Ζητούνται 3 ΔΙΣ. ευρώ!
Το στίγμα των δυσκολιών και του κόστους που πρόκειται να αντιμετωπίσει η πρώτη αυτή έκδοση έντοκων γραμματίων το δίνει η αδυναμία της Γερμανίας, της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης, να τοποθετήσει στην αγορά δεκαετή ομόλογα ύψους 6 δισ. (πέτυχε την τοποθέτηση μόνο 4,1 δισ. ευρώ).
Η Γαλλία και η Ιταλία προχωρούν αύριο σε δημοπρασίες και νέες εκδόσεις για να καλύψουν επείγοντα δημοσιονομικά ελλείμματα. Πιο συγκεκριμένα, η Γαλλία κάλυψε σε πρόσφατη δημοπρασία ανάγκες ύψους 9 δισ. ευρώ, επειδή όμως το άνοιγμα εξακολουθεί και παραμένει σημαντικό, προχωρεί σε νέα έκδοση ύψους 8 δισ. ευρώ με προσδοκώμενο επιτόκιο 1,8%. Από την άλλη πλευρά, η Ιταλία φιλοδοξεί να καλύψει την ίδια μέρα ανάγκες ύψους 13 δισ. ευρώ με την έκδοση βραχυπρόθεσμων έντοκων γραμματίων 5,5 δισ. ευρώ για 3-4 μήνες και 7,5 δισ. ευρώ για 12 μήνες.
Είναι προφανές ότι πλέον οι ευρωπαϊκές οικονομίες αντιμετωπίζουν άμεσα προβλήματα χρηματοδότησης των προϋπολογισμών τους και για τον λόγο αυτόν προχωρούν σε άμεση έκδοση βραχυπρόθεσμων τίτλων, οι οποίοι ως γνωστόν σε περιόδους κρίσεων προτιμώνται από τους επενδυτές.
Κρίσιμο τεστ
Την Τρίτη η ελληνική οικονομία αλλά και ο νέος υπουργός Οικονομικών θα αντιμετωπίσουν το πρώτο πραγματικό τεστ της αγοράς στην προσπάθειά τους να καλύψουν ένα μικρό μέρος των συνολικών αναγκών του Δημοσίου, ύψους 45 δισ. ευρώ για το 2009. Η ανάγκη για την είσπραξη των κεφαλαίων αυτών είναι άμεση και επιτακτική αν ληφθεί υπόψη ότι μόνο για το πρώτο εξάμηνο του 2009 θα χρειασθεί να εξοφληθούν υποχρεώσεις σε τίτλους ύψους 30 δισ. ευρώ περίπου. Είναι ήδη γνωστό ότι μέσα στο 2009 η ελληνική οικονομία θα καταβάλει μόνο για τοκοχρεολύσια κεφάλαια ύψους 13 δισ. ευρώ.
Η ελληνική οικονομία, όπως έχει ευθέως χαρακτηριστεί, είναι ο αδύναμος κρίκος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εάν το 2009 το ύψος των τοκοχρεολυσίων κυμανθεί στα 13 δισ. ευρώ, το 2010 αναμένεται να ξεπεράσει τα 15 δισ. ευρώ, αν ληφθεί υπόψη η διαφορά επιτοκίων που θα κληθεί να πληρώσει αν θέλει να έχει κάποιες δυνατότητες να εισπράξει αυτά τα λεφτά από την αγορά. Ενδεικτικά καταγράφονται οι διαφορές που θα πρέπει να καταβληθούν επιπλέον σε επιτόκια για έντοκα και δεκαετή ομόλογα σε σχέση με τη Γερμανία:
– Έντοκα γραμμάτια +2,90.
– Δεκαετή ομόλογα +2,20.
Τα premium που ζητούν οι ξένοι επενδυτές, όπως προκύπτει από τη διαφορά των spread σε σχέση με τους γερμανικούς τίτλους είναι τεράστια, όχι όμως ανεξήγητα, αν εκτιμηθεί ότι η εικόνα της χώρας με τη διαφθορά και τις καταστροφές από τα επεισόδια έχει πληγεί καίρια και ότι τα πραγματικά μεγέθη εξακολουθούν και προσομοιάζουν με εκείνα μιας αδύνατης οικονομίας.
Σημαντικό ρόλο στη ρευστότητα αλλά και στο κόστος του συνολικού φετινού δανεισμού θα παίξει και το μείγμα των τίτλων που θα εκδοθούν. Έτσι, σύμφωνα με πληροφορίες από τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, ο συνολικός προσανατολισμός θα κινείται πλέον σε βραχυπρόθεσμο πλαίσιο.
Οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι 30 δισ. θα προέλθουν από ομόλογα μέχρι 10 έτη, ενώ τα υπόλοιπα 10 από έντοκα γραμμάτια.
Και εδώ τίθεται πλέον ένα ερώτημα σοβαρό: Πόσο οι ελληνικές τράπεζες και οι θεσμικοί θα στηρίξουν την προσπάθεια του Γιάννη Παπαθανασίου, ενός ανθρώπου χαμηλών τόνων με άμεση επαφή με την αγορά;
Σε κάθε περίπτωση πάντως αποδεικνύεται πόσο σοφή μακροπρόθεσμα ήταν η στρατηγική του Ανδρέα Παπανδρέου να θέλει την Εθνική Τράπεζα βραχίονα της ελληνικής οικονομίας (τότε με την επίθεση από το εξωτερικό κατά της δραχμής απέφυγε την υποτίμηση στην οποία είχαν ποντάρει οι κερδοσκόποι) και όχι έρμαιο των κερδοσκοπικών funds του κ. Αράπογλου.
Αν ο έλληνας φορολογούμενος πολίτης θέλει να καταλάβει την τεράστια απόσταση που χωρίζει τη νοοτροπία, αλλά και το θεσμικό πλαίσιο των Ελλήνων από αυτά των ξένων, δεν έχει παρά να διαβάσει τις δηλώσεις του απερχόμενου υπουργού Οικονομικών της Αμερικής Χένρι Πόλσον: «Πρέπει να μάθω τι έγινε η προσωπική μου περιουσία όλο αυτό το διάστημα που υπηρέτησα το αμερικανικό Δημόσιο»!
Ως εργαζόμενος για το Δημόσιο, ο Πόλσον ήταν υποχρεωμένος από εθιμικούς αλλά και ηθικούς κανόνες να αναθέσει τη διαχείριση των περιουσιακών του στοιχείων σε blind trust, δηλαδή σε τρίτο, ανεξάρτητο θεσμικό διαχειριστή, ο οποίος όφειλε να ελέγχει ότι οι επενδύσεις που θα γίνονταν κατά το διάστημα της κυβερνητικής του θητείας δεν θα έρχονταν σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του αμερικανικού Δημοσίου.
Αυτά βέβαια για το… Ελλάντα είναι άγνωστα ρήματα… Έτσι δεν είναι, κύριε Αλογοσκούφη;