Η Άγκυρα βυθομετρά τις ελληνικές αντιστάσεις
Η ΕΚΡΥΘΜΗ κατάσταση ευρύτερης αστάθειας (και συγκρουσιακών προοπτικών που αυτή αναπαράγει) στην εύφλεκτη περιοχή μας ευνοεί πέραν άλλων τις επιδρομικές πρακτικές της Άγκυρας, για προαγωγή νέων τετελεσμένων, που εξυπηρετούν μεσοπρόθεσμες βλέψεις και μακρόπνοους στρατηγικούς σκοπούς της. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι με όσα συμβαίνουν στην αιμάσσουσα μεσανατολική ζώνη -τα οποία και αποσπούν την προσοχή της διεθνούς κοινότητος- εκδηλώνονται νέες επιθετικές προκλήσεις από την Τουρκία, τόσο στον αιγαιωτικό χώρο (με την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος) όσο και στον ευρύτερο Κυπριακό, που οργώνεται από τουρκικές κανονιοφόρους επί καθημερινής πλέον βάσεως.
Το είχαμε ακόμη και πρόσφατα προεπισημάνει από αυτές τις στήλες. Το βλέπουμε τώρα να προάγεται, ως μέρος απροκάλυπτων σχεδιασμών, των οποίων ο στόχος δεν είναι άλλος από την επιβολή και καθίδρυση στρατηγικού ελέγχου σε συγκεκριμένες περιοχές. Ώστε να παγιωθούν de facto αξιώσεις, που συν τω χρόνω ν’ αποβούν –σε πρώτη φάση– μέρος των υπό διαπραγμάτευσιν διαφορών. Και στη συνέχεια de jure αποδεκτές πραγματικότητες.
Κλασική τακτική, που έχει επαναδοκιμασθεί από την Άγκυρα. Της οποίας οι επεκτατικές στρατηγικές υποθεμελιώνονται σ’ αυτές ακριβώς τις ασύδοτες παρεμβολές και τις έως και βάναυσες προκλήσεις. Με τις συνεχείς παραβιάσεις του κυρίαρχου εθνικού χώρου Ελλάδος και Κύπρου, σε σημείο που να επιβάλλει αφενός την αμφισβήτηση των ορίων του και αφετέρου να δημιουργεί ανάλογες εντυπώσεις στους τρίτους. Προάγοντας ταυτοχρόνως κλίμα ψυχροπολεμικού εκβιασμού.
Είναι πέραν και από σαφές ότι προς αυτήν την κατεύθυνση ενθαρρύνονται τα οθωμανικά σύνδρομα των πασάδων, τόσο από το κλίμα που δημιουργείται στην περιοχή γενικότερα, όσο και η εσωτερική αποδυνάμωση (έως και αποσυνθετική κατάσταση) στην ίδια την Ελλάδα ειδικότερα. Οι οποίοι και πλαγιοκοπούν τον Ελληνισμό, βυθομετρώντας τις αντιστάσεις του. Σ’ ένα ευρύ φάσμα επιδιώξεων, από τη Θράκη (όπου προάγονται συνθήκες για μακροπρόθεσμες αξιώσεις με τον μειονοτικό μοχλό) έως τη διεύρυνση των «γκρίζων ζωνών» στο κεντρικό Αιγαίο κι έως στο Καστελλόριζο. Όπου αμφισβητούνται πλέον ευθέως δικαιώματα της Ελλάδος σε ό,τι αφορά, συν άλλοις, τη Ζώνη Οικονομικής Εκμεταλλεύσεως.
Το τελευταίο συναρτάται και προς την ταυτόχρονη επιθετική παρέμβαση στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Όπου τουρκικά πολεμικά -που διεκινούντο μεταξύ Καστελλορίζου και Πάφου- ναυλοχούν τώρα στο κατεχόμενο λιμάνι της Αμμοχώστου, απ’ όπου κι εξορμούν πλέον καθημερινά προς νότον, α) παρεμποδίζοντας διενέργεια ερευνών για κοιτάσματα υδρογονανθράκων, και β) θέτοντας υπό ουσιαστική κατοχική επιτήρηση τον σύνολο κυπριακό θαλάσσιο χώρο! Κι αυτό αποβαίνει νέο τετελεσμένο, του οποίου τα παράγωγα θα γίνουν αισθητά εάν και όταν θα προκύψει θέμα ενεργοποιήσεως των συμφωνιών τις οποίες η Λευκωσία έχει συνομολογήσει με το Κάιρο και τον Λίβανο.
Υπό το φως αυτών των δεδομένων και ως αποτέλεσμα της καθόλα ρευστής καταστάσεως που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή, προφανείς είναι οι κίνδυνοι και αυτόδηλη επομένως η ανάγκη για τον Ελληνισμό (Αθήνα και Λευκωσία ως τους αυτάρκεις κρατικούς πόλους του) ν’ αποτάξει εσωστρέφειες και ν’ αποβάλει αγκυλώσεις που τον αποδομούν. Ώστε ν’ αναταχθούν αντιστάσεις με αποτρεπτική δυναμική.
Το ταχύτερο, το καλύτερο…