Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1
Η γνωστή εταιρεία έρευνας αγοράς McKinsey διενήργησε έρευνα για τους κλάδους που θα πληγούν ελάχιστα από την τωρινή οικονομική κρίση, γι’ αυτούς που θα πληγούν βαριά και για εκείνους που δεν θα επηρεαστούν καθόλου, καθώς η κατανάλωση των προϊόντων τους θα παραμείνει ζωηρή. Η ενδιαφέρουσα αυτή έκθεση, που δείχνει ποιες επιχειρήσεις θα αντέξουν στην καταιγίδα, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της εταιρείας (τεύχος Δεκεμβρίου 2008) και προβλέπει ότι: α) Επιχειρήσεις με υψηλό βαθμό αντοχής είναι οι βιομηχανίες χάλυβα (λόγω υψηλής ζήτησης από Κίνα), οι βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας (ζήτηση από Ινδία κυρίως), οι χημικές βιομηχανίες και ειδικά τα πετροχημικά, οι βιομηχανίες ειδών εκπαίδευσης, οι εκδόσεις βιβλίων, οι τομείς υγείας και παιδείας (παροχή υπηρεσιών) και φυσικά οι φαρμακοβιομηχανίες. Τα προϊόντα τους εκτιμάται ότι θα παρουσιάσουν σταθερή ζήτηση κατά τη διάρκεια της κρίσης, με αλματώδη αύξηση μετά το πέρας των δυσκολιών από μια προσωρινή έλλειψη ρευστότητας. β) Επιχειρήσεις με μέτριο βαθμό αντοχής θεωρούνται οι εκδόσεις εφημερίδων και περιοδικών, οι επιχειρήσεις διασκέδασης (ταξίδια, τουρισμός, έξοδοι για φαγητό και γενικά επιχειρήσεις με προϊόντα και υπηρεσίες που ελάχιστα θεωρούνται αναγκαία για την καθημερινότητα), καθώς και οι επιχειρήσεις με προϊόντα και υπηρεσίες προσωπικής φροντίδας. γ) Επιχειρήσεις με χαμηλό ή μηδενικό βαθμό αντοχής είναι οι εταιρείες ανέγερσης οικοδομών ή ανακαίνισης, οι επιχειρήσεις προϊόντων καπνού, η ένδυση και υπόδηση και οι μεταφορές. Σύμφωνα με την έρευνα, η κατάταξη είναι ενδεικτική και συναρτάται και με την ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης στη συγκεκριμένη αγορά. Η έρευνα συνεχίζεται και σε άλλους κλάδους. Και το συμπέρασμα είναι ότι η μείωση της ζήτησης θα προέλθει από την εφαρμογή αυστηρότερων όρων χορήγησης δανείων και από τα χαμηλά ποσοστά προσωπικής αποταμίευσης.

2
Τις τελευταίες μέρες του χρόνου που πέρασε στην ιστορία, ο διεθνής οικονομικός Τύπος δημοσίευσε γεγονότα που προσδιορίζουν τις τάσεις που επικρατούν στις αγορές ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Στον τομέα της ισοτιμίας των ισχυρών διεθνών νομισμάτων, ισχυρές παρουσιάζονται οι τάσεις ενίσχυσης της ισοτιμίας του ευρώ και κατά δεύτερο λόγο του γιεν, ενώ υποτιμητικές τάσεις παρουσιάζουν η στερλίνα και το ρούβλι. Προς το παρόν το δολάριο παραμένει σε τροχιά προγραμματισμένης κατολίσθησης, με ισχυρές υποτιμητικές τάσεις, κυρίως μετά τον μηδενισμό σχεδόν των βασικών επιτοκίων από τη FED. Ειδικά για την εξασθένηση της στερλίνας, οι ειδικοί μιλάνε για κατάρρευση. Από τις αρχές του 2008 η στερλίνα έχει χάσει το 29% της αξίας της έναντι του ευρώ, το 26% έναντι του δολαρίου και το 35% έναντι του γιεν. Οι προβλέψεις είναι ότι οι τάσεις αυτές θα συνεχιστούν και σε όλη τη διάρκεια του καινούργιου χρόνου. Και για τη στερλίνα προβλέπουν πτώση της αξίας της στο ένα ευρώ περίπου. Ταπείνωση για τις «ισχυρές» χρηματοπιστωτικές αγορές της Γουόλ Στριτ και του Λονδίνου! Το σίτι κραυγάζει: Σώστε τη στερλίνα. Στον τομέα των οικοδομών άρχισε η ταχεία πτώση των τιμών σε όλες τις χώρες όπου οι τιμές τους είχαν φουσκώσει. Μετά το ταχύτατο ξεφούσκωμα στις ΗΠΑ, άρχισε η ίδια διαδικασία και στη Βρετανία. Ήδη έχει διαπιστωθεί μείωση τιμών κατά 10% περίπου από τις αρχές Οκτωβρίου 2008 και η τάση μείωσης θα συνεχιστεί εντονότερη και κατά το 2009. Οι φούσκες των τιμών των ακινήτων σύντομα θα σκάσουν με πάταγο. Στον τομέα της ανεργίας οι προοπτικές είναι απογοητευτικές σχεδόν σε όλες τις δυτικές οικονομίες. Και το κακό ξεκινάει από τη μείωση της ζήτησης και των παραγγελιών. Στις ΗΠΑ, τον Νοέμβριο 2008 η καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 0,6% (και σε ετήσια βάση κατά 7,2% περίπου) και οι παραγγελίες κατά 1%, ενώ κατατέθηκαν 30.000 νέες αιτήσεις για χορήγηση επιδόματος ανεργίας. Σημειώνουμε ότι οι εκτιμήσεις μιλούσαν μόνον για 6.000 νέους ανέργους. Για την ανεργία η ίδια κατάσταση επικρατεί και στις χώρες της ΕΕ. Το 2009 οι τάσεις αυτές εκτιμάται ότι θα παρουσιάσουν καλπάζουσα επιτάχυνση. Δύσκολοι καιροί για τους εργαζόμενους, που ήδη έχουν αντιληφθεί τη μεγάλη ανασφάλεια της απασχόλησής τους. Και διαγράφεται μεγάλη ευκαιρία για την εργοδοσία να επιβάλει τις επιθυμητές «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας. Αν δεν κρατήσουν άμυνα οι κυβερνήσεις, θα έχουμε οξύ κοινωνικό πρόβλημα.