Πού να είναι εκείνα τα παιδιά…
Ήταν κάτι παιδιά… Στελέχη που υπήρξαν κοντινοί στον Καραμανλή, που τον βοήθησαν να ορθοποδήσει σε πολύ δύσκολους καιρούς, που στάθηκαν στο πλάι του σε δύσκολα χρόνια. Ποιοι απ’ αυτούς έχουν μείνει κοντά του; Εκτός από τον Γιάννη Αγγέλου και τον Γιάννη Ανδριανό, ποιοι είναι εκείνοι που χωρίς να απαξιωθούν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή μαζί του; Κανείς.
Η περίφημη ομάδα των «λοχαγών» έχει τεθεί στο περιθώριο.
Ο Γιώργος Καλός είναι πολύ δύσκολο να ξαναβγεί έστω και βουλευτής στην περιφέρεια του Πειραιά. Ο Σάββας Τσιτουρίδης θα βρίσκεται πάντα στο περιθώριο με τα λάθη τα συνεχή που έκανε και κυρίως με ένα: Να πιστέψει ότι μπορεί να αλλάξει το κλίμα υπέρ του. Ο Γιώργος Καλαντζής είναι εκτός κυβέρνησης και δύσκολα θα ξαναπάρει πόστο. Ο Νίκος Τσιαρτσιώνης, ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, μάλλον είναι στο περιθώριο. Στην ομάδα κι εκείνος ο συμπαθής Κώστας Καρράς.
Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης μάλλον δεν πρόκειται να ξαναδεί υπουργείο, έστω κι αν είναι από εκείνους που σήκωσαν τη σημαία της κάθαρσης και του αγώνα εναντίον των «νταβατζήδων» και των διαπλεκόμενων (ποιων «νταβατζήδων» και ποιων διαπλεκόμενων;), αλλά μετά, όταν έγινε υπουργός, τα ξέχασε όλα…
Εκτός νυμφώνος και ο Γιάννης Κεφαλογιάννης, κυρίως λόγω της κόρης του που ήθελε να την κάνει βουλευτίνα. Αλλά και ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, αφού έκανε τον κύκλο του, αποχωρεί αξιοπρεπώς. Το ίδιο, όπως φημολογείται, και ο Μιλτιάδης Έβερτ.
Στο υπουργείο Παιδείας πλέον αναβαθμίστηκε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, που σημαίνει ότι αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις του με τον Καραμανλή.
Μακριά και ένας αριθμός στελεχών που πλησίαζαν τον πρωθυπουργό και έλεγαν κάποτε τις απόψεις τους.
Η έλλειψη ικανών στελεχών του χθες δεν έχει να κάνει μόνον με την έλλειψη των αντισωμάτων εκείνων των πολιτικών που απαιτείται να έχει κοντά του ο Καραμανλής, αλλά και με την εικόνα που εμφανίζει μια ολόκληρη παράταξη με μετριότητες φιλόδοξων και όχι συνετούς, εργατικούς και μεθοδικούς γνώστες της σκληρής πολιτικής πραγματικότητας.
Και για την έλλειψη τέτοιων στελεχών ευθύνεται ο ίδιος ο Καραμανλής και το επιτελείο που βρίσκεται δίπλα του, που ποτέ δεν υλοποίησε τον βασικό κανόνα του μάνατζμεντ που απαιτεί ο καλός μάνατζερ κατά τη διάρκεια της θητείας του να βγάζει τουλάχιστον άλλον έναν ισάξιό του.