MUSIC+ MEDIA
// Με ένα νέο πρόβλημα θα έρθουν αντιμέτωπες οι πολυεθνικές το 2009. Με εξαίρεση ορισμένες χώρες, φαίνεται ότι στις περισσότερες αρχίζουν να χάνουν την υποστήριξη θεσμικών φορέων, καθώς αρχίζουν πλέον να τις αντιμετωπίζουν ως επιχειρήσεις και όχι ως προστάτες της μουσικής, όπως τους άρεσε μέχρι τώρα να εμφανίζονται.
// Αυτό έχει αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι να είναι διστακτικοί είτε να αποδεχθούν καταστροφολογικές εκτιμήσεις των δισκογραφικών για την πορεία της μουσικής, είτε να επιβάλλουν οποιοδήποτε μέτρο χωρίς κόστος για αυτές.
// Στις ΗΠΑ οι εταιρείες παροχής internet αρχίζουν να αντιδρούν και πέραν του ότι δεν δέχονται να παραδώσουν στοιχεία για χρήστες τους, προειδοποιούν ότι δεν είναι διατεθειμένες να εφαρμόσουν οποιοδήποτε μέτρο χωρίς κόστος για τις δισκογραφικές.
// Χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι δεν είναι δουλειά τους να προφυλάσσουν τα έσοδα κάποιας άλλης εταιρείας. Αν αυτή το επιθυμεί, μπορεί να αναλάβει το κόστος της διαδικασίας αυτής. «Δεν είμαστε αστυνομικοί, ούτε και δουλεύουμε δωρεάν», λένε!
// Δεν φαίνονται ρόδινα τα πράγματα λοιπόν για τις εταιρείες αυτές, και φαίνεται ότι προχωράμε όλο και με πιο γρήγορους ρυθμούς στην υιοθέτηση μιας «εύλογης αμοιβής» για τη χρήση μουσικής στο internet.
// Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι σε κεντρικό επίπεδο οι internet providers θα πληρώνουν μέρος από τον τζίρο τους σε οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, οι οποίοι με τη σειρά τους θα κάνουν εκκαθάριση σε δισκογραφικές.
// Κάτι τέτοιο οι τελευταίες δεν το θέλουν, καθώς θεωρούν ότι έτσι θα χάσουν οι ίδιες τον έλεγχο, δηλαδή την ικανότητα να εκβιάζουν για υψηλότερες και πιο παράλογες αμοιβές εκείνους που θέλουν το ρεπερτόριό τους.
// Με αυτήν την πρακτική κινδυνεύουν να χάσουν άλλο ένα τρένο, όπως έχουν χάσει πολλά την τελευταία δεκαετία, και να απεμπολήσουν κάθε πιθανότητα να επιβιώσουν στη νέα εποχή.
// Τον παραλογισμό με τον οποίο λειτουργούν οι δισκογραφικές εκθέτει σε μήνυσή του προς την ΕΜΙ/Capitol ο πρόεδρος του MP3Tunes, ο οποίος κατηγορεί την πολυεθνική ότι, ενώ χρεώνει στην εταιρεία του παράλογα ποσά για ρεπερτόριο, την ίδια στιγμή διαθέτει επιτυχίες δωρεάν.
// Ο Michael Robertson παραθέτει εκατοντάδες διευθύνσεις στο internet όπου οι δισκογραφικές για λόγους «προώθησης» δίνουν δωρεάν τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, όσες δηλαδή μοσχοπουλάνε σ’ αυτόν!
// Για να καταλάβουμε τη σημασία της υπόθεσης αυτής, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας αυτό το οποίο διαβάσαμε και στο blog του Γιάννη Πετρίδη (apotis4stis5.blogspot.com): Από τα 13 εκατομμύρια τραγούδια τα οποία διαθέτουν προς πώληση, μόλις τα 52.000 έκαναν το 80% των πωλήσεων, ενώ 10 εκατομμύρια από αυτά δεν πούλησαν ούτε ένα αντίτυπο!
// Αυτό το γεγονός είναι που θα πρέπει να τρομοκρατεί τους καλλιτέχνες, ιδιαίτερα τους μικρούς, καθώς καταρρίπτεται τελικά η ψευδαίσθηση ότι το internet δημιουργεί συνθήκες «δημοκρατίας» όπου όλοι οι καλλιτέχνες παίζουν στο ίδιο επίπεδο.
// Μπορεί όντως ένας άγνωστος καλλιτέχνης να φτάσει να διαθέτει εκατομμύρια κόπιες από το τραγούδι του μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά όπως φαίνεται αυτό είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
// Και πάλι αυτοί οι οποίοι θα επιβιώσουν είναι όσοι λειτουργούν πιο οργανωμένα, και εν μέσω κατάρρευσης των δισκογραφικών αυτό που φαίνεται να λείπει από την αγορά είναι εταιρείες μιας νέας εποχής οι οποίες θα δώσουν τη δυνατότητα στους εκατοντάδες καλλιτέχνες να αποκτήσουν πιο επαγγελματική παρουσία…