Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ

Το μέγα θέμα των ελληνικών καναλιών ήταν «ο πόλεμος των καταστημάτων». Ένα απλούστατο και μηδαμινό θέμα, μπροστά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως λαός και ως έθνος, αναβαθμίστηκε στο ύψιστο αντικείμενο με το οποίο ασχολούντο οι πάντες, πλην βεβαίως, όπως γίνεται πάντα σ’ αυτόν τον τόπο, των υπευθύνων. Στα παράθυρα ωρύοντο οι γνωστοί αλλά και καινούργιοι πρωταγωνιστές του θεάτρου σκιών, που δεν άφησαν τίποτε που να μην το ανασκάψουν. Μιλούσαν όλοι μαζί, παθιασμένοι, αναψοκοκκινισμένοι, θυμωμένοι, επιθετικοί, επηρμένοι για τους αγώνες τους, για το δημοκρατικό τους ήθος που αυτόχρημα αυτοδιαψευδόταν, και δημιουργούσαν ένα σχιζοφρενικό σκηνικό. Αυτό που έβλεπαν επί μέρες τα μάτια μας στις τηλεοράσεις ήταν ο καθρέφτης της υστερικής και αλλοπρόσαλλης κοινωνίας μας.

Ξεχάστηκαν διαμιάς όλα τα προβλήματα που μας διέσυραν διεθνώς και ξαφνικά το μόνο θέμα της εμφύλιας σύρραξης που ενέσκηψε ήταν το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή. Ήταν όλοι τους καταπληκτικοί, συνδικαλισταράδες καλοθρεμμένοι από το καθισιό, τηλεπαρουσιαστές με μπριγιαντίνη, υπουργοί τραυλίζοντες, αρχηγοί κομμάτων, κυνηγοί κεφαλών, έμποροι και οργανισμοί, όπου κανένας δεν συμφωνούσε με κανέναν και ο καθένας διεκδικούσε τη μοναδική αλήθεια και κανείς δεν νοιαζόταν για το κατάντημα αυτής της ιστορικής πατρίδας. Μιας πατρίδας με τεράστια κληρονομιά που ύμνησε με τον δικό του μοναδικό τρόπο ο αποχωρών πρέσβης της Μεγ. Βρετανίας. Κόμπο στον λαιμό και σφίξιμο στην καρδιά μού έφεραν τα υπέροχα λόγια της επιστολής του, με ύμνους για την Ελλάδα και τον λαό της. Ας ξανάρθουμε όμως στα παράθυρα του μεγάλου πολέμου.

Την πιο καλή… εντύπωση μου έκανε κάποιος συνδικαλιστής των υπαλλήλων όχι τόσο για τη διακρίνουσα μαχητικότητά του, αλλά κυρίως για τη σεμνότητά του, αφού συνεχώς επαναλάμβανε ότι αυτός φυλακίστηκε στο ΕΑΤ/ΕΣΑ. Ο δόλιος ο Μουστακλής ουδέποτε εσεμνύνατο τοιουτοτρόπως. Αυτός λοιπόν εν ονόματι της Δημοκρατίας την Κυριακή έμπαινε αυταρχικά στα μαγαζιά και διέταζε. «Έχετε διορία ένα τέταρτο για να κλείσετε τα ρολά». Το έλεγε δε με τόσο αυταρχικό και διατακτικό ύφος, που δεν σήκωνε κουβέντα. Μετά, αγέρωχος και περήφανος γύριζε στα δουλάκια που άφωνα τον περιέβαλλαν και έλεγε: «Αυτό το κλείσαμε, πάμε παρακάτω». Μόνο μια κοπελίτσα είχε τη δύναμη να φωνάξει: «Αυτοί είναι χειρότεροι και από τη χούντα».

Αυτοί είναι οι τύποι που μας φέρανε σ’ αυτό το χάλι. Εν ονόματι της Δημοκρατίας μπορείς να κλείνεις τα μαγαζιά του κοσμάκη, γιατί έτσι σου γουστάρει εσένα, και να ποδοπατάς νόμους και αποφάσεις νομαρχών και υπουργών. Να είσαστε σίγουροι ότι αν γίνει κάτι με την Τουρκία αυτοί οι τύποι θα την κοπανίσουν από το προσκλητήριο της πατρίδας, γιατί μόνο στα έτοιμα έχουν συνηθίσει να μάχονται.

Από τη μάχη των καταστημάτων απουσίασε θεαματικά η κυβέρνηση. Διερωτώμεθα πια τι άτομα πλαισιώνουν αυτές τις καίριες κυβερνητικές θέσεις. Δεν είναι σε θέση, ούτε για ένα απλούστατο θέμα, να πάρουν μια απόφαση;

Ακούσαμε για βασιλικά διατάγματα ακούσαμε για νόμους που δεν επιτρέπουν στους νομάρχες να παίρνουν αποφάσεις για το ωράριο των καταστημάτων, κι όμως ο μόνος που δεν ακούστηκε ήταν ο υπεύθυνος υπουργός. Αφού ο υπουργός είναι ο υπεύθυνος, γιατί δεν βγήκε όμορφα κι ωραία να ρυθμίσει το θέμα με βάση τη Δικαιοσύνη και την καλή πίστη; Γιατί δημιούργησε αυτό το κενό εξουσίας και έδωσε το δικαίωμα στους σφετεριστές, στους λαϊκιστές και στους αβανταδόρους να βγουν στο γυαλί και να προκαλούν γενική σύγχυση και πλήρη αποπροσανατολισμό στον κόσμο; Πρυτάνευσε ολούθε το ψέμα, η υποκρισία, η αυτοπροβολή, η διαστρέβλωση, η ψηφοθηρία και ο χυδαίος τσαμπουκάς. Χορτάσαμε να βλέπουμε τον συνδικαλιστή του ΣΥΡΙΖΑ, που όταν τον ρωτούσαν πού δουλεύει και αν δούλεψε ποτέ στη ζωή του, άλλαζε αμέσως κουβέντα.

Το κράτος έχει κλονισθεί πολύ σοβαρά. Έχετε συνειδητοποιήσει τον φοβερό κίνδυνο που μας απειλεί; Έχουμε στερηθεί ανεπιγνώστως του μεγάλου αγαθού της ασφάλειας και της τάξης. Μπαίνουμε σαν κοινωνία σε μια νέα εποχή διάλυσης και αυτοδικίας. Πνευματικής και πολιτιστικής κατάρρευσης. Αστυνομία δεν υπάρχει, η έννομη τάξη καταργήθηκε, η Δικαιοσύνη νίπτει τας χείρας της, η δε εξουσία το έβαλε στα πόδια. Πυροβολήσανε την αστυνομία, πυροβολήσανε τα αστικά λεωφορεία, πυροβολήσανε και τον σιδηρόδρομο. Έχουμε το κράτος των Εξαρχείων, το κράτος των Ζωνιανών, το κράτος των Πομάκων, το κράτος του Τουρκικού Προξενείου, να δούμε τι άλλο θα μας προκύψει. Στα Ζωνιανά ο φονιάς κυκλοφορούσε με το 4Χ4 σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Πήγαινε στο καφενείο, κυκλοφορούσε ανενόχλητος και η Αστυνομία κρυβότανε. Σας θυμίζω ότι προϊστάμενος της Αστυνομίας είναι ο πρώην Αρχηγός των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Διαβάστε, σας παρακαλώ, τις δηλώσεις του επικεφαλής της Αστυνομίας Κρήτης για να καταλάβετε τον πανικό που έχουν οι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα έχουν εξουδετερωθεί πλήρως. Βασιλεύει η ανομία. Σε λίγο θα φάμε ο ένας τον άλλο. Τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας; Διότι φροντίδα παιδιών δεν θα πει να τα ταΐζεις ψέματα και κολακείες, ούτε να τα ενθαρρύνεις να καίνε, να κλέβουν και να καταλαμβάνουν τα σχολεία τους.

Καταστρέψανε οι τηλεορασάνθρωποι τη νεολαία, χαϊδεύοντας τ’ αυτιά όλων αυτών που έστησαν το φλεγόμενο σκηνικό στην Αθήνα. Κανείς, και προ πάντων η κυβέρνηση, δεν έχει το σθένος να πει ξεκάθαρα στους μαθητές, γυρίστε αμέσως πίσω στα θρανία σας.

Αδίκησα κάποιον και πρέπει τελειώνοντας να επανορθώσω. Εννοώ τον νομάρχη των παραθύρων. Απορώ πώς προλάβαινε όλα τα κανάλια. Ήταν παντού, ο τα πάντα πληρών. Δουλειά δεν έχει αυτός ο άνθρωπος; Έκανε απίστευτες εισηγήσεις μόνο και μόνο για να κλέψει τη δημοσιότητα. Εκεί που όλοι σκοτωνόντουσαν για την τελευταία Κυριακή, αυτός πρότεινε και την πρώτη Κυριακή του νέου χρόνου. Εισηγήθηκε ακόμα να αναλάβει το υπουργείο Οικονομίας ο ίδιος ο Καραμανλής. Υπήρξε δριμύτατος για τους κομματικούς συνδικαλιστές και παράλληλα ομφαλοσκοπούσε για τον δικό του κομματικό μανδύα. Χωρίς τον νομάρχη, πόσο φτωχή θα ήταν η παράσταση και πόσο γιαλαντζί ο πόλεμος των καταστημάτων…

Πληροφορήθηκα ότι οι κακοποιοί έφυγαν από τα πανεπιστήμια και άφησαν πίσω τους ερείπια και αποκαΐδια. Το Πολυτεχνείο ρημάχτηκε, τα εργαστήρια διαλύθηκαν, οι αίθουσες γεμίσανε επιγραφές και μπογιές. Η ΑΣΟΕ, η Νομική, η Θεσσαλονίκη, όλα καταστράφηκαν από μανιασμένους αλήτες. Τι τιμή στους καθηγητές και τις συγκλήτους των ανωτάτων ιδρυμάτων μας! Έλα τώρα εσύ, φτωχέ φορολογούμενε, να πληρώσεις τον λογαριασμό. Καλά, δεν θα αγανακτήσεις ποτέ;