Προϋπολογισμός 2009. Μόλις ψηφίστηκε… Ζήτω η αναθεώρησή του!
Την επομένη κιόλας της ψήφισης από την κυβερνητική πλειοψηφία του προϋπολογισμού του 2009, όλοι μιλούσαν για την αναθεώρησή του. Επόμενο, αφού οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις είναι στον αέρα, η κρίση σε εξέλιξη. Πρόκειται για έναν θνησιγενή προϋπολογισμό, όπως εμμέσως πλην σαφώς παραδέχτηκε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας. Σε κάθε περίπτωση, αντί για εργαλείο θεραπείας στην πολύπλευρη κρίση που μαστίζει τη χώρα, είναι συνταγή αποτυχίας, καθώς κινείται στα χνάρια της αδιέξοδης κυβερνητικής πολιτικής, που συμπορεύτηκε επί πεντέμισι χρόνια με νεοφιλελεύθερες επιλογές και δόγματα που χρεοκόπησαν παγκοσμίως.
Η διεθνής κρίση, πρέπει να υπενθυμίσουμε, ιδιαίτερα στον κύριο πρωθυπουργό, που την επικαλείται ως άλλοθι, δεν έπεσε εξ ουρανού ως πληγή του Φαραώ. Έσκασε η φούσκα του νεοφιλελευθερισμού που επέτρεψε την ασυδοσία και την απληστία των αγορών. Όταν οι σοσιαλιστές μιλούσαμε για τον αναγκαίο ρόλο του κράτους στην οικονομία, μας έλεγαν κρατιστές. Τώρα οι λάτρες και οι ειδωλολάτρες της αγοράς, καθώς και τα κομματικά τους παρακολουθήματα, αναζητούν προστασία, αποκούμπι και καταφύγιο στο κράτος. Εμείς εξακολουθούμε να λέμε «όχι» στο κράτος επιχειρηματία, όχι στο κράτος αστυνόμο των αγορών. Λέμε «ναι» στο κράτος φύλακα και εγγυητή του συλλογικού συμφέροντος.
Όλοι συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι έρχονται στον κόσμο και στην Ευρώπη δύσκολες μέρες, ύφεσης, χρεοκοπιών, ανεργίας. Το ζητούμενο όμως είναι σχέδιο εξόδου από την κρίση. Που στη δική μας τη χώρα είναι πολυδιάστατη, όχι μόνο οικονομική.
Στην Ελλάδα, θωρακισμένο ήταν με το ευρώ το καράβι της οικονομίας. Αλλά θαλασσοδαρμένο από την κυβερνητική πολιτική το βρήκε η διεθνής κρίση. Σε Συμπληγάδες. Ανάμεσα στη Σκύλλα του αυξανόμενου χρέους, του ρεκόρ στο έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών, και στη Χάρυβδη της επιβράδυνσης της ανάπτυξης, της δυσπραγίας των νοικοκυριών.
Η συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό ήταν επιβεβαιωτική της κυβερνητικής αδυναμίας να αντιδράσει στην κρίση. Να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης κι αισιοδοξίας. Αντιλαϊκές και λαθεμένες οι επιλογές του προϋπολογισμού.
Η μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, η φοροεπιδρομή 7,1 δισεκατομμυρίων ευρώ στα λαϊκά στρώματα, η μείωση γενικά της ζήτησης είναι το αντίθετο από εκείνο που συνιστάται. Σε μια συγκυρία μάλιστα που τα νοικοκυριά υποφέρουν, που οι επιχειρήσεις εκπέμπουν σήμα κινδύνου και που η αγορά νιώθει ασφυξία.
Ο κ. πρωθυπουργός, αντί για αυτοκριτική και πρωτοβουλίες, προσπάθησε να ξεστρατίσει τη συζήτηση. Κρύβει την αλήθεια και το κεφάλι του στην άμμο. Για την κρίση, αντί για συνυπεύθυνος, παρουσιάστηκε τιμητής. Για την υποβάθμιση της αξιοπιστίας της χώρας, τα έριξε στην αντιπολίτευση. Όμως οι πράξεις και οι παραλείψεις της κυβέρνησής του αμαύρωσαν και καταρράκωσαν το κύρος της χώρας, και όχι η κριτική της αντιπολίτευσης και οι συνεντεύξεις του Γιώργου Παπανδρέου. Δεν συκοφαντεί, δεν κινδυνολογεί η αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση, με τις καταστροφικές επιλογές της, έχει βάλει σε υψηλό ρίσκο την εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία.
Αποκαρδιωτική χαρακτήρισαν τη συζήτηση στη Βουλή πολλά έντυπα. Η αφοριστική, ισοπεδωτική όμως δημοσιογραφία δεν προσφέρει. Τουλάχιστον από πλευράς Γ. Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ, μιλήσαμε για την ταμπακέρα. Για το σχέδιο εξόδου, για την πολιτική που θα μας βγάλει απ’ την κρίση. Και σε αυτό δεν χωράνε αποπροσανατολισμοί. Όπως με προτάσεις για ετερόκλητες συγκυβερνήσεις, για υπουργούς κοινής αποδοχής. Λες και η οικονομική πολιτική είναι κάτι το ουδέτερο, τεχνοκρατική υπόθεση. Λες και η οικονομική κρίση δεν συμβαδίζει ταυτόχρονα με την κρίση αξιοπιστίας των θεσμών. Με την απαξίωση από την κυβέρνηση κάθε έννοιας ευνομούμενου κράτους. Η πολιτική, λοιπόν, είναι το στοίχημα, κι όχι ποια πρόσωπα θα την εφαρμόσουν. Όπως επίσης το θέμα είναι να αποφύγουμε την επιτήρηση, τον διεθνή έλεγχο από οπουδήποτε και όχι το ποιον «δραγάτη» θα διαλέξουμε. Σε κάθε περίπτωση, δημοκρατία έχουμε, ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Όμως στις δημοκρατίες, οι κυβερνήσεις σχηματίζονται με βάση τις επιλογές των πολιτών, την ψήφο στις κάλπες, κι όχι σε κάθε είδους «μαγειρεία».
Αλλαγή πολιτικής, αλλαγή πορείας απαιτούν οι περιστάσεις, ζητούν οι πολίτες. Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ, στον αντίποδα της συντήρησης, εγγυάται αυτήν την πορεία. Γι’ αυτό και βρίσκει απήχηση. Έχουμε σχέδιο εξόδου από την κρίση, πρόγραμμα επαναφοράς της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Προτείνουμε αναδιανομή υπέρ των ασθενέστερων. Την τόνωση της αγοράς, τη στήριξη των μικρομεσαίων, την αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους. Ένα νέο σχέδιο, ένα νέο παραγωγικό αναπτυξιακό πρότυπο, με επένδυση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα, στη γνώση, στον άνθρωπο, στην επιχειρηματικότητα, για παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων και θέσεων εργασίας. Ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων. Ένα ευνομούμενο αποτελεσματικό κράτος, κράτος δικαίου, που βασίζεται στην αξιοκρατία, στη διαφάνεια και στον έλεγχο, χωρίς κολλητούς, κουμπάρους και golden boys. Είναι άλλωστε και αυτά που ζητούν και οι νέοι. Εκφράζοντας τη συσσωρευμένη οργή τους στους δρόμους, πετροβολούν στην πράξη τη βιτρίνα του πρότυπου ζωής που τους προσφέρεται, που κρύβει αδικία και ανασφάλεια.
Στο ΠΑΣΟΚ, με πλήρη συναίσθηση των ευθυνών μας, ζητούμε εκλογές. Για να σταματήσει επιτέλους ο κατήφορος, να δώσει τη λύση ο λαός. Βάζουμε τα δυνατά μας να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών, να πείσουμε ότι είμαστε έτοιμοι και άξιοι να κυβερνήσουμε σωστά τον τόπο. Μπορούμε.