Εντατικοποίηση της τουρκικής επιθετικότητας και των βίαιων εσωτερικών ταραχών: Παράλληλα φαινόμενα

Η συστηματική αύξηση της απόκρυψης του προσώπου, δηλαδή της ταυτότητας, ενώ χιλιάδες άνθρωποι μετέχουν στις δημοκρατικές εκδηλώσεις (διαδηλώσεις, πορείες διαμαρτυρίας κ.λπ.) με ακάλυπτο πρόσωπο, σε συνδυασμό με την καταστροφική δράση των «κουκουλοφόρων» και την επακολουθούσα ατιμωρησία των, μας ενέβαλαν σε σκέψη για την ανάγκη αποτελεσματικής αναχαίτισης του φαινομένου.

Εξάλλου το γεγονός ότι οι «κουκουλοφόροι» περιλαμβάνουν στους κόλπους τους πρόσωπα αντιτιθέμενων πολιτικών κατευθύνσεων (από αριστερο-αναρχικούς μέχρι και ακροδεξιούς και αστυνομικούς), σε συνδυασμό με την ταχεία και συγχρονισμένη δράση τους σε περισσότερα σημεία της χώρας δείχνει ότι υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός του φαινομένου με κύριο στόχο την κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών και την προσβολή δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών, στα οποία οδηγεί η κατάλυση της δημόσιας τάξης.

Παράλληλα ενισχύθηκαν και πύκνωσαν οι ιταμές τουρκικές προκλήσεις, με πράξεις και λόγια, έντονα προσβλητικές των εθνικών δικαίων και κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Από ετών ήδη οι Τούρκοι εισβάλλουν συστηματικά στην υφαλοκρηπίδα μας και τον εναέριο χώρο μας κατά τρόπο και επικίνδυνο και εξαντλητικό για τους ολιγαριθμότερους αεροπόρους μας… Θα αρκούσε για την κραυγαλέα εκδήλωση των προθέσεών τους το γεγονός ότι ο πιο πρόσφατος επίσημος πανηγυρισμός της επετείου της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο έγινε επί ελληνικού εδάφους – στην Κομοτηνή – με προκλητικό και δοξαστικό, του γεγονότος αυτού, λόγο του Ερντογάν, συνοδευόμενου εκεί, από οκτώ Τούρκους υπουργούς!

Τελευταία είχαμε πετρελαϊκές τουρκικές έρευνες σε περιοχές του Αιγαίου και απόπειρες παρεμπόδισης αντίστοιχων κυπριακών ή ελληνικών ερευνών στα ύδατά μας, μετά την προ ολίγων ετών ρητή δήλωση της τουρκικής κυβέρνησης ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως νόμιμο κράτος! Τα τελευταία επίμονα γεγονότα σε Άνδρο, Φαρμακονήσι και Αγαθονήσι είναι περισσότερο από προκλητικά.

Όλα αυτά – ελληνικές βιαιότητες καταργητικές της τάξης και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των Ελλήνων αφενός και προσβλητικές των εθνικών δικαίων μας τουρκικές δραστηριότητες αφετέρου – διεξάγονται παράλληλα, σωρευτικά, επίμονα τελευταία δε και πιο πυκνά και εσπευσμένα. Ο σχεδιασμός όλων φαίνεται κοινός και αποβλέπει στην πραγματοποίηση των στόχων τους το ταχύτερο. Εύλογο είναι να θεωρήσουμε ότι αποβλέπουν στην πραγματοποίησή τους προ του επερχόμενου τερματισμού της αμερικανο-μπουσικής φιλοτουρκικής διακυβέρνησης των ΗΠΑ.

Οι καταστροφές, οι εμπρησμοί, ιδίως δε οι άγριες δολοφονίες, είναι γεγονότα βαθιά συγκλονιστικά που επιπλέον υπερπροβάλλονται. Έτσι είναι φυσικό να παίξουν τον ρόλο των δέντρων που εμποδίζουν τη θέα του συνολικού δάσους – δηλαδή του συνολικού σχεδιασμού ανατροπής των δημοκρατικών θεσμών και της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας.

Είναι γνωστό εξάλλου ότι σε όλες τις χώρες, όπου σχεδιάσθηκαν και τέθηκαν σε εφαρμογή τέτοια σοβαρά ανατρεπτικά γεγονότα της Δημοκρατίας, προηγήθηκαν σοβαρές βίαιες αναταραχές που διαπράττονταν από λαϊκές μειοψηφίες, τις οποίες ξένες δυνάμεις κινούσαν. Και μόνον η επίτευξη της επιβολής στη χώρα μας χουντικής δικτατορίας – σχέδιο αμερικανικής έμπνευσης και προώθησης – καθώς και της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο – σχέδιο αμερικανο-αγγλικής έμπνευσης και συμβολής – των οποίων προηγήθηκαν συνδυασμένες βίαιες καταλυτικές της τάξης εκδηλώσεις βάσει σχεδίων ξένων δυνάμεων – στηρίζουν σαφώς την άποψή μας.

Για τους νεώτερους αναφέρω ότι μόνον κατά τις δίκες των χουντικών πρωταιτίων αποδείχθηκε αδιάσειστα ότι όλες οι προχουντικές βίαιες εκδηλώσεις είχαν κοινό σχεδιασμό και στόχο από την ίδια πηγή και η πέμπτη φάλαγγα είχε εισδύσει σ’ όλες αυτές, πράγμα που οι περισσότεροι μετέχοντες στις βίαιες εκδηλώσεις δεν είχαν συνειδητοποιήσει.

Δεν είναι λοιπόν τυχαία σύμπτωση αλλά σύμπτωμα δηλωτικό του συνολικού αντιδημοκρατικού και ανθελληνικού σχεδίου και τα τωρινά θλιβερά γεγονότα συνοδεύονται από εξόχως επικίνδυνες δράσεις των Τούρκων.

Συμπερασματικά, επείγει η αντιμετώπιση του αντιδημοκρατικού και ανθελληνικού σχεδίου δράσης με επίσης σχεδιασμένη αντίδραση, σοβαρά μελετημένη και θαρραλέα.

Επιτρέψτε μου να αναφέρω μερικά ληπτέα μέτρα ιδίως κατά των εσωτερικών βιαιοτήτων.

Η γράφουσα πρότεινε τον Μάιο του 2007 προσχέδιο νόμου που καθιέρωνε με προσθήκη στον ΠΚ του νέου άρθρου 189Α, την εμφάνιση «κουκουλοφορούντων» σε δημόσιους χώρους, διαδηλώσεις, πανεπιστήμια κ.λπ. ως ιδιώνυμο αδίκημα, διωκόμενο ως αυτόφωρο.

Το προσχέδιο αυτό, με τη σχετική αιτιολογική έκθεση, το είχα κοινοποιήσει και σε αρμόδιους πολιτικούς παράγοντες, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, που, όμως, έμεναν αδρανείς.

Απαρέγκλιτη πρέπει να είναι και η προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου, που σκοπό έχει τη μη παρεμπόδιση της ελεύθερης διδασκαλίας και διακίνησης των ιδεών, είτε από όργανα της τάξης είτε από οποιαδήποτε άλλης προέλευσης πρόσωπα ακόμη και φοιτητικές μειοψηφίες που συχνά είναι και «κουκουλοφόροι» που καταλαμβάνουν το πανεπιστήμιο, παρεμποδίζουν τη διδασκαλία και επιπλέον το καταστρέφουν.

Όταν το προβλεπόμενο, από το νόμο, πανεπιστημιακό όργανο στο οποίο, υπό την προεδρία του πρύτανη, πρέπει να μετέχουν εκπρόσωποι όλων των πανεπιστημιακών φορέων (απαραίτητα και των φοιτητών) διαπιστώνει τέτοιες καταστάσεις, οφείλει να προσκαλέσει τα όργανα της δημόσιας τάξης να παρέμβουν για να προστατεύσουν τα κτίρια, τα επιστημονικά εργαστήρια, τις βιβλιοθήκες και τα έπιπλα, αλλά και την ελευθερία της διδασκαλίας (προπαντός)1.

Σοβαρότατο ρυθμιστέο θέμα είναι οι σχέσεις πολιτών και Αστυνομίας. Ποτέ δεν δίστασα να καταγγείλω περιπτώσεις ανεπίτρεπτα βίαιης συμπεριφοράς της Αστυνομίας. Αλλά τονίζω ότι και οι πολίτες δεν επιτρέπεται να φέρονται αδιακρίτως μειωτικά, ακόμη και εχθρικά κατά των αστυνομικών. Ο ρόλος της Αστυνομίας από τη φύση του δεν είναι συμπαθής. Είναι το σιδερένιο χέρι του νόμου, απαραίτητο για την εφαρμογή του. Δεν νοείται κράτος Δικαίου χωρίς Αστυνομία, αλλά Αστυνομία που σέβεται τα δημοκρατικά δικαιώματα του καθενός χωρίς διάκριση. Μόνο στα ολοκληρωτικά καθεστώτα της Δεξιάς ή της Αριστεράς ο σεβασμός αυτός εξαλείφεται. Τη δημοκρατική στάση πρέπει να εθιστεί να εφαρμόζει ο κάθε αστυνομικός και να τηρεί τις αρχές της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του. Υπάρχουν κώδικες δεοντολογίας για την Αστυνομία (του ΟΗΕ και του Αρχηγείου της Αστυνομίας μας). Να μη μένουν σκέτο χαρτί.

Ειδικά για τη χρήση των όπλων από τους Αστυνομικούς η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει γνωμοδοτήσει εμπεριστατωμένα2.

Τέλος, θα ήταν σοβαρή παράλειψη αν δεν τονίζαμε ότι η μεγάλη κοινωνική αδικία και η μεγάλη ανεργία προκαλούν αγχώδεις καταστάσεις, ιδίως στους νέους. Εξάλλου το ηθικά αχαλίνωτο κυνήγι του πλούτου και η διαφθορά των υψηλά ιστάμενων ιδίως πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, κατέστησαν γενικά αναγνωρισμένο πρότυπο της κοινωνικής επιτυχίας. Συνέπεια: Τα παιδιά μας, στερημένα ηθικών αξιών, καθίστανται ευάλωτα θύματα των σχεδιαστών της κατάργησης των δημοκρατικών αρχών και της εθνικής κολόβωσης, είτε υπό τη μορφή ξεσπάσματος του άγχους και της πικρίας τους είτε υπό τη μορφή «κοινωνικής προσαρμογής», εις τα διαλυτικά του κοινωνικού ιστού πρότυπα του πλουτισμού με κάθε μέσον (διαφθορά, βία κ.λπ.)

Αλλά και οι ώριμοι άνθρωποι δικαίως αγανακτούν προ της κοινωνικής αδικίας. Η αύξηση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών, ατόμων και λαών, προκαλούν και βίαιες αντιδράσεις και κοινωνικές συγκρούσεις αφού η ακραία φτώχεια είναι ο μεγάλος εχθρός της απόλαυσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Τεράστιας σημασίας πρέπει να είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών για την αφομοίωση και εμπέδωση των αρχών και κανόνων των δημοκρατικών δικαιωμάτων από τα παιδιά και τους νέους που αύριο θα γίνουν υπεύθυνοι πολίτες και πολιτικοί. Οι δάσκαλοι αποτελούν μοντέλο συμπεριφοράς για τους μαθητές τους. Εξάλλου από την τρυφερή ηλικία πρέπει τα παιδιά να εθιστούν να μπαίνουν στη θέση του άλλου. Έτσι, θα γίνει πράξη ζωής ο σεβασμός της αξίας του Άλλου και συνεπώς των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Όσο για τους καθηγητές της Ανώτατης Εκπαίδευσης, δυστυχώς έπαυσαν – πλην εξαιρέσεων – να παίζουν το ρόλο τους ως καθοδηγητικών προτύπων («καθηγητών») μιας θαρραλέας υπεράσπισης της Δημοκρατίας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ο πλουτισμός και τα αξιώματα υπεράνω της αξίας του Ανθρώπου κάθε άλλο παρά είναι ξένα από τη νοοτροπία τους.

Όλοι – προπαντός οι φορείς της εξουσίας – πρέπει να συναισθανθούμε όχι μόνον την ευθύνη μας για την ανάσχεση των μεμονωμένων φοβερών ομαδικών εγκλημάτων, αλλά και – κυρίως – του σχεδιασμένου τελικού σκοπού αυτών των φαινομένων, δηλαδή του αντιδημοκρατικού και αντεθνικού σχεδίου καταρράκωσης της ανεξαρτησίας και ελευθερίας μας και των δημοκρατικών θεσμών, που με τόσες θυσίες οι Έλληνες κατακτήσαμε και το ευρωπαϊκό κεκτημένο έχει πλέον καθιερώσει.

—-
1 Τις αρχές αυτές και γραπτά και έμπρακτα υπεράσπισα σε δύο θητείες πρυτανείας μου στην Πάντειο. Αλλά και στην εφημερίδα «Βήμα» στις 25 Φεβρουαρίου 1990, «Το πανεπιστημιακό άσυλο» και στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής» στις 25 Φεβρουαρίου 2007 «Το άσυλο είναι ζήτημα βούλησης».
2 Βλ. Έκθεση της ΕΕΔΑ του 2002, σσ. 225-229, Κρίσεις για το σχέδιο νόμου για την «Οπλοφορία, τη χρήση όπλων από αστυνομικούς και την εκπαίδευσή τους σ’ αυτά», ημερομηνία δημοσίευσης 12 Δεκεμβρίου 2002.