Η έωλη ανοχή λιπαίνει τη βάναυση πρόκληση
• Κάμνουν λάθος εκείνοι που αναζητούν τα αίτια «των νέων τουρκικών προκλητικών ενεργειών στον αιγαιωτικό χώρο», τις οποίες και συναρτούν προς εσωτερικά προβλήματα κι εντάσεις στην ίδια την Τουρκία. Γιατί δεν πρόκειται περί νέων προκλήσεων, αλλά για προαγωγή συγκεκριμένων και προμελετημένων στρατηγικών. Με προφανείς στόχους και όχι απλώς για δημιουργία τριβών, χάριν εντάσεων.
• Κάμνουν εξίσου λάθος εκείνα τα κέντρα εθνικών αποφάσεων στην Αθήνα που αντιμετωπίζουν τα πράγματα με τον συνήθη και συνεχώς αναπαραγόμενο εφησυχασμόν, αποτιμώντας αυτές τις ενέργειες ως μέρος συνήθους και αβλαβούς πρακτικής. Γιατί όταν θʼ αντιληφθούν αυτά που προάγονται, θα είναι ίσως αργά για νʼ αντιδράσουν. Και οδυνηρά σε τέτοια και απευκταία περίπτωση τα παράγωγα.
• Χωρίς να προκρίνονται –και το υπογραμμίζουμε– βεβιασμένες αντιδράσεις υπό το κράτος οργής και χωρίς προπαντός αυτές να παραπέμπουν σε απευκταίες ενέργειες που να παίρνουν μορφή «θερμής» αντιπαραθέσεως, εντούτοις πρέπει να γίνει αντιληπτόν ότι:
1. Η υπερβάλλουσα ανεκτικότης αφενός αποθρασύνει αυτήν την επιθετικότητα και ενθαρρύνει την προαγωγή του τουρκικού μαξιμαλισμού σʼ αυτήν τη γεωγραφία. Και αφετέρου αιτιολογεί την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητος –και ειδικότερα των εταίρων της Ελλάδος– έναντι όσων η Άγκυρα επιχειρεί.
2. Η Τουρκία με αυτά που επιχειρεί σʼ αυτήν τη φάση βυθομετρά τις αντιδράσεις και αποτιμά τον βαθμό των ελληνικών αντιστάσεων, γνωρίζοντας καλά όσα συμβαίνουν εδώ. Τα οποία και αδυσωπήτως αποδομούν τις εθνικές δυνατότητες και υπονομεύουν καίρια τα εθνικά μας αντανακλαστικά.
• Η Αθήνα οφείλει να είναι αυστηρή και να διαβιβάσει ανάλογα μηνύματα με αποδέκτες και την Άγκυρα και τους προς δυσμάς εταίρους, ότι δεν είναι δυνατόν να δεχθεί περιτομή της εθνικής της κυριαρχίας σε οποιοδήποτε σημείο και σε οιονδήποτε βαθμόν. Και ότι δεν μπορεί κανένα δυσμενές ισοζύγιο ισχύος να επιβάλει στον Ελληνισμό ταπεινωτική ανοχή ακρωτηριασμού εθνικού χώρου και δικαιωμάτων.
• Κάτι που θα συμβεί εάν τα πράγματα τελικώς αφεθούν ως έχουν. Με τον μεν Ελληνισμό να περισπάται αποδομούμενος τον δε Τουρκισμό να προάγει τους επόμενους στόχους του. Που προς παρόν το προσδιορίζονται με σαφήνεια και στο Αιγαίο και στη Θράκη και στην Κύπρο.
Ίων