ΑΠΕΛΙΠΕΝ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ

Η ασφάλεια είναι το μεγαλύτερο αγαθό για έναν λαό, μετά την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία. Η ασφάλεια (εσωτερική και εξωτερική) είναι το κλειδί της ευημερίας, της οικονομικής ανάπτυξης, της απασχόλησης, της κάθε λογής πρωτοβουλίας του πολίτη, της εκπαίδευσης και της ανάπτυξης πολιτισμού, της τάξεως, της ησυχίας και του αλληλοσεβασμού, της τήρησης των νόμων, της Δικαιοσύνης, ιδιαίτερα δε του αλληλοσεβασμού και της προστασίας της ζωής και της περιουσίας. Πάνω απ’ όλα όμως η ασφάλεια είναι η ομπρέλα προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού. Δι’ αυτής είμαστε σε θέση να επιδιδόμεθα απερίσπαστοι σε έργα προκοπής και συνολικής κοινωνικής προόδου. Η δημόσια ασφάλεια απάλειψε την αυτοδικία και τη συντριβή του αδυνάτου από τον ισχυρότερο.

Κοντολογίς το έλειμμα της δημόσιας ασφάλειας εισάγει στην κοινωνία μας τον νόμο της ζούγκλας και της πλήρους αυθαιρεσίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ασφάλεια αποτελεί το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας. Κανένα άλλο πολίτευμα, και προπαντός τα απολυταρχικά καθεστώτα, δεν παρέχει με ισότητα προς όλους τους πολίτες το θεσπέσιο δικαίωμα ζωής και ελευθερίας δράσης – λόγου – πνεύματος. Στη χώρα μας, αρκετές δεκαετίες τώρα, η ασφάλεια πάσχει από προϊούσα ατροφία. Στις δύσκολες σημερινές μέρες η ασφάλεια στην ελληνική Πολιτεία τελεί εν πλήρη ανεπαρκεία. Όποιος θέλει καίει, όποιος γουστάρει πυροβολεί, όποιος αρέσκεται στο αίμα σκοτώνει και όποιος είναι δυνατότερος αλίμονο στους γείτονές του. Σαν να μην έφτανε αυτό που χρόνια ταλανίζει τον τόπο και εξελίσσεται οσημέραι στην πιο σκληρή ελληνική τραγωδία, έχουμε και τους πολιτικούς μας, που μας μιλάνε για την πιο δημοκρατική περίοδο του ελληνικού κράτους. Οι υπαίτιοι στερούνται μεν θάρρους, δεν υπολείπονται όμως θράσους. Σε μια περίοδο τριάντα πέντε περίπου χρόνων το ελληνικό έθνος έχασε τη γλώσσα του, τις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμά του, το φιλότιμο, την περηφάνια του, μεγάλο μέρος της εθνικής του κυριαρχίας, απώλεσε παντελώς τη μαχητική του ικανότητα, καταστρατηγήθηκε κάθε νόμος και κάθε διάταγμα, καθώς και η ισότητα των πολιτών, έγινε ληστρική επιδρομή στα δημόσια ταμεία, μπήκαν στη χώρα σαν σε ξέφραγο αμπέλι τρία εκατομμύρια λαθρομετανάστες και αυτοί με θράσος τολμάνε να μας μιλάνε για Δημοκρατία. Μια χώρα που βρίσκεται στην κορυφή της παγκόσμιας διαφθοράς, μια χώρα που δέρνεται από μια ιδιότυπη τρομοκρατία των δειλών, να τολμά να εγκαλεί άλλα κράτη και να αυτογελειοποιείται εμφανιζόμενη ως προμαχώνας της ειρήνης και της Δημοκρατίας.

Η ασφάλεια λοιπόν είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα, η τρομοκρατία (που ποτέ δεν διακόπηκε) ενδυναμώνεται, απειλώντας πια ευθέως την ίδια τη χώρα και κανείς δεν έχει το σθένος να αποκαλύψει τα βαθύτερα αίτια αυτού του φαινομένου. Όταν λέω ΚΑΝΕΙΣ το εννοώ και το τονίζω, γιατί είναι τόσο σοβαρό το θέμα που δεν υπάρχει πολιτικός ή άλλος άνδρας που να έχει το σθένος να πει την πικρή αλήθεια. Μεθοδικά, χρόνια τώρα υπονομεύθηκε, αχρηστεύτηκε και διαπομπεύθηκε η Αστυνομία, που εξ αποστολής είναι ο κύριος θεσμός της εσωτερικής ασφάλειας. Ο άλλος θεσμός είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις, τις οποίες ο πολιτικός κόσμος της μεταπολίτευσης έθεσε στη ναφθαλίνη. Στη Λέσχη Αξιωματικών την Πρωτοχρονιά όλοι είχαν να πούνε και μια ψευτιά για την ικανότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Άλλωστε και ο λαός αυτός ορέγεται ωραίων ψευδών και κραυγών δημοκρατικών. Να σκεφθείτε ότι για την αντιμετώπιση των τουρκικών απειλών σε Αγαθονήσι – Φαρμακονήσι πήγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ποιος εγκέφαλος σκέφτηκε αυτήν την ενέργεια; Κανείς τους δεν ξέρει ότι δεν εξαντλούνται οι εφεδρείες πριν από την κύρια μάχη; Αλήθεια, τις Ένοπλες Δυνάμεις γιατί τις έχουμε ή, αλλιώς, γιατί τις υποβαθμίζουμε τόσο πολύ; Αγοράζουμε όπλα για τις παρελάσεις ή για τους κλικαδόρους; Λένε τα κανάλια ότι ο Πρόεδρος έστειλε δριμύ μήνυμα στους Τούρκους. Το πόσο το έλαβαν υπόψη οι Τούρκοι φάνηκε αμέσως, όμως τη βλάβη στον θεσμό ποιος θα τη δικαιολογήσει; Αντί να τρέχει ο Πρόεδρος, πάρτε κύριοι του ΥΠΕΘΑ έστω και ένα αντιαεροπορικό για τα νησιά, για να τα σεβαστούν οι Τούρκοι.

Ας επανέλθουμε όμως στην εσωτερική ασφάλεια, γιατί έχουμε ήδη ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου και πάμε προς την αυτοδικία, μη υπαρχούσης άλλης προστασίας. Μετά τα πρώτα και δεύτερα σοβαρά γεγονότα των Εξαρχείων, πολιτικοί και δημοσιογράφοι στα κανάλια είχαν ένα κοινό ερώτημα: «Να αποφασίσουμε τι Αστυνομία θέλουμε!». Δηλαδή η ελληνική παράνοια θέλει μια αστυνομία made in Greece. Εγώ νόμιζα ότι, όπως σε όλα τα πολιτισμένα κράτη, έτσι θα ‘πρεπε και στην Ελλάδα η Αστυνομία να μην είναι κατά το δοκούν εκάστου, αλλά αυτή που προβλέπουν οι νόμοι και οι κανονισμοί. Το αν η Αστυνομία δεν ανταποκρίνεται στα προβλεπόμενα από τους νόμους, είναι κάτι διαφορετικό και η Πολιτεία αμέσως έπρεπε να πάρει τα μέτρα της. Πάντως δεν υπάρχει χώρα όπου έχουν την Αστυνομία για να τη βρίζουν, να την προπηλακίζουν και να τη φτύνουν. Κανείς δεν έχει το κουράγιο να εκφράσει τους πραγματικούς λόγους. Απίστευτοι λαϊκιστές και άλλοι τόσοι ψεύτες λένε ότι στους Ολυμπιακούς είχαμε την καλύτερη Αστυνομία. Ίσως την καλύτερη λοβιτούρα να είχαμε τότε, αλλά όχι Αστυνομία. Το αν έσκασε μια βόμβα στα χέρια του τρομοκράτη και συνελήφθησαν ορισμένοι, και αυτό μερικοί το αποκαλούν επιτυχία, τότε πραγματικά μπορούμε να λέμε ό,τι μας κατεβεί, υποτιμώντας αυτόν τον λαό. Πολιτική και φυσική ηγεσία της Αστυνομίας απέτυχαν. Ξαφνιάστηκα με το εορταστικό μήνυμα του Αρχηγού. Φαίνεται ότι δεν έχει μπει μέσα στο πρόβλημα. Οι συνδικαλιστές της Αστυνομίας εμήνυσαν την ηγεσία τους κι εμείς τολμάμε να μιλάμε για ασφάλεια. Δυστυχώς τίποτε απολύτως δεν θα βγει από τις έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών που κτύπησαν τον νεαρό αστυφύλακα. Το εγγυάται η μέθοδος δράσης και η τράπεζα πληροφοριών της Αστυνομίας μας. Γελάει όποιος ξέρει όταν ακούει για την απομάκρυνση κάποιου ικανού επικεφαλής. Αυτές οι υπηρεσίες πετυχαίνουν μόνο με ομαδική και συστηματική δουλειά και σωστά αρχεία. Ας σταματήσει πια και η καραμέλα ότι οι αστυνομικοί είναι εργαζόμενοι των 700 ευρώ. Ας σταματήσει ο ξύλινος λόγος περί «αποτροπιασμού» και ότι σφαίρες δεν έπληξαν τον αστυφύλακα αλλά τη Δημοκρατία. Τα μελό και η αναφορά στα μικρά ονόματα των θυμάτων είναι τακτικές δημοκόπων.

Επί τη ευκαιρία πρέπει να σας θυμίσω ότι ο κ. Αλαβάνος, κάνοντας μια δήλωση εξ ανάγκης για τον αστυνομικό, απέφυγε ακόμα και τη λέξη αστυφύλακας. Του έφερνε ανατριχίλα. Εργαζόμενο τον ανέβαζε, εργαζόμενο τον κατέβαζε. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η αιτία των δεινών. Μαστίζεται αυτός ο τόπος από μια απίστευτη διχόνοια, ενός ιδεολογικού χάσματος αριστερών και δεξιών. Στον Εμφύλιο επικράτησε η Δεξιά και μεταπολεμικά κυριάρχησε από άκρου εις άκρον η Αριστερά, μ’ έναν χαρακτηριστικό ρεβανσισμό. Στρατός και Αστυνομία πάντα θα θεωρούνται εργαλεία της Δεξιάς και πάντα θα αποτελούν τον μισητό εχθρό. Αυτή είναι η αλήθεια, μα κανείς δεν έχει το σθένος να την αποκαλύψει, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις γεφύρωσης του χάσματος. Έτσι θα πορευόμαστε προς τέρψιν των Τούρκων και των άλλων εχθρών μας. Απέλιπεν παντελώς το θάρρος. Η χώρα βυθίζεται και αυτοί όχι μόνον δεν επουλώνουν αυτήν τη βαθιά χρόνια πληγή, αλλά την ξύνουν για να ρέει το αίμα μέχρι να επέλθει το τέλος.

Η μεταπολίτευση έκλεισε τον θλιβερό της κύκλο και μακάρι να μην έκλεισε και τον κύκλο της Ελλάδος. Τώρα θα σας αποκοιμίσουν με τον ανασχηματισμό μέχρι το νέο κτύπημα του «Επαναστατικού Αγώνα» ή και κάποιου άλλου. Μέχρι τότε οι Τούρκοι θα βάλουν κι άλλα νησιά στη λίστα και οι Σκοπιανοί θα μας σέρνουν στα διεθνή δικαστήρια. Όταν ξυπνήσουμε από τη νιρβάνα, θα δούμε τον τρομερό εφιάλτη. Τότε όμως θα είναι πια αργά.