Να σταματήσουν να υπονομεύουν τους νέους

Ως «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» έμεινε στην Ιστορία η γενική σφαγή των προτεσταντών του Παρισιού από τους ρωμαιοκαθολικούς, στις 24 Αυγούστου του 1572, ύστερα από διαταγή του βασιλέα Καρόλου Θ΄, λόγω της εορτής του ομώνυμου αγίου. Η νύχτα όμως φαίνεται να ήταν αρκετά παρατεταμένη, αφού οι σφαγές επεκτάθηκαν και στις γαλλικές επαρχίες και διήρκεσαν μέχρι τις 3 Οκτωβρίου του ιδίου έτους.

Ως Δεκεμβριανά 2008, θα μπορούσαν να ονομαστούν τα βίαια επεισόδια, οι λεηλασίες, οι πυρπολήσεις καταστημάτων και αυτοκινήτων και οι καταστροφές, οι οποίες ξέσπασαν τη νύχτα της 6ης-7ης Δεκεμβρίου 2008, έπειτα από το θάνατο ενός άτυχου νέου, εντός της επικράτειας του «ανεξάρτητου κράτους των Εξαρχείων». Καθ’ ομοιότητα δε, προς τα γεγονότα του 1572, στη Γαλλία οι βίαιες εκδηλώσεις και οι παντοειδείς καταστροφές επεκτάθηκαν και στις επαρχιακές πόλεις της Ελλάδος. Τη στιγμή μάλιστα, που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχουν ακόμα κοπάσει.

Η αφορμή, όπως προαναφέρθηκε, ήταν ο θάνατος του 15χρονου μαθητή. Τα αίτια όμως, ως φαίνεται, είναι βαθύτερα και σύμφωνα με τα τηλεοπτικά κανάλια, τα οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία ενθαρρύνουν, καθοδηγούν και συντηρούν αυτήν την «κοινωνική εξέγερση», οφείλονται «στην αβεβαιότητα των νέων για το παρόν και το μέλλον τους».

Πράγματι οι νέοι έχουν δίκιο να αισθάνονται αβεβαιότητα, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat σε ποσοστό 25,2% είναι άνεργοι. Εν τοιαύτη όμως περιπτώσει, το να εγκαταλείπουν τα σχολεία και να βγαίνουν στους δρόμους οδηγεί πουθενά;

Πώς οι νέοι θα εργασθούν όταν τα πανεπιστήμια παράγουν πολλαπλάσιους πτυχιούχους απ’ αυτούς που μπορεί να απορροφήσει η ελληνική έννομη τάξη της εκμεταλλεύσεως; Και πώς τα πανεπιστήμια θα παράγουν λιγότερους πτυχιούχους, όταν όλοι αυτοί, οι οποίοι χαϊδεύουν τα αυτιά και τροφοδοτούν την εξέγερση αυτών των παιδιών, πιέζουν όλο και περισσότερο για την αύξηση των εισακτέων στα πανεπιστήμια;

Από το άλλο μέρος, για να απορροφηθούν οι νέοι στις σημερινές επιχειρήσεις πρέπει να είναι παραγωγικοί. Πώς όμως να είναι παραγωγικοί, όταν αυτοί που εξωθούν τους νέους σε κινητοποιήσεις για τη δήθεν βελτίωση των συνθηκών στα πανεπιστήμια, είναι οι ίδιοι που μεριμνούν, ώστε τα πανεπιστήμια να μένουν κλειστά, να παρέχουν άσυλο στους παντός είδους κακοποιούς και τρομοκράτες και να μη δέχονται τις αξιολογήσεις τους, οι οποίες θα βελτιώσουν το προϊόν της δουλειάς τους;

Χωρίς εμείς οι παλαιότεροι να παραβλέπουμε το δικαίωμα των σημερινών νέων να διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαβιώσεως, αυτοί με τη σειρά τους δεν μπορεί να διεκδικούν αλογίστως, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους, ότι οι παλιότερες απ’ αυτούς γενιές, στην ηλικία τους όχι μόνο δεν έβρισκαν στην πατρίδα δουλειά -κι αν έβρισκαν η αμοιβή τους θα ήταν της τάξεως των 100-200 σημερινών ευρώ- αλλά έπαιρναν κατά κύματα τον δρόμο της ξενιτιάς για τις «φάμπρικες της Γερμανίας» και του «Βελγίου τις στοές», για να αποφύγουν τον εξ ασιτίας θάνατο.

Εκείνο όμως που πρέπει πρωτίστως να κατανοήσουν είναι τούτο: Αυτοί που δήθεν κόπτονται και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το καλύτερο μέλλον τους είναι αυτοί που το υπονομεύουν κι απ’ τον εναγκαλισμό των οποίων πρέπει το ταχύτερο να απαλλαγούν.

Γεώρ. Β. Κασσαβέτης
Επισμηναγός (Ι) ε.α.
Δ/νων Σύμβουλος Ενώσεως
Αποστράτων Αξ/κών Αεροπορίας