Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ
Τον Μάιο του 1996, αμέσως δηλαδή μετά την κρίση των Υμίων, που ως γνωστόν εσυνέβη τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς, το Αρχηγείο των Ακαδημιών Πολέμου της Τουρκίας εξέδωσε μια εμπεριστατωμένη μελέτη με τίτλο «Η γεωγραφική – ιστορική – νομική κατάσταση των νήσων, νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές» (Εκδοτικός Οίκος Πολεμικών Ακαδημιών, Yenilevent, Μάιος 1996, Κων/πολη), την οποία υπογράφει κατά παράξενη συγκυρία ο τότε αντιστράτηγος και μετέπειτα Αρχηγός Στρατού Αττίλα Ατές. Στη μελέτη αυτή ο Ατές θέτει κατά τρόπο συστηματικό, επιχειρώντας και μια ιστορικονομική θεμελίωση, ένα καινοφανές ζήτημα που προσετέθη στην αλυσίδα των διεκδικήσεων της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος και το οποίο αφορούσε ή άπτετο για πρώτη φορά στην ιστορία των σχέσεων των δύο χωρών σε ζητήματα ελληνικής κυριαρχίας επί του εδάφους των νήσων και βραχονησίδων του Αιγαίου.
Στην κρίση των Υμίων η Τουρκία, αφού και εμπράκτως δοκίμασε την ελληνική αποτροπή, επιχείρησε και δημιούργησε ένα fait accompli εις βάρος της Ελλάδος, αποδυναμώνοντας σημαντικά την ικανότητα αποτροπής της χώρας και υποχρεώνοντάς την να αποδεχθεί την ουδετεροποίηση του συμπλέγματος των Υμίων.
Πρέπει να υπογραμμίσουμε πως το «τεστ» των Υμίων και το πλήγμα που δέχθηκε η Ελλάδα από την τουρκική στρατηγική, εκείνες τις ώρες, απετέλεσαν και την αφετηρία της «νομιμοποίησης», δηλαδή της ενθάρρυνσης και της αποθράσυνσης, της τουρκικής ηγεσίας, και εν προκειμένω του Στρατεύματος που ηγείται της χώρας, να προχωρήσει στο τελευταίο στάδιο διεκδικήσεων, που είναι η ουδετεροποίηση του Αιγαίου και η μετατροπή του σε θάλασσα τουρκικής επιρροής και συμφερόντων.
Η απώλεια του Αιγαίου για την Ελλάδα θα σήμαινε μια ιστορική ήττα που θα αναιρούσε την ιστορική επανάσταση και θα οδηγούσε τη χώρα σε ασφυξία, αφού το Αιγαίο αποτελεί τον πνεύμονά της. Επομένως η υπεράσπιση του Αιγαίου είναι στρατηγικής σημασίας για τη χώρα, δηλαδή υπόθεση επιβίωσης.
Εκείνο που πρέπει να καταλάβουμε σήμερα είναι ότι το 1996 η Ελλάδα υπέστη ένα σοβαρό πλήγμα, αντίστοιχο του 1974, στο επίπεδο της αποτρεπτικής της ισχύος, δηλαδή της ικανότητας της πολιτικής της ηγεσίας και των Ενόπλων Δυνάμεων να πείθουν κάθε τρίτο ότι το κόστος οποιουδήποτε εγχειρήματος εις βάρος της κυριαρχίας της θα είναι μεγαλύτερο από το όφελος.
Η Τουρκία στοχεύει ουσιαστικά στην υπαγωγή του Αιγαίου στον γεωστρατηγικό της έλεγχο, ανατρέποντας το γράμμα και το πνεύμα της Λωζάννης, της ιστορίας και του πολιτισμού της περιοχής, δημιουργώντας έτσι τις ασφαλέστερες συνθήκες «φινλανδοποίησης» του ελληνικού κράτους.
Αν η Ελλάδα θέλει να παραμείνει αξιοπρεπής και σοβαρή χώρα που τη σέβονται όχι μόνο τα κράτη της περιοχής αλλά και το σύστημα κρατών του κόσμου, δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποκαταστήσει την αποτρεπτική της ισχύ, δηλαδή να καταστεί αξιοσέβαστη από τον τουρκικό παράγοντα, πράγμα που προϋποθέτει αρραγές πατριωτικό εσωτερικό μέτωπο, εξωτερική εξισορρόπηση με συμμαχίες πέραν της ΕΕ και πολιτική βούληση της ηγεσίας της χώρας ότι είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί την κυριαρχία της με ταυτόχρονη ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, κυρίως στο επίπεδο του έμψυχου δυναμικού και του ηθικού του.
Η χώρα έχει απολέσει ένα σημαντικό τμήμα αξιοπιστίας, που αποτελεί το κλειδί της αποτροπής, πράγμα που επιβάλλει προσεκτικό και σταθερό σχεδιασμό αποφασιστικών βημάτων, μηνυμάτων και έμπρακτων κινήσεων, που οδηγούν στην αποκατάστασή της.