέρει μεγάλα οφέλη!

Όταν προκάλεσαν την κρίση στα Ύμια, η απάντηση της κυβέρνησης Σημίτη ήταν να υποχωρήσει, να πει ο τότε πρωθυπουργός το περιβόητο «Ευχαριστώ τις Ηνωμένες Πολιτείες» και σε τρεις μήνες να εγκαινιάσει την απαράδεκτη πολιτική τής «βήμα βήμα προσέγγισης» Ελλάδας και Τουρκίας.

Αποτέλεσμα αυτής της άθλιας πολιτικής επιλογής ήταν να αρχίσουν τελικά και οι διαπραγματεύσεις ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, με την Ελλάδα και την Κύπρο όχι μόνο να μη βάζουν βέτο απαιτώντας την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, αλλά και να ανέχονται να διεξάγονται διαπραγματεύσεις ΕΕ-Τουρκίας, με την Άγκυρα να δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι αρνείται να αναγνωρίσει ακόμη και την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας!

Θα ήταν λοιπόν ανόητοι οι Τούρκοι στρατηγοί και πολιτικοί αν, μετά από τέτοια θαυμάσια αποτελέσματα, δεν επιχειρούσαν όχι απλώς να συνεχίσουν, αλλά και να κλιμακώσουν την αποδοτική γιʼ αυτούς τακτική των προκλήσεων.

Το ίδιο ανόητο όμως είναι από ελληνικής πλευράς να συνεχίσουμε αυτήν την πολιτική επιβράβευσης των τουρκικών προκλήσεων, η οποία εκφράστηκε με τις φαιδρές ζεϊμπεκιές του Γιώργου Παπανδρέου και τις αγκαλιές με τον Τζεμ όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, με τις κουμπαριές του Καραμανλή με τον Ερντογάν και όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια δημοσίων σχέσεων που υποκαθιστούν την πολιτική για χάρη του θεάματος.

Ως εδώ οι υποχωρήσεις

Η πολιτική αυτή της Αθήνας πρέπει νʼ αλλάξει ριζικά. Με την Τουρκία δεν έχουμε σχέσεις φιλικές ή συμμαχικές, έχουμε εχθρικές και μόνο εχθρικές σχέσεις, επειδή η Άγκυρα αμφισβητεί κυριαρχικά ελληνικά δικαιώματα.

Αυτή η πραγματικότητα πρέπει να εκφραστεί και στην πολιτική της χώρας μας. Χωρίς παλικαρισμούς και νταηλίκια, με ήρεμη αποφασιστικότητα και χωρίς καμία υποχώρηση από τα δικαιώματα που κατοχυρώνει στη χώρα μας το διεθνές δίκαιο. Κάποτε πρέπει να τελειώσει αυτή η εποχή των «πολιτικών εντυπώσεων».

Η αφελής πολιτική, τόσο της κυβέρνησης Καραμανλή όσο και της κυβέρνησης Σημίτη, ότι δήθεν η προώθηση της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ θα αμβλύνει και θα επιλύσει αυτομάτως τα ελληνοτουρκικά προβλήματα αποδείχθηκε με κραυγαλέο τρόπο πόσο λανθασμένη και εντελώς αβάσιμη ήταν. Αυτό το έχει διαπιστώσει ακόμη και όποιος πάσχει από πολιτικό στραβισμό. Μόνο κάτι «παπαγαλάκια» της αμερικανικής πρεσβείας και του αλήστου μνήμης «εκσυγχρονισμού» έχουν απομείνει που υποστηρίζουν ακόμη τέτοιες θέσεις.

Μια ολόκληρη τετραετία τώρα έχει φανεί ότι ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, με επικεφαλής τη Γαλλία και τη Γερμανία, θέλουν να μπλοκάρουν την τουρκική ένταξη στην ΕΕ.

Η Ελλάδα και η Κύπρος μέχρι τώρα αρνούνται κατηγορηματικά να συμμετάσχουν σε αυτό το μπλοκ και έχουν αναδειχθεί σε… σημαιοφόρους υπέρ της τουρκικής ένταξης, με αποτέλεσμα να έχουν καταντήσει περίγελως της Ευρώπης για τη στάση τους αυτή, που ερμηνεύεται ως πολιτική δειλία και αποτέλεσμα του φόβου τους απέναντι στην Τουρκία.

Κανείς δεν θέλει να παραστήσει τον πολέμαρχο του γλυκού νερού, αλλά την επόμενη φορά που οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν να πετάξουν πάνω από το Αγαθονήσι ή κάποιο άλλο κατοικημένο ελληνικό ακριτικό νησί, καλό θα ήταν να αντιμετωπίσουν ισχυρή αντίσταση που θα κριθεί στρατηγικά εφικτή.

Αλλαγή πολιτικής

Το καθοριστικό όμως είναι να υπάρξει αλλαγή πολιτικής απέναντι στην Άγκυρα. Πρέπει να γίνει ριζική αναθεώρηση της ελληνικής στρατηγικής στα Ελληνοτουρκικά. Μόνο αν κάτι τέτοιο καταστεί σαφές, θα υπάρξει και αλλαγή στάσης, όχι μόνο της Τουρκίας αλλά και των Ευρωπαίων και των Αμερικανών. Όσο η γραμμή της Αθήνας περιγράφεται με το παμπάλαιο δόγμα «σφάξε με, αγά μου, νʼ αγιάσω», κανένας δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για το πόσο δίκαιο ή άδικο έχει η Ελλάδα.

Σε άλλη φυσικά κλίμακα, το είδαμε αυτό και με τα Σκόπια. Μόλις ο Καραμανλής έβαλε το βέτο στην ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και κατέστησε σαφές ότι είναι αποφασισμένος να κάνει το ίδιο και στην ένταξή τους στην ΕΕ, άρχισαν όλοι οι Ευρωπαίοι να τρέχουν και να κάνουν παρατηρήσεις στην ηγεσία της πΓΔΜ, διαπιστώνοντας τη νοθεία και τα αίσχη που έγιναν στις βουλευτικές εκλογές στη χώρα αυτή κ.λπ.

Αντιθέτως, όσο η Ελλάδα μιλούσε με τη φωνή της Ντόρας και ήταν υποχωρητική σε όλα, όλοι είχαν τη χώρα «του κλώτσου και του μπάτσου» και οι Αμερικανοί μας δούλευαν με τις προκλητικά απαράδεκτες δηλώσεις που έφερνε ο Νίμιτς εκ μέρους δήθεν του ΟΗΕ και στην πραγματικότητα μετά από συμφωνία Ουάσινγκτον – Σκοπίων.

Τα ίδια και με την Αλβανία!

Η τραγωδία είναι πως ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να έχουν βγάλει τα συμπεράσματα που πρέπει από τα τραγικά λάθη των κυβερνήσεών τους, με την πολιτική διαρκών υποχωρήσεων απέναντι στην Τουρκία και την παντελή έλλειψη θετικών αποτελεσμάτων από την πολιτική υποστήριξης της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ άνευ όρων.

Έτσι, αξιοθρήνητο ήταν το θέαμα των βουλευτών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ την Τετάρτη, όταν υπερψήφισαν την επικύρωση της Συμφωνίας Σύνδεσης και Σταθερότητας της ΕΕ με την Αλβανία, η οποία αποτελεί τον προθάλαμο για την υποβολή αίτησης ένταξης. Με απαράδεκτη επιπολαιότητα, οι βουλευτές την επικύρωσαν χωρίς να θέσουν την παραμικρή προϋπόθεση επίλυσης κάποιων από τα τόσα εκκρεμή θέματα και προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική μειονότητα εκεί!

Οι Χιμαριώτες καταγγέλλουν αρπαγές περιουσιών τους από το αλβανικό κράτος, μη αναγνώρισή τους ως ελληνικής καταγωγής, ενώ κάθε φορά που γίνονται εκλογές στην Αλβανία η ελληνική μειονόητα διαμαρτύρεται για διώξεις υποψηφίων της ή νοθεία σε βάρος τους κ.λπ.

Τα προβλήματα είναι πολλά, όμως οι βουλευτές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν έκριναν ότι αξίζει να προωθηθεί η λύση κάποιων από αυτά πριν η ελληνκή Βουλή επικυρώσει τη συμφωνία. Τώρα πάει, το πουλάκι πέταξε.

Τα ίδια λάθη που έγιναν με την τουρκική ένταξη επαναλαμβάνονται τώρα και με την Αλβανία. Τι να πει κανείς…