Ισραήλ, οι ναζί του 21ου αιώνα

Η επίθεση των Ισραηλινών καταδικάστηκε αμέσως από τον -εβραϊκής καταγωγής μάλιστα- ειδικό εκπρόσωπο του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, καθηγητή Ρίτσαρντ Φολκ, ο οποίος κατηγόρησε το εβραϊκό κράτος για μαζικές και σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου όπως ορίζεται από τη Συνθήκη της Γενεύης. Το εβραϊκό κράτος, κατά τον Φολκ, με τους αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του κόσμου παραβίασε τόσο τις υποχρεώσεις του ως δύναμης κατοχής όσο και αυτές που απορρέουν από το δίκαιο του πολέμου. Ο Ρίτσαρντ Φολκ μάλιστα δήλωσε ότι οι ρουκέτες τις οποίες -παρανόμως, όπως δήλωσε- εκτοξεύει η Χαμάς από τη Γάζα με κανέναν τρόπο δεν νομιμοποιούν το Ισραήλ, είτε ως δύναμη κατοχής είτε ως κυρίαρχο κράτος, να διαπράττει σε ανταπόδοση εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας.

Ο επιτετραμμένος του ΟΗΕ, που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν δεν δίστασε να παρομοιάσει τις μεθόδους του Ισραήλ με αυτές των ναζί – μια δήλωση που του στοίχισε την απέλαση από το Ισραήλ, δεν είπε τίποτε περισσότερο από τα αυτονόητα. Δυστυχώς όμως ήταν φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Οι αιτιάσεις του -που συμβάδιζαν πλήρως με τη λαϊκή αγανάκτηση όπως εκφράστηκε με εκατοντάδες συγκεντρώσεις καταγγελίας της Γενοκτονίας που οργανώθηκαν σε όλο τον κόσμο- όχι μόνο δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να φιλοξενηθούν στα διεθνή μέσα, αλλά σκεπάστηκαν από δηλώσεις επισήμων που εξομοίωναν τον θύτη με το θύμα ή κρατούσαν ίσες αποστάσεις, λειτουργώντας πολλές φορές σαν φερέφωνα του ισραηλινού Πενταγώνου.

Οι Ισραηλινοί παραβίασαν την ανακωχή

Αμέτρητες φορές, για παράδειγμα, ακούσαμε για τις ευθύνες που φέρει η Χαμάς επειδή με δική της ευθύνη δεν ανανεώθηκε η ανακωχή διάρκειας έξι μηνών που ξεκίνησε στις 19 Ιουνίου και έληξε στις 19 Δεκεμβρίου. Ξεχνούν όμως να αναφέρουν ότι οι πρώτοι που παραβίασαν την ανακωχή ήταν οι Ισραηλινοί!

«Το Ισραήλ ήταν που κατάφερε το πρώτο πλήγμα στην παύση πυρός όταν σκότωσε έξι μαχητές της Χαμάς στις 4 Νοεμβρίου, σε μια επιχείρηση που στόχευε στην καταστροφή ενός τούνελ», ανέφεραν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» την Τρίτη 30 Δεκέμβρη, δείχνοντας ότι το εβραϊκό κράτος και όχι η ισλαμική οργάνωση παραβίασε τη συμφωνία. Πουθενά επίσης δεν αναφέρεται η αθέτηση από τη μεριά του Ισραήλ της υποχρέωσής του να παρέχει άδεια σε όλα ή σχεδόν όλα τα φορτηγά που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια να εισέρχονται στη Γάζα.

Το Ισραήλ, αντιθέτως, συνέχισε το φονικό εμπάργκο, εξακολουθώντας να στερεί ακόμη κι από νοσοκομεία το πιο στοιχειώδες ιατροφαρμακευτικό υλικό. Η ανακωχή λοιπόν παραβιάστηκε από τους Ισραηλινούς κι αυτοί είναι που φέρουν την ευθύνη της κλιμάκωσης. Η ευθύνη των Παλαιστινίων αφορά ένα και μοναδικό «παράπτωμα», τη συνέχιση της αντίστασης! Οι χειροποίητες ρουκέτες από σωλήνες νερού τις οποίες εκτοξεύουν στις γειτονικές προς τη Γάζα ισραηλινές πόλεις έχουν σκοτώσει συνολικά 10 Ισραηλινούς, με βάση τη «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» στις 29 Δεκέμβρη, όταν οι Ισραηλινοί τον τελευταίο χρόνο, και πριν από την έναρξη της χιτλερικού τύπου επίθεσης, έχουν σκοτώσει 498 Παλαιστίνιους. Αυτές οι ρουκέτες είναι, άλλωστε, το μοναδικό μέσο που τους έχει απομείνει για να αντιστέκονται στην κατοχή και στον δολοφονικό αποκλεισμό, για να προκαλούν θύματα στις δυνάμεις κατοχής και να κρατούν στην επικαιρότητα την υπόθεση της δημιουργίας ανεξάρτητου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ.

Εδώ μάλιστα η Χαμάς εμφανίζεται πολύ πιο διαλλακτική όχι μόνο από το μισητό κράτος του Ισραήλ αλλά κι απ’ όλα σχεδόν τα δυτικά κράτη, που κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου τιμώρησαν τον λαό της Γάζας με αποκλεισμό επειδή στις εκλογές που έγιναν στις 25 Ιανουαρίου 2006 ψήφισε Χαμάς.

Στη συνέχεια μάλιστα ΗΠΑ και ΕΕ, αφού πρώτα επέβαλαν συλλογική τιμωρία στους Παλαιστίνιους, ξεκίνησαν μια επιχείρηση δαιμονοποίησης της Χαμάς, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά ότι δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ, τη στιγμή που η Χαμάς έχει δηλώσει δημοσίως πως θα το αναγνωρίσει εάν και εφόσον αυτό επιστρέψει στα σύνορα του 1967. Στην πράξη, έτσι, ΗΠΑ και ΕΕ μετατρέπονται σε μακρύ χέρι του σιωνισμού, συγκεντρώνοντας το μίσος όχι μόνο των Παλαιστινίων και του αραβικού κόσμου, αλλά και κάθε ανθρώπου που εξοργίζεται βλέποντας να χρησιμοποιούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά, βλέποντας έναν λαό να μετατρέπεται επί 60 χρόνια σε ποτάμι αίματος αγωνιζόμενος για τη δική του πατρίδα και την ελευθερία!

ΗΠΑ, ΕΕ ενθαρρύνουν το Ισραήλ

Η οργή ξεχειλίζει επιπλέον και από το ότι όλος ο κόσμος βλέπει το Ισραήλ να βρίσκεται μόνιμα στην αγκαλιά της διεθνούς κοινότητας κι αυτή να το χαϊδεύει όλο στοργή αρνούμενη να επιβάλλει κυρώσεις ή να πάρει μέτρα για να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του ΟΗΕ για δύο κράτη, ακόμη και να σταματήσει την επέκταση των εβραϊκών εποικισμών ή την ανέγερση του τείχους της ντροπής στη Δυτική Όχθη, εκεί μάλιστα όπου δεν κυριαρχούν τα «ακραία στοιχεία» αλλά οι μετριοπαθείς της Φατάχ και θα ‘πρεπε, κατά τα λεγόμενά τους πάντα, να έχουν γίνει συγκεκριμένα βήματα για την ειρήνευση.

Αυτό όμως που έγινε στην πράξη με την επιχείρηση «σιδερένιο μολύβι» είναι να απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο η πιθανότητα εξεύρεσης λύσης στο παλαιστινιακό πρόβλημα από τη νέα αμερικανική ηγεσία του Μπαράκ Ομπάμα. Εξ αρχής πρέπει να τονισθεί ότι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ (που όλες τις προηγούμενες ημέρες βρισκόταν στη Χαβάη για διακοπές!) δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Όπως ακριβώς μπόρεσε και επέβαλε στον Τζορτζ Μπους τη χρηματοδότηση της αυτοκινητοβιομηχανίας παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις των Ρεπουμπλικάνων, έτσι και τώρα -αν πραγματικά διαφωνούσε- θα μπορούσε να είχε επιβάλει τη συγκράτηση των Ισραηλινών. Στην ουσία όμως δεν διαφωνούσε, όπως έχουν δείξει οι δηλώσεις που έκανε το καλοκαίρι στην ισραηλινή Βουλή («αν κάποιος έριχνε ρουκέτες στο σπίτι μου θα έκανα τα πάντα για να τον σταματήσω»), καθώς και οι επιλογές προσώπων για το υπουργικό συμβούλιο (βλέπε Χίλαρι Κλίντον στο υπουργείο Εξωτερικών, Ρόμπερτ Γκέιτς στο Άμυνας και πολλοί άλλοι). Άλλωστε στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ο Ομπάμα έχει άλλοθι, καθώς μπορεί να χρεώσει τα πάντα στον απερχόμενο Πρόεδρο, που είναι ούτως ή άλλως καμένος. Γι’ αυτό και οι Ισραηλινοί επιτέθηκαν τώρα χρησιμοποιώντας ως αφορμή τις πράξεις αντίστασης των Παλαιστινίων.

Η χρονική συγκυρία αποδείχθηκε φαρμακερή για τον λαό της Παλαιστίνης λόγω επίσης των επικείμενων εκλογών.

Τόσο η υπουργός Εξωτερικών και επικεφαλής του κόμματος Καντίμα, που ίδρυσε ο σφαγέας Αριέλ Σαρόν, Τζίπι Λίβνι, όσο και ο υπουργός Άμυνας και ηγέτης των Εργατικών, Εχούντ Μπάρακ, έχουν επιδοθεί σε μια ακροδεξιά πλειοδοσία με μοναδικό έπαθλο την πρώτη θέση στις εκλογές που θα γίνουν στις 10 Φεβρουαρίου.

Δεδομένου ότι πρώτο κόμμα σε όλες τις δημοσκοπήσεις βγαίνει το ακροδεξιό Λικούντ του Βενιαμίν Νετανιάχου, ενώ σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης οι Ισραηλινοί φαίνονται να επικροτούν κάθε επιθετική ενέργεια του μισητού κράτους τους (ακόμη και την εβδομάδα που πέρασε το 81% τάχθηκε υπέρ της επιχείρησης «σιδερένιο μολύβι»), το μοναδικό εισιτήριο για την πρώτη θέση βρίσκεται στα άκρα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Επιτέθηκαν λοιπόν τώρα προσπαθώντας να δείξουν ότι είναι πιο ακραίοι από τον ηγέτη του Λικούντ.